အ….အုအု…”
“ဖွတ်..ဖလွှတ်…ဖွတ်…ဖတ်..”
“အိုးးးးးးးးးးးးးးးးး”
တိုက်ခန်းလေး တခု ၏ အလွှာတလွှာမှ အိပ်ခန်းလေးတခုထဲမှာ ငြီးသံ ငြူသံ အားစိုက်သံ၊ လိုးသံ တဖတ်ဖတ် တဖုံးဖုံး ဖြင့် ဆူညံနေလေသည်။ သူတို့ အလွှာလေး မှာ သူတို့ လင်မယား နှစ်ယောက်ထဲမို့ အသံလည်း ဘယ်သူမှ ကြားမှာ မပူရတာမို့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ကို လိုးနေကြသည်။ မယားဖြစ်သူ မသီတာ က ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးထားသဖြင့် ကားစွင့်နေသည့် ဖင်လုံးကြီးများ က တအားဆောင့်လိုးပါဟု စိမ်ခေါ်နေသလိုမို့ လင်ဖြစ်သူ ကိုမြင့်အောင် ကလည်း အားရပါးရကို ဆောင့်လိုးနေသည်။ အခန်းထဲ အဲယားကွန်း ဖွင့်ထားတာတောင်မှ ချွေးက စို့ချင်လာသည်။ အခုတောင် လုံးစွင့်နေသည့် ဖင်ကြီးကို ထောင်ပေးထားသဖြင့် ပေါင်တုတ်တုတ် နှစ်လုံးကြားမှ ပြူးထွက်နေသည့် စောက်ဖုတ်ကြိးကို အားရပါးရဆောင့်လိုးနေတာ ဆယ်မိနစ်ခန့်ကြာပြီမို့ သူ့လီးကလည်း ဖောင်းကားတင်းမာလာပြီးလရည်တွေ တဖွတ်ဖွတ်ထွက်ကာ ပြီးသွားသဖြင့် ကိုမြင့်အောင် က သူ့မိန်းမ ကို အနောက်မှ ထပ်ရက် ဖက်ရင်းက ဇိမ်ယူနေလိုက်သည်။ မသီတာလည်း ပြီးသွားတာမို့ အိပ်ယာပေါ် မှောက်ချလိုက်သည်။နောက်တော့ တစောင်းလေး ကွေးကွေးလှဲကာ လင်မယားနှစ်ယောက်ငြိမ်နေကြသည်။ ကိုမြင့်အောင် လီးကြီးမှာ မသီတာ စောက်ဖုတ်ထဲ တတ်ရက်သား က ဆွဲမထုတ်သေးပဲ စိမ်ထားရင်း မသီတာကို အနောက်က နေဖက်ထားလိုက်သည်။
ခနကြာတော့မှ ကိုမြင့်အောင် က ထကာ ရေချိုးခန်းသွား သေးပေါက် ရေဆေးကာ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာသည်။ မသီတာ ကမူ ပက်လက်လှန်၍ ပေါင်လုံးကြီးတွေကို မျက်နှာကျက်ပေါ်မြှောက်ကာ ထောင်ထားလေသည်။ ကိုမြင့်အောင်က သူ့မိန်းမ ကို ပြုံးကြည့်ရင်း၊
“လက်မလျှော့သေးဘူးလား ချစ်လေး ရဲ့ ကို တို့ ဆရာဝန်ဆီ သွားကြမယ်လေ”
“အင်းပါ ကိုကို ရဲ့ သွားဖို့က ချစ်လေး အပွိုင့်မန့် ယူပြီးပြီလေ နောက်အပတ်ထဲသွားကြမယ်။ ဒါပေမဲ့ လိုရမယ်ရ ကိုယ့်ဖာသာ လည်းကြိုးစားရမှာပေါ့လို့”
“အေးပါ ချစ်လေးက ပိုသိမှာပေါ့ “
ကိုမြင့်အောင် ပြောသည်မှာလည်း အဓိပ္ပါယ်ရှိ၏။ မသီတာမှာ နပ်စ်မ တယောက်မဟုတ်လား။ ကိုမြင့်အောင် နှင့် မသီတာတို့ အိမ်ထောင်ကျခဲ့သည်မှာ လေးနှစ်ခန့် ရှိနေလေပြီ။ မသီတာမှာ အသက် ၂၅ နှစ် ကိုမြင်အောင် အသက် ၂၆ နှစ်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး က ခလေး ချစ်ကြပြီး ခလေးလိုချင်ခဲ့ကြသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးက အထက်အညာ ကဖြစ်ပြီး ကိုမြင့်အောင် က အသားညိုသည်မှာ အနည်းငယ်နက်သည့်ဖက်တောင် ရောက်သည်။ မသီတာက တော့ ညိုဝင်းလေး ဖြစ်သည်။ ကိုယ်လုံးလေး တုတ်တုတ် ခါးလေးက မသိမ်သော်လည်း ဖင်လုံးလုံး ကောက်ကောက်လေးမို့ ဘော်ဒီက ယောက်ျား အများ မျက်စေ့မှာ ဏှာကြွစရာဖြစ်သည်။ ရွက်ကြမ်းရေချို ရုပ်ကလေးဖြစ်သော်လည်း ထူထူထဲထဲ နူတ်ခမ်း ၊ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း နှင့် အမြဲတမ်း အပြုံးချို လို့ မသီတာက လူချစ်လူခင်များလှသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အညာမှ နေပြီး ရန်ကုန်မှာ ဆင်းကာ ပညာသင်ကြတော့ ဒေသ တခုထည်းမှ လာသူချင်းမို့ တယောက်ကို တယောက် အကူအညီပေး ပံ့ပိုးကြသည်။ ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် အတူတူ အိမ်ပြန်ကြတော့ သံယောဇဉ် ဖြစ်လာကြသည်။ ရုပ်မချောသော်လည်း ယောက်ျားပီသပြီး ဒေါင်ကောင်းကောင်း ညိုမဲမဲ ကိုမြင့်အောင် ကို မသီတာ က အားကိုးမိသလို ကိုမြင့်အောင်ကလည်း မသီတာကို ရပ်ဆွေ ရပ်မျိုးမို့ ညီမလေး လို ဂရုစိုက်ခဲ့သည်။ ကိုမြင့်အောင်လည်း ဘွဲ့ရ မသီတာလည်း သူနာပြု သင်တန်းဆင်းတော့ ကိုမြင့်အောင် က အရဲစွန့်ကာ ချစ်ရေးဆိုသည်။ မသီတာက လက်ခံသည်။ နှစ်ဦး နှစ်ဖက်မိဘတွေကလည်း သဘောတူတော့ လက်ထပ်လိုက်ကြသည်။ မသီတာက ဆေးရုံတခု မှာ သူနာပြု ဆရာမ လုပ်နေပြီး ကိုမြင့်အောင်က ကုမ္ပဏီ တခုမှာ အဝယ်တော် လိုမျိုး တာဝန်ခံ အလုပ် လုပ်နေသည်။ လူနေ စည်ကားသော ရပ်ကွက်လေး တခုမှာ အလွှာလေး တလွှာ ကို နှစ်ဘက်သော မိဘ တွေက ပေါင်းပြီး မင်္ဂလာလက်ဖွဲ့ ဆိုကာ ဝယ်ပေးထားသဖြင့် သူတို့ အတွက် နေရေးမှာ အဆင်ပြေပြီး လစာ ငွေပိုငွေလျှံလေးကို စု ထားနိုင်ခဲ့ကြသည်။ သူတို့မှာ လိုအပ်တာ ဆိုလို့ သားသမီး မထွန်းကားသေးခြင်းပင်။ သူတို့ နှစ်ယောက် အိမ်ထောင်ပြုတော့ အသက်တွေက ၂၄ – ၂၅ အရွယ်တွေမို့ လိုးတာကလည်း တဖုံးဖုံး တဒိုင်းဒိုင်း ပင်။ သို့သော်လည်း များသောအားဖြင့်ကတော့ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုးသာ၊ ကိုမြင့်အောင် က လည်းအတတ်မဆန်း၊ မသီတာ နပ်စ်မ မို့ ပိုပြီး အမြင်ပွင့်လင်းသော်လည်း ကိုမြင့်အောင်ကို အားနာ လို့ ဘာမှ အဆန်းမထွင်ခိုင်း၊ လိုးတာက လည်းအားသန် တာမို့ တာဝန်ကျေသည်။ ဒါကြောင့်လည်း တနေ့တော့ သူ ကိုယ်ဝန်ရမှာပဲဟု တွေးထားသည်။ မသီတာလည်း ယခုတော့ အသက် ၂၉ ပင်ဝင်လာပြီ သုံးဆယ်နား နီးပြီ ဆိုတော့ စိုးရိမ်လာသည်။ ထို့ကြောင့် ကလေးရဖို့ နည်းလမ်းတွေ ရှာကြံပြီးစာအုပ်ထဲ ဖတ်၊ အွန်လိုင်းထဲ ကြည့်လုပ်လေသည်။ သို့သော်လည်း မအောင်မြင်သောကြောင့် နောက်ဆုံး နှစ်ယောက်စလုံးကို ဆရာဝန်ဖြင့် ဆေးစစ်ကြဖို့ ဆုံးဖြတ်ကြ ခြင်းဖြစ်လေသည်။
……………….
နောက်အပတ် ဆရာဝန်ဆီသွား၊ ဓါတ်ခွဲခန်း သွား၊ လိုအပ်တာတွေ စစ်ဆေးတော့ အဖြေထွက်လာသည်က ကိုမြင့်အောင် သုတ်သွေး မှာ သုတ်ပိုးအရည်အတွက် နည်းသည်။ သန္ဓေတည်ဖို့ ခက်သည်ဟု အဖြေထွက်လာသည်။ မသီတာ အနေနဲ့က ဘာမှ ပြဿနာ မရှိဟု ဆိုသည်။ ဖန်ပြွန် သန္ဓေသား ဖြင့် ကိုယ်ဝန်တည်၍ ရနိုင်သည်ဟု ဆိုသည်။ သို့သော်လည်း ကိုမြင့်အောင် က သဘောမကျ။ ပထမ အချက်က ပိုက်ဆံ အများကြီးကုန်မည်။ နောက်တခုက ဘယ်သူမှန်းမသိ သည့်လူတယောက်၏ သုတ်သွေးဖြင့် သူ့မိန်းမ သန္ဓေတည်ပြီး မျိုးရိုးဗီဇ မကောင်းသည့် ခလေး မွေးလာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ ထို့ကြောင့်လည်း သူတို့ နှစ်ယောက် စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်ကြရသည်။
မွေးစားဖို့ ဆိုတာကို လည်း မသီတာက သဘောမတူ၊ သူ့ရင်သွေး လေး ဖြစ်စေချင်သည်။ သူတို့ အရင်က ဘာမှ မသိခင်က မှ တော်သေးသည်။ ယခုတော့ ကိုမြင့်အောင် က သူ့အပြစ်ဆိုတာ စိတ်မကောင်းကြီး ဖြစ်နေရသည်။ တမှိုင်မှိုင် တတွေတွေ၊ ခလေးလိုချင်နေသော မသီတာကို သနားနေမိသည်။ မသီတာက လည်း ကိုမြင့်အောင် အဲလို စိတ်ဓါတ်ကျနေတာကို မကြည့်ရက် စိတ်မကောင်း၊ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုမြင့်အောင် ကို ပိုတိုးပြီး ဂရုစိုက်သည်။ စိတ်တွေက သိပ်မပျော်ရွှင်ကြသဖြင့် လင်မယားချင်း လိင်ဆက်ဆန်တာတောင် မလုပ်ဖြစ်ကြတော့။ နဂိုကတည်းက မသီတာမှာ ညဂျူတီကျ ချိန် ဆို သူတို့ မှန်မှန်မလိုးဖြစ်၊ နေ့ဂျူတီကျသည့် လပိုင်းတွေမှာသာ ညဖက်လိုးဖြစ်ကြသည်။ တခါတရံ နေ့ဂျူတီ ကျသည့် လပိုင်း ကိုမြင့်အောင် က ကုမ္ပဏီအတွက် ပစ္စည်း ဝယ်ထွက် နည်ဘက်သွားသည့်အချိန်ဆို မလုပ်ဖြစ်ကြ။ အခုလို ဆိုတော့ ပိုဆိုးနေကြလေသည်။
တနေ့တော့ မသီတာ နေ့ဘက်ဂျူတီကျသည့် အချိန် ကိုမြင့်အောင်လည်း ရန်ကုန်မှာ ရှိကာ အလုပ်ပါးချိန်မို့ ညဖက် လင်မယား နှစ်ယောက် တီဗီကြည့်ရင်း စကားစမြီပြောကြလေသည်။ မသီတာက ကိုမြင့်အောင် မျက်နှာ တမျိုးဖြစ်နေသည်မို့ ဘာဖြစ်နေတာလဲဟု အတင်းမေးလေသည်။ ညှားလာတာက လေးနှစ်လောက်ရှိပြီမို့ မျက်နှာရိပ်အကဲက သိနေလေပြီ။ ကိုမြင့်အောင်က၊
“ချစ်လေး ကို ပြောစရာ တခုရှိလို့”
“ပြောလေ ကိုကို ကလည်း အဆန်းလုပ်နေပြန်ပါပြီ လင်မယားချင်းကို”
“ချစ်လေး ကိုကို ပြောတာကို အစအဆုံး နားထောင်၊ ပြီးရင် ကိုကို့ကို စိတ်မဆိုးရဘူး၊ နောက်ပြီးတော့ သဘောတူတယ်မတူဘူး ဆိုတာကိုပဲ အဖြေပေး”
မသီတာ စိတ်ထဲ ထိပ်လန့်သွားသည်။ ကိုမြင့်အောင် မပြောစဖူး အပြောထူးတော့ ဘာများလည်း သိချင်နေသည်။ သူများ နောက်မိန်းမ တယောက် တွေ့နေပြီလား၊ အာ့ဆိုရင်တော့ သူမစိတ်ဆိုးမှာပဲ သူက စိတ်မဆိုးရဘူး ဆိုပြီး ကြိုပိတ်ထားတာ က ဘာသဘောလဲ၊ ဒါပဲ ဖြစ်မှာပဲ စသဖြင့် တွေးနေရင်း၊
“ကိုကို က ဘာပြောမယ်မှန်းမသိပဲ နဲ့ စိတ်မဆိုးရဘူး ဆိုတော့ ချစ်လေး ဂတိမပေးချင်ဘူး၊ ဘာအကြောင်းအရာလည်း ဆိုတာ သိမှ ပဲ ဂတိပေးမယ်”
ဟု ဆိုလေသည်။ ကိုမြင့်အောင် က တဆင့်လျှောလိုက်ပြီး ၊
“အိုကေ ကွာ အာ့တာဆိုရင် လည်း ကိုကို တို့ သားသမီး အကြောင်း ပြောမလို့”
ဆိုလိုက်သဖြင့် မသီတာက ကိုကို များ ငါ့ကို ကလေးမွေးစားဖို့ အတင်းတွန်းတော့မလားဟု တွေးလိုက်မိသည်။ အဲဒါက တော့ စိတ်ဆိုးစရာမှ မရှိတာ၊ ငါ သဘောမတူရင် မတူဘူးပြောလိုက်ရုံပဲလေဟု တွေးရင်း၊
“အင်း အာ့တာဆိုလည်းပြောလေ ချစ်လေး စိတ်မဆိုးပါဘူး”
ကိုမြင့်အောင် က မသီတာ မျက်နှာကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ရင်း အတွေးတွေထဲ ခနနစ်နေသေးသည်။ မသီတာ က မနေနိုင်ပဲ ကိုမြင့်အောင် လက်ကို ဆွဲယူကာ ဆုပ်ကိုင်ထားရင်းက၊
“ပြောလေ ကိုကို ဘာလဲလို့ ချစ်လေး သိချင်နေပြီ”
“အင်း ဒီလိုကွာ ချစ်လေးက ကလေးလည်း မမွေးစားချင်ဘူး၊ တက်ကျူစ်ဘေဘီလည်း ဘယ်သူမှန်းမသိလို့ ကိုယ်ဝန်မဆောင်ချင်ဘူး၊ အဲဒါကြောင့် ကိုကို့ ခေါင်းထဲ မှာ ပေါ်လာတာ၊ ချစ်လေး အမျိုးသား တယောက်နဲ့ တခါလောက်ပဲ အိပ်လိုက်၊ ချစ်လေးက ဘာမှ ပြဿနာမှ မရှိတာ တခါထဲနဲ့ ကိုယ်ဝန်ရ ရင်ရသွားမှာပေါ့”
“ဟာ ကိုကို ကလည်း ပေါက်ကရ ချစ်လေးက တစိမ်း ယောက်ျား တယောက်နဲ့ မအိပ်နိုင်ပါဘူး မဖြစ်နိုင်တာတွေ”
“တစိမ်းယောက်ျား မဟုတ်ပါဘူးကွာ အဲဒါက”
“ဟင် တစိမ်းမဟုတ်ရင် ဘယ်သူလည်း ကိုကို ၊ တော်ပါ ကိုကို ပေါက်ကရတွေ မဖြစ်နိုင်တာတွေ လာပြောမနေနဲ့ကွာ ချစ်လေးကို ဘယ်လို မိန်းမ မှတ်လို့လဲ”
“ချစ်လေး ကို ဘယ်လို မိန်းမလဲ ကိုကို သိတာပေါ့ကွာ ၊ အဲဒါကြောင့်လည်း တသက်လုံး ပေါင်းဖို့ လက်ထပ်ယူထားခဲ့တာလေ၊ ခု ဟာက ကိုကို တို့ ကလေး ပြဿနာ ကို ဖြေရှင်းဖို့ပါ”
“ဟင့်အင်းကွာ မသိဘူး၊ ဒါနဲ့ နေပါအုံး တစိမ်းမဟုတ်ဘူးဆိုတော့ ကိုကို က ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ”
“အင်း ကိုကို က စဉ်းစားနေတာက သန့်ဇော်လင်းလေ”
“ဘာ ဇော်ဇော် ဟာ ကိုကို ကလည်း မဟုတ်တာကြီးကို ပေါက်ကရတွေ”
သန့်ဇော်လင်း ဆိုတာက ကိုမြင့်အောင် ၏ ညီငယ်၊ ယခု မှ ဘွဲ့ရကာစ အလုပ် စလုပ်တာ၊ အခြေတကျမရှိသေး၊ အလုပ်တခုပြီးတခု ဟိုပြောင်းဒီပြောင်း။ အခု လောလောဆည်မှာ သူ့ကျောင်းက သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လှည်းတန်း က အပြင်ဆောင်လို မျိုးတခုမှာ စုပြီး ငှားနေနေတုန်း။
“ဟုတ်ပါတယ်ကွာ၊ အာ့တာကြောင့် ချစ်လေး ကိုကို့စကား ကို ဆုံးအောင် နားထောင်အုံးလို့ ပြောတာ၊ ဒီကောင်နဲ့ ဆိုရင် တကယ်လို့ ချစ်လေး ကလေး ရရင်လည်း ကိုကို တို့က ညီအကို ဆိုတော့ ရုပ်က လည်း ကိုကိုနဲ့ တူမှာပဲ၊ နောက်ပြီး မိသားစုတွင်းကိစ္စ ဆိုတော့သူလည်းပေါက်ကြားချင်မှာ မဟုတ်ဘူး ၊ ကိုကို့ မျက်နှာ ချစ်လေး မျက်နှာ သူထောက်ထားရမှာပဲ”
ကိုမြင့်အောင် ပြောပြနေတာကို နားထောင်ရင်း မသီတာတွေဝေသွားခဲ့ရသည်။ ကိုမြင့်အောင် ပြောတာတော့ အဓိပ္ပါယ် ရှိသား၊ ဒါပေမဲ့ သူစိမ်းယောက်ျား တယောက် အလိုးခံရမည်ဆိုတာ၊ အထူးသဖြင့် သူမ ရဲ့ မတ်ကလေး အလိုးခံရမည်ဆိုတာ ကို ဘယ်လိုမှ ခေါင်းထဲ စဉ်းစားလို့ မရ။
“ဟာ ကိုကို ပြောတာ သဘာဝ ကျပေမဲ့ လည်း ချစ်လေး က မျက်နှာလည်း မထားတတ်ပါဘူး တခြားယောက်ျား တယောက်နဲ့ အိပ်ယာထဲ အတူလှဲရမှာတောင် စိတ်ကူးလို့ မရတာကြီးကို၊ ကိုကို ပြီးတော့ ကိုကို ဇော်ဇော့်ကို သွားပြောထားသေးလား”
“မပြောရသေးပါဘူးကွာ ချစ်လေးကို ပဲ အရင်မေးကြည့်တာပါ။ ချစ်လေး က မျက်နှာပူစရာထင်ရင် ကိုကို က သူ့ကို မျက်နှာဖုံးစွပ်ခိုင်း ချစ်လေးကို လည်း မျက်နှာဖုံး စွပ်ခိုင်းထားမယ်လေ၊ သူ့ကို တော့ သူငယ်ချင်းတယောက် ရဲ့ အမျိုးသမီးလို့ ပြောမှာပေါ့၊ အဲဒါလည်း ကိုကို စဉ်းစားထားတာ တခုပေါ့”
ကိုမြင့်အောင် ပြောပြနေတာကို တွေးရင်း မသီတာတယောက် နည်းနည်းလေး စိတ်ထဲမှာ ဟုတ်တော့ဟုတ်သားဟု ဖြစ်လာခဲ့သည်။ သူမ မတ်ကလေး အလိုးခံရမှာကို တွေးပြီး နည်းနည်းတောင် တုံရီရီ ဖြစ်သွားရသည်။ သို့သော်လည်း လက်ခံရမှာ ရှက်နေသေးသဖြင့်၊
“ဟာ ကိုကို ရာ အေးအေး ဆေးဆေးစဉ်းစားကြတာပေါ့၊ အရမ်းကြီးမလောပါနဲ့အုံးနော်”
“အင်းပါ ချစ်လေးရာ ကိုကို ကလည်း ချစ်လေး ကို အရင် တိုင်ပင်ကြည့်တာပါ ပြီးမှ ဒီတေးစဉ်းစားမယ်ဆိုပြီးတော့”
ထို့နောက် ညလည်း နက်လာပြီမို့ နှစ်ယောက်သား တီဗီပိတ်လိုက်ပြီးအိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့ကြတော့သည်။အခန်း ၂။
ကိုမြင့်အောင် နှင့် မသီတာ တို့ နှစ်ယောက် ထိုနေ့ညက စကားစထားသော်လည်း တယောက် နှင့် တယောက် မျက်နှာပူသလို ဖြစ်နေကြသဖြင့် ထိုကိစ္စကို မသိချင်ယောင် ဆောင်ထားကြလေသည်။ စနေတနင်္ဂနွေ ပိတ်ရက်တွေ သန့်ဇော်လင်း လာလည်သည့် အချိန်မှာတော့ မျက်နှာတွေ မထားတတ် ကြသော်လည်း အမူအယာ မပျက် ပင် ပြောဆို ဆက်ဆံ ကြလေသည်။
သန့်ဇော်လင်းက လည်း အကင်းပါးသူ ပီပီ တခုခုတော့ ဖြစ်နေသည် ဆိုတာကို ရိပ်မိလေသည်။ သူ့အကိုကြီးကို နောက်မှ မသီတာ အလစ် မေးကြည့်အုံးမည်ဟု တွေးလိုက်သည်။
သူ့ကိုကြီး ကိုမြင့်အောင် မသီတာ နှင့် အိမ်ထောင်ကျတော့ သူက ကျောင်းတက်နေတုန်း ဖြစ်သည်။ သူက မန္တလေး ရတနာပုံ တက္ကသိုလ်မှာ ဖြစ်သည်။ ကိုမြင့်အောင် နှင့် သူမှာ အသက်က လေးနှစ်ခန့်ကွာသည်။ သူတို့ မိဘ များမှာ အညာမြို့လေး တမြို့မှာ နေပြီး သူတို့ ကို ကြည့်ရှု စောင့်ရှောက် ပညာသင်ပေးနေသည်မှာ သူတို့ အဖေညီမ ဖြစ်သူ ဒေါ်လေး ဝင်းဝင်းသော် ဖြစ်လေသည်။ ဒေါ်လေးဝင်းဝင်းသော် နှင့် သူ့ယောက်ျား ဦးသာဦးမော် တို့မှာ ဈေးချို တွင် ရွှေဆိုင် ဖွင့်ထား ပြီး ချောင်ချောင်လည်လည် ရှိကြသည်။ အောင်ပင်လယ် မြို့သစ်မှာ ကိုယ်ပိုင် နှစ်ထပ်တိုက်ကလေးဖြင့် ဝင်းနှင့် ခြံနှင့် နေနိုင်ကြသူဖြစ်ပြီး သားသမီး မထွန်းကားကြပေ။ ထို့ကြောင့်လည်း တူတော်မောင် များကို ခေါ်ပြီး ပညာသင်ပေးကာ သားသမီးကဲ့သို့ မွေးစားလာခဲ့ကြသည်။ သန့်ဇော်လင်း ဆယ်တန်းအောင်ပြီး တက္ကသိုလ်တက်တော့ သူ့အကိုကြီးကိုမြင့်အောင်က ရန်ကုန်ရောက်နေလေပြီ။ နောက်တော့ အကိုကြီး နှင့် မသီတာတို့ မင်္ဂလာဆောင်တော့ သူတို့ မြို့ မှာ တခါ မန္တလေးမှာ တခါ ဧည့်ခံပွဲလုပ်လေသည်။ မသီတာ မှာ သူတို့ နှင့် တနယ်ထည်းမို့ ငယ်စဉ်ကတည်းက ရင်းနှီးခဲ့ သူူများ ဖြစ်လေသည်။ သို့သော်လည်း ရန်ကုန်မှာ အနေများသဖြင့် တွေ့ဆုံ ရသည်မှာ သိပ်များများစားစား မရှိ။ မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲ ကြမှ ကိုယ့်မရီးကိုယ် ကောင်းကောင်းသတိထားမိလေသည်။ မင်္ဂလာသူတို့ သမီး အဝတ်အစား ဖြင့် ကိုယ်လုံး တုတ်တုတ်ထည်ထည် ကားစွင့်နေသော တင်ပါးကြီးတွေ၊ ထိုင်မသိမ်းပုံ ဝတ်ထားသဖြင့် မို့မောက်နေသော ရင်ညွှန့်သား တွေကို သတိထားမိပြီး လီးတောင် ခဲ့ဖူးသည်။ သို့သော်လည်း ကိုယ့်အကို ဇနီးလောင်းဆိုသော အသိဖြင့် စိတ်ကို ချိုးနှိမ်ပြီး ထိုစိတ်တွေ မပေါ်အောင် ထိန်းထားခဲ့သည်။ သူ့မှာလည်း စိတ်ဖြေ ဖို့ ကလည်း ရှိနေပြီ ဆိုတော့ အဲလောက်တော့ မခက်ခဲလှပါ။
သူ့အကို တို့ မန္တလေး မှာ မင်္ဂလာ ဧည့်ခံပွဲပြီးသည့်ညက ဟော်တယ်တခုမှာ ဟန်းနီးမွန်းခန်း ငှားပြီး အိပ်ကြသည်။ သူတို့ မိသားစု သာ ဒေါ်လေးဝင်းဝင်းသော် တို့ အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ သန့်ဇော်လင်း အဖေ နှင့် အမေ က အောက်ထပ်က ဧည့်သည်ခန်းမှာ အိပ်ကြသည်။ သန့်ဇော်လင်း အခန်းက အပေါ်မှာမို့၊ ဒေါ်လေးဝင်းဝင်းသော် ယောက်ျား ဦးသာဦးမော်ကို တွဲပြီး အပေါ်ထပ်က သူတို့ လင်မယား အိပ်သော အခန်းသို့ လိုက်ပို့လေသည်။ ဦးသာဦးမော် မှာ အရက် သိပ်သောက်လေ့ရှိသူ မဟုတ်တော့ ဧည့်ခံပွဲမှာ သူများ ဟိုနည်းနည်း ဒီနည်းနည်း တိုက်တာ အားနာနာ ဖြင့် သောက်ပြီး မူးလာရာ အိမ်အပြန်လမ်း ကားပေါ်မှာပင် အိပ်ပျော်လာခဲ့ခြင်းဖြစ် လေသည်။ အိမ်ရောက်တော့ လည်းမူးနေသဖြင့် သန့်ဇော်လင်း က တွဲပြီး လိုက်ပို့ရခြင်းဖြစ်သည်။
သူတို့ လင်မယားအခန်းထဲ ရောက်တော့ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ တင်ပေးရင်း ဒေါ်လေးဝင်းဝင်းသော် ခိုင်းသဖြင့် ဦးသာဦးမော် အဝတ်အစားများကို လဲပေးဖို့ ကူရလေသည်။ ရှပ်အင်္ကျီကို စွတ်ကျယ်ဖြင့် လဲပေးပြီး ရိုးရိုးလုံခြည်ဖြင့် လဲရန် ဘန်ကောက်ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ အောက်မှာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီပွပွကြီး ရှိနေသေးသဖြင့် အဲဒါရော ချွတ်ရ အုံးမလား ဟု မေးရာ အင်း ဟု ဆိုသဖြင့် ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။ ဦးသာဦးမော် ၏ လီးမှာ ပျော့ခွေပြီး လက်သုံးလုံးခန့်သာ အရှည်ရှိလေရာ လမွှေး အဖြူအမဲ များကြားတွင် ခေါင်းပေါ်ရုံကလေးသာ ရှိလေသည်။ သန့်ဇော်လင်းက ခွိ ကနဲ ရီလိုက်သဖြင့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်က သန့်ဇော်လင်း လက်မောင်းကို ဆိတ်ဆွဲလိုက်လေသည်။
“ဟဲ့ ဘာရီတာလဲ၊ စိတ်မထ ရင် အဲလိုပဲ နင်လည်း အတူတူပဲလေ ဟွန့်”
“စိတ်ထ ရင် ဘယ်လိုလဲ သိချင်လို့လေ တီဝင်းကလည်း ဟားဟား”
သန့်ဇော်လင်း က ရီမောလိုက်ပြီး အိမ်နေရင်းဝတ်လုံခြည်တထည်ကို ခြေထောက်မှ စွတ်ကာ ခါးထိ ဆွဲတင်ပြီး ပတ်ပေးလိုက်လေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်က သန့်ဇော်လင်း ပုခုံးကို လက်ဖဝါးဖြင့်လှမ်း ရိုက်လိုက်လေသည်။ သန့်ဇော်လင်း က ခါးကို ကိုင်းရင်း ဦးသာဦးမော် ခါးတွင် ပုဆိုးကို ဖြစ်သလို လေး လုံးထွေး ချည်ပေးလိုက်ပြီး မှ ကိုယ်ပြန်ဆန့်ရပ်လိုက်ပြီး၊ သူ့ဘေးမှ ထွက်သွားဖို့ ပြင်နေသော ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် လက်ကလေးကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် မှာ ရုတ်တရက်မို့ ယိုင်သွားပြီး သန့်ဇော်လင်း ရင်ခွင်ထဲသို့ ရောက်လာလေသည်။
“ဟဲ့ ကောင်လေး နင့်ဦးရှေ့မှာလေ”
“ ဦးက အခု ဆင်အော်လို့တောင် မနိုးတော့ပါဘူး တီဝင်းကလည်း”
ဟုပြောရင်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်ကို ထွေးပွေ့ရင်း ပါးပြင်လေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်လေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် က သန့်ဇော်လင်း ရင်ဘတ်ကို သူမ လက်ကလေးများဖြင့် တွန်းရင်းက၊
“အို မတော်တဆ နိုးလာရင် ငါးပါးမှောက်ကုန်လိမ့်မယ် ဟဲ့၊ နောက်ပြီး ဒီအဝတ်အစားတွေ နဲ့ မနေတတ်ပါဘူး ချွတ်ရအုံးမယ် ခနနေအုံး”
ဟု အသံတိုးတိုး ဖြင့် ပြောရှာလေသည်။ သန့်ဇော်လင်း က မလွတ်သေးပဲ တင်းတင်းကြီးပွေ့ထားပြီး မျက်လုံးချင်းတေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင် ကြည့်ရင်းက၊
“မိန်းမ က ဒီယောက်ျား လို ရင် နေရာမရွေး ပေးပါ့မယ်လို့ ပြောထားတယ်မဟုတ်လား၊ ယောက်ျား က အခု လိုမျိုး ပွဲနေပွဲထိုင် အဝတ်အစားတွေနဲ့ ကို မချွတ်ပဲ လိုးချင်နေတာ၊ အခု အချိန်ကောင်းပဲလေ”
ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် ကတော့ ယခုထိ ဦးသာဦးမော် နိုးသွားမှာ စိုးနေသေးဖြင့် အသံတိုးတိုးဖြင့်၊
“အင်းပါ ယောက်ျား ရယ်၊ ဒါဆိုလည်း ကုတင်ဟိုဖက်ခြမ်းသွားရအောင်နော် ဒီမှာ က သူ့မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်ကြီးမှာမို့ပါ”
သန့်ဇော်လင်း က ထိုအရာ ကိုတော့ သဘောတူလိုက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် လက်ကို ဆွဲကာ ကုတင်ခြေရင်းဘက်မှ ပတ်ကာ ကုတင်၏ တခြားဖက်သို့ ခေါ်သွားလိုက်သည်။ ယခုတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဦးသာဦးမော် ကျောပေးအိပ်နေသော ဘက်ကုတင်စောင်းသို့ ရောက်သွားလေပြီ။ သန့်ဇော်လင်း က မိတ်ကပ် တွေလိမ်းထားသဖြင့် နဂို အသားထက်ဖွေးနေသော ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်မျက်နှာလေးကို မေးစေ့မှ ကိုင်ကာ မော့စေပြီး နူတ်ခမ်းနီရဲရဲ ဆိုးထားသော နူတ်ခမ်းထူထူကို သူ့နူတ်ခမ်းအစုံဖြင့် ဖိကပ်ကာ နမ်းလိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်က သန့်ဇော်လင်း ပုခုံးကို သူမ လက်ကလေးများ ဖြင့် ပြန်သိုင်းဖက်ထားပြီး အနမ်းကို ပြန်တုန့်ပြန်လေသည်။ သန်ဇော်လင်းက သူမ ခါးကလေးကို လက်နှစ်ဖက်က ကိုင်ကာ သူ့ကိုယ်ဖြင့် ဆွဲကပ်ထားသဖြင့် ပုဆိုးအောက် မှ ထောင်ထ နေသော သူ့လီးကြီးက ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် ဘိုက်ကလေးကို ထောက်မိနေလေသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက် လျှာကို တယောက် အတန်ကြာအောင် စုပ်နေကြပြီးမှ သန့်ဇော်လင်းက သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံး ချွတ်ချပြီး၊ ဇာရင်ဖုံးလက်ရှည် အဝါရောင် ဝတ်ထားသော ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် ပုခုံးလေးကို ဖိချပြီး သူ့ရှေ့ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်လေသည်။ တယောက်အကြောင်းတယောက် သိပြီးကြသူများ ပီပီ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် က သန့်ဇော်လင်း ရှေ့ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး သန့်ဇော်လင်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်လေသည်။ သန့်ဇော်လင်း ၏ မာတောင် တောင့်တင်းနေသော လီးကြီးမှာ ဖြောင်းကနဲ ကန်ထွက်လာရင်း သူမ မျက်နှာကို လှံတန်ကြီးကဲ့သို့ တည့်တည့် ချိန်နေလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်က ထို လီးတန်ကြီးကို သူမ နူတ်ခမ်းများ ဖြင့် ငုံစုပ်လိုက်သည်။ သန့်ဇော်လင်း က သူ့လီးကြီး ကို နွေးထွေး နူးညံ့စိုစွတ်သည့် အာခံတွင်းက ငုံစုပ်ပေးလိုက်သည့် အရသာကို ခံစားလိုက်ရသလို အောက်ကို ငုံ့ကြည့်တော့ ကျက်သရည်ရှိရှိ နန်းဆန်ဆန်လှသော သူ့အဒေါ်လေး ၏ မျက်နှာ၊ အလှပြင်ဆိုင်မှာ တနေ့ကုန်နီးပါး ပြင်ထားခဲ့ရသည့် ဆံထုံးကြီး၊ နှင့် ခုထိ မချွတ်ရသေးသော် လက်ဝတ်ရတနာများ၊ ထို အရာများက လည်း သူ့အတွက် ဆန်းသစ် ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားမှု တမျိုးကို ခံစားနေရလေသည်။ သူ့ဒေါ်လေး ၏ ပုလွေ မှုတ်ပေးနေသော အရသာကို ခံစားရင်း ထိုဆံထုံး ကြီးကို ဖွဖွလေး ကိုင်ကြည့်နေမိလေသည်။ သို့သော်လည်း ထိုနေ့ မနက်ပိုင်းက မရီးလောင်း မသီတာကို ကြည့်ရင်း တင်းနေရသော လီးကြီးက ပေါက်ကွဲမတတ် တင်းမာနေပြီ ဖြစ်ရကား မနေနိင်တော့ သူ့ဒေါ်လေးကို ပုခုံးမှ ကိုင်ကာ ရပ်ခိုင်းလိုက်ရသည်။ နောက်တော့ ဂျိုင်းမှ ဆွဲမ ကာ ရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ကုတင်ဘက်မျက်နှာလှည့် သူ့ကို ကျောပေးရပ်ခိုင်းကာ ပုခုံးလေးကို အသာတွန်းလိုက်သည်။ သူဘာလို ချင်သလဲ ဆိုတာကို သိနေသည့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်က လည်း ကုတင်ပေါ် အသာကုန်းကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ထောက်ကာ သူမ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ပေးလိုက်လေသည်။ သန့်ဇော်လင်းက ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် ၏ ကြိုးကြီးချိတ်တမိန် အဝါ ရောင်ကို ခါးပေါ်သို့ ရောက်သည်အထိလှန်တင်လိုက် ပြီး အောက်မှ ပိုးသား ပင်တီ အနက်ရောင်လေးကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ကုတင်စောင်းမှာ ကုန်းပြီး ဖင်ကိုကော့ ပေးထားသဖြင့် လုံးစွံ့နေသော အိုးကြီး ညိုဝင်းမွတ်နေသော ပေါင်လုံးတုတ်တုတ် နှစ်လုံး ဆုံရာ ကြားမှ ပြူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အရည် စိုရွဲ နေလေပြီ။
သန့်ဇော်လင်းက ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် စုတ်ပေးထားသဖြင့် သွားရည်များဖြင့် ရွဲပြောင်နေသော လီးကြီးကို သူမ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ ကာ ဖိသွင်းချလိုက်လေသည်။
“အိ..”
ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် က သူ့ယောက်ျား နိုးသွားမှာ စိုးပြီး နူတ်ခမ်းအစုံကို အသာကိုက်ပြီးပါးစပ်ကို စေ့ထားသော်လည်း လီးကြီးက ရုတ်တရက် သူမ အဖုတ်လေးထဲ ကြမ်းတမ်းစွာ တိုးဝင်လာတာမို့ လည်ချောင်းမှ အသံလေး ပင် ထွက်သွားလိုက်မိသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်အတွင်းနံရံတွေက မာကြောတောင့်တင်းနေသော လီးကြီးကို ပြည့်ကျပ်စွာခံစား နေရပြီး နောက် ပြန်ဆွဲထုတ်သွားတော့ ရင်ထဲမှာ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ လီးကြီး သူမ စောက်ဖုတ်ထဲက ကျွတ်သွားမှာ စိုးသဖြင့် သူမ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ကာ လိုက်သွားမိသော်လည်း လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲမှ မကျွတ်ခဲ့ ပြန်ဆောင့်တိုး ဝင်လာခဲ့ပြန်ပါသည်။
“အု..”
နောက်တော့ အရှိန်ဟုန် ကောင်းကောင်း အားပြင်းပြင်း ဖြင့် ဆောင့်လိုးနေတာကို အရသာ ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် မျက်လုံးလေး မှေးခံရင်း ဖင်ကြီးကိုလည်း ခါယမ်း ကော့ကော့ ပေးနေမိလေသည်။ သန့်ဇာ်လင်း ကလည်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် ခါးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ အနောက်မှ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေလေသည်။ စိတ်ထဲကတော့ သူ့အကို ၏ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် မယားလေး မသီတာ ဖင်ကြီးကို မှန်းပြီး မသီတာကို လိုးနေသည်ဟု တွေးရင်းက ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်ကို လိုးနေမိသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် ၏ အဝတ်အစား တောက်တောက်ပြောင်ပြောင်များ၊ သူလိုး ဆောင့်သည့် အရှိန်ကြောင်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် ၏ လက်ကောက်တွေ အချင်းချင်း တချွမ်းချွမ်းတိုက်မြည်သံ၊ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်လည်ပင်းမှ တန်းလန်းကျ ကာ လှုပ်ယမ်းနေသော လည်ဆွဲ ရတနာများကလည်း သူ့ကို မကြုံဖူးသည့် မြင်ကွင်းပေးနေသည်မို့ မကြာခင်ကာလအတွင်းမှာ ပင် သူ့လီးကြီးမှ လရည်များ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထုတ်ကာ ကာမစည်းဇိမ်အဆုံးစွန်ကို ရောက်သွားရလေသည်။
ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် လည်း ပြီးသွားတာမို့ အိပ်ယာခင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်တင်းတင်းလေး ဆုပ်ကိုင် ပြီး သူမ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားလေး များကို သန့်ဇင်လင်း လိင်ချောင်းကြီးပေါ်မှာ ပွစေ့ပွစေ့ ဖြင့် ဆုပ်နှယ်သလို လုပ်ပေးနေလေသည်။ နောက်တော့ သန့်ဇင်လင်း လင်း လီးကို မဆွဲထုတ်ခင်။
“ဟေး ခနလေး၊ ထမိန်တွေပေါ် စွန်းသွားအုံးမယ် ခနလေး တီဝင်း အတွင်းခံလေး ကောက်ပေး”
သန့်ဇော်လင်းက သူ့လီးကြီးကို ဆွဲမထုတ်သေးပဲ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် အဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်းက သူ့ခြေမ ခြေညိုးတို့ဖြင့် ညှပ်ကာ အတွင်းခံအမဲလေးကို ကောက်ရင်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်ကို လှမ်းပေးလိုက်လေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်က သန့်ဇော်လင်း လီးတန်အရင်းမှာ ပင်တီကို ဖိကပ်ရင်း လီးကို ဆွဲထုပ်စေပြီး အရည်များကို သုတ်ယူကာ ထိုပင်တီလေးဖြင့်ပင် သူမ စောက်ဖုတ်ဝကို ပိတ်ပြီး ပေါင်ကြားညှပ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူမ အချိတ်ထမိန်ကို ချွတ်ချကာခပ်လှမ်းလှမ်းသို့ လှမ်းပြစ်လိုက်လေသည်။ သန့်ဇော်လင်း က ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် လုပ်သမျှကို ပြုံးကြည့်နေရင်းက သူ့လက်တွေဖြင့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် ရင်ဖုံး အင်္ကျီ ကို ကျယ်သီးများ ဖြုတ်ပေးကာ ရအောင် ချွတ်နေပြန်သည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်က လည်း ချွတ်လို့ လွယ်ရန်သူမလက်တွေကို ဆန့်တန်းပေးရ်ုး နောက် ထမိန်ပြစ်ထားရာသို့ လှမ်းပြစ်လိုက်လေသည်။ သန့်ဇော်လင်းက ဘရာဇီရာ ဂျိတ်ကို ပါ ဖြုတ်ပြီး ပြစ်လိုက်ပြန်သည်။ ယခုတော့ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် တယောက် တကိုယ်လုံးမှာ ဆံထုံးကြီး နှင့် လက်ဝတ်ရတနာ များသာ ကိုယ်ပေါ်မှာ ကျန်ခဲ့လေသည်။ သူမ ပေါင်ကြားမှာတော့ ရွဲရွဲစိုနေသည့် ပင်တီအနက်ကလေး။ သန့်ဇော်လင်းက ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် နို့ကြီး တွေကို ငုံ့ကာ တပြွတ်ပြွတ် စို့လိုက်ပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်လိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်က သန့်ဇော်လင်းကို အသာတွန်းရင်း၊
“ယောက်ျား ရာ မိန်းမ နည်းနည်းမောတယ် ခနထိုင်ရအောင်”
“အင်း လာ ဒီမှာ ခနထိုင်ရအောင်”
သူတို့ နှစ်ယောက် ဦးသာဦးမော် အိပ်နေသည့်ဖက်နှင့် ဆန့်ကျင်ဖက် ကုတင်ဘေး ကြမ်းပေါ်မှာ ပူးပူးကပ်ကပ် ထိုင်ရင်း ဖြင့် အမောဖြေနေကြလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် က၊
“ သူ ဘယ်လို ဖြစ်ရတာလည်း တခါထည်း မစားဘူးတာ ကျနေ တာပဲ ငမ်းငမ်းတက်၊ မှန်မှန်ပြောစမ်း ဘာက စိတ်ကြွလာတာလဲ”
“ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူးကွာ ကိုယ့်တိတ်တိတ်ပုန်း မယားလေး ကို အဲလို ပွဲနေ ပွဲထိုင် အဝတ်အစားနဲ့ လိုးချင်လို့ပါ”
“အံမယ် မသိဘူးများထင်လို့လား ဒါမျိုးတွေ အရင်က ဝတ်တာလဲ တွေ့ဖူးတာပဲ ခုဟာက ခါတိုင်းနဲ့ မတူပါဘူး ဟွန့် ဘာလဲ ကိုယ့် မရီး ကို လိုးချင် စိတ်ပေါ်လာတဲ့နဲ့ အဲဒီစိတ်တွေကို သူများ ဆီမှာ လာလျှော့တာ မဟုတ်လား”
“ဟီးဟီး”
ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် ပြောသည်မှာလည်း မှန်နေတာမို့ ဘာမှ ပြန်မပြောတော့ပဲ အူသလို အသလိုဖြင့် ပြုံးဖြီးဖြီးလုပ်နေလိုက်သော သန့်ဇော်လင်းကို ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော်က ဘိုက်ခေါက်လိမ်ဆွဲ လိုက်ပါသည်။
သန့်ဇော်လင်း လည်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် နှင့် သူတို့ စပြီး ဖြစ်ခဲ့ရသည့် အဖြစ်အပျက်များဆီသို့ စိတ်ကူး အတွေးလွင့်သွားရတော့သည် အခန်း ၃။
သန့်ဇော်လင်း မန္တလေး ကို ဆယ်တန်း မှာ ရောက်လာခဲ့သည်။ ရောက် ရောက်ချင်း မှာ ကတည်းက သူ့ကို အဖေအမေ က ဘာလို့ စောစောစီးစီး မပို့သလဲ ဟု ပင် စိတ်ထဲ ဖြစ်မိသည်။ မန်းလေး သူတွေ ရဲ့ အဝတ်အစား ရောင်စုံ၊ အလှမျိုးစုံ တွေကို ကောင်းကောင်းကြီး ရှုစား ရတော့ လူပျိုပေါက်ကလေး အားတွေ ကုန်ရသည်ပေါ့။ သို့သော်လည်း ဆယ်တန်းကို အမှတ်ကောင်းကောင်းနဲ့ မှ မအောင်ရင် ကိုယ့်မြို့ ကိုယ်ပြန်လာပြီး မိဘ အလုပ်ဆက်လုပ် ရမည်ဆိုလို့ တဏှာစိတ်တွေ အသာ ဖုံးဖိရင်း စာ ကို အသေ ကြိုးစားခဲ့ရသည်။ တကယ်က တော့ ဘယ်လို ပဲ အောင်အောင် တက္ကသိုလ် ဆက်ထားမည်သာ ဖြစ်သော်လည်း မြို့ရောက်ပြီး မလေလွင့်သွားအောင် သားကို ချိမ်း ခြောက်လိုက်ကြခြင်းပါ။
အကြောင်းအမျိုးမျိုး တို့ကြောင့် စာကို သာ အပတ်တကုတ် ကြိုးစားရှာသော သန့်ဇော်လင်း ကို အဒေါ်နှင့် ဦးလေး တို့ကလည်း ဂရုစိုက်ကြသည်။ အိမ် က အလုပ်တွေကို တောင် အကူမခံ၊ စာကိုသာ ကြိုးစားစေသည်။ နောက် ဆယ်တန်းအောင်ပြိး တက္ကသိုလ် ရောက်တော့ မြို့ရေလည်စ ပြုလာသော သန့်ဇော်လင်း တယောက် ဦးလေး နှင့် အဒေါ်အလုပ်ကိုလည်း ကူရင်း ကျောင်းတက် ရသည်။ အဲဒီမှာ သူနဲ့ တွဲဖြစ်တဲ့ ကောင်က ဇော်ဇော်မျိုး၊ ဆိုတော့ ဇော် နှစ်ဇော် တွဲမိကြသည်ဆိုပါတော့။ အဲဒီ ဇော်ဇော်မျိုး ဆိုတာကလည်း အဖေက သင်္ဘောသား အမေ က ကုမ္ပဏီ တခုမှာ လုပ်နေသည်ဆိုတော့ ငွေကြေးချောင်လည်သည်။ အကျဉ်း ဆိုရ လျှင် ဘာအပူအပင်မှ မရှိ။ သူနဲ့ ပေါင်းမိရသည့် အကြောင်းရင်းက သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး က လိုင်းသန့်သည်။ နှာဘူးလိုင်း၊ အရက်မသောက်၊ ဆေးမချ၊ ဆေးလိပ်မသောက်။ ထို့ကြောင့်လည်း ရုပ်ကလေးတွေက သနားကမားနှင့် သန့်ကြသည်။
ဇော်ဇော်မျိုး က အကိတ်ကြီး တွေ ကြိုက်သူ၊ အွန်လိုင်းပေါ်မှ ခပ်တောင့်တောင့်ထွားထွားကြီးတွေ ၏ ဓါတ်ပုံတွေကို စုထားသည်။ သူ့ဖုံးမှာ အဲလို စော်တွေ ပုံတွေကြီးပဲ ဖြစ်သည်။ အဝတ်အစား မပါသည်ဖြစ်စေ ပါသည်ဖြစ်စေ ကိတ်သည် ဆိုတာနှင့် သူ့ ဂယ်လာရီထဲ ထည့်ထားလိုက်သည်။ သန့်ဇော်လင်း က လည်း အကြိုက်တူတော့ ပိုပြောဖြစ်ကြသည်။ အထူးသဖြင့် ကျောင်းက ဆရာမ တွေ။ ကိတ်သည့် ဆရာမ တွေ အချိန် ဆို မပျက်မကွက် တက်သည်။ ပြီးတော့ လဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ထို အကြောင်းတွေ အာသည်။
တနေ့တော့ ဇော်ဇော်မျိုး နှင့် သန့်ဇော်လင်း လို့ နှစ်ယောက် ကျောင်း အဝင် နား လဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်နေစဉ်၊ ကား နှစ်စီး အက်စီးဒန့် ဖြစ်ကြသည်။ ကားပေါ်မှ ကျောင်းသား တယောက် နှင့် သူ့ကို လိုက်ပို့ဟန်တူသော အမျိုးသမီးကြီး တယောက် ဆင်းလာကြပြီး တဖက်က ကားသမား နှင့် စကား ပြောဆိုနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထို အမျိုးသမီးကြီးမှာ အဝတ်အစား သားသားနားနား ဝတ်ဆင်ထားပြီး၊ အိုးကြီးမှာ တင်းရင်း နေကာ တကယ့်ခါးသေးရင်ချီ ဘော်ဒီမျိုး မို့ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေမိကြသည်။ ဇော်ဇော်မျိုး က။
“အဲ့စော်ကြီးက ဟိုကောင့် အမေလားမသိဘူး၊ ကွာနော် တောင့်လိုက်တာ အဟီး ဖြို မကုန်ဘော်ဒီပဲ၊ ရုပ်ကလည်း ခတ်မိုက်မိုက် အပျံစားပဲနော်”
“အင်း လေ အဲလို စော်ကြီး မျိုး ရဲ့ သား ဖြစ်ရတာလည်း မလွယ်ဘူးနော် အဟီး”
တကယ်က သန့်ဇော်လင်း ဆိုလိုသည်က ထိုအမျိုးသမီး၏ သား ဖြစ်ရသဖြင့် ကိုယ့်သူငယ်ချင်းများက ကိုယ့်အမေ ကို ဝိုင်း မှန်း နေတာ ခံနေရမှာ သေခြာသည် ဆိုတာကို တွေးမိ၍ ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း ဇော်ဇော်မျိုး က တမျိုး တွေးမိသည်မှာ၊ ကိုယ့်အမေ က အဲလောက် တောင့်ပြီး လှနေတော့ သားဖြစ်တဲ့ သူက အိမ်နေရင်း လည်း ကြည့်ပြီး ပြစ်မှား နေမိမှာပဲ ဟု ပြောသလားဟု တွေးလိုက်မိသည်။ တကယ်တော့ ဇော်ဇော်မျိုး က သူ့အိမ် က အဒေါ် အပျိုကြီး ကို မှန်း ပြီး ထုနေရုံ သာ မက ရရင် လိုးမည်ဟု ကြံနေသူတယောက် ဖြစ်သည်။ ထိုကိစ္စကို သန့်ဇော်လင်းကိုတော့ ထုတ်မပြောပြ၊ သူ့ကို တဏှာအရမ်းရူးနေတယ်ဟု ထင်သွားမှာလည်း စိုးသောကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ ယခု သန့်ဇော်လင်း မှတ်ချက်ကို ကြားလိုက်ရတော့ ဒီကောင်လည်း ငါ့လို စိတ်ရှိတာပဲလားဟု တွေးလိုက်ကာ ဝမ်းသာ သွားလေသည်။ ရင်ဖွင့်ဖေါ်တော့ တယောက်ရပြီဟုလည်း တွေးလိုက်မိသည်။
“ အေး ကွ၊ ကိုယ့်အိမ်ထဲမှာ ပဲ အမြဲ မြင်တွေ့နေရ ပြီး တင်းနေရ ရင်တော့ နေတိုင်း အားကုန်နေမှာ ပဲ တနေ့တော့ ပေါက်ကွဲကုန်လိမ့်မယ်”
“ဟင် မင်း ကလည်း ကိုယ့်အမေ တော့ ကိုယ်ပြန် မှန်းပါ့မလားကွာ ငရဲကြီးကုန်မှာပေါ့”
“တချို့ တွေ က မှန်းရုံ တင်မက ဘူး ဖြစ်တောင် ဖြစ်နေကြတယ်လို့ ငါကြားဖူးတယ်ကွ၊ နိုင်ငံခြားတွေမှာတော့ ပေါ်တင်မို့ သတင်းပေါက်ကြားပေမဲ့ ဗမာပြည်မှာက အိမ်တွင်းရေး ဖုံးဖိထားတာ ဘယ်သူသိမှာလဲကွ”
“ဟာ ငါတော့ မထင်ပါဘူး အဲလို စိတ်တွေ ဖြစ်ပါ့မလားလို့၊ ဒါပေမဲ့ အဲလို ခပ်တောင့်တောင့် အမေ တွေရဲ့ သားတွေ နေရာကနေပြီးတော့ တော့ စဉ်းစားမိသေးတယ် ခွိခွိ။ သူတို့ ကိုယ်ထဲ ကိုယ်က အစားဝင်ပြီး သူတို့ အမေ ကို ဖြုတ်ဖို့ ဟားဟား”
“အင်း အမေ ကိုတော့ ငါလည်း မပြောတတ်ပေမဲ့ အဒေါ်လောက်ကတော့ စိတ်ကစားကြမှာပါကွာ”
“အင်းပေါ့ ဖြစ်နိုင်ပါတယ်”
ဇော်ဇော်မျိုး မှာ ပြောရင်း စိတ်တက်ကြွလာတာမို့ ၊ သန့်ဇော်လင်း ကို အကဲစမ်း ကြည့်မည်ဟု စိတ်ကူးရင်း။
“ဟေး မင်း ပါးစပ်လုံ နော် မင်းကို ငါ တခု ပြမယ်”
“အေးပါဟ မင်းကလဲ”
ဇော်ဇော်မျိုး က သူ့ဖုံး ထဲမှာ ကိုယ်တိုင် ရိုက်ထားသည့် ဓါတ်ပုံများကို ပြလေသည်။ ခပ်ထွားထွား တောင့်တောင့် အမျိုးသမီးကြီး တဦး၊ ထမိန် ရင်လျှား နှင့် ပုံ၊ ရေစို ထမိန်နှင့်ပုံ၊ နောက် ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်ပျော်နေတာ၊ အနောက်ဖက်မှ ရိုက်ထားသည်။ တစောင်းအိပ်နေတော့ ဖင်ကြီးကားတက်နေတာ။ နောက် ကုတင်ခြေရင်းမှ နေပြီး အောက်စ လွတ်နေတာများ၊ ခြေသလုံးသား ဝင်းဝင်း နှင့် ပေါင်သား ဝင်းဝင်းတို့ကို မြင်ရသည်။ နောက် တော့ ပွဲနေပွဲထိုင် အဝတ်အစား အပြည့်အစုံဖြင့် ရှေ့တည့်တည့်မှ ရိုက်ထားသည် ဖောင်းကြွနေသော နို့ကြီးတွေက အင်္ကျီအောက်မှ ကုံးထနေသလို၊ ထိုအမျိုးသမီးကြီး မျက်နှာကို တွေ့လိုက်ရတော့ သန့်ဇော်လင်း အံ့အားသင့်သွားသည်။
“ဟိုက် အာ့တာ အန်တီ နီလာ ပါလား၊ “
“အေး လေ အာ့တာ အန်တီနီလာ ပဲ အာ့ကြောင့် မင်းကို ပါးစပ်လုံဖို့ ပြောတာပေါ့”
“ဟင် မင်း အဒေါ် အရင်းကြီး ကို၊ မင်း ခိုးရိုက်ထားတာလား”
“အင်း ပေါ့၊ နောက်ပြီး ငါ သူ့ကို လိုးဖို့ လည်း ကြိုးစားနေတယ်”
“ဟေ”
သန့်ဇော်လင်း လီးတောင် မာတင်းလာရသည်။ အန်တီနီလာ ကို သူလည်းသိသည်။ ဇော်ဇော်မျိုး ၏ အဒေါ်အပျို ကြီး ဖြစ်သည်။ အလုပ်မလုပ် သန့်ဇော်လင်း တို့ နှင့် အတူနေသည်။ သန့်ဇော်လင်း မိဘတွေက အလုပ်များတော့ အိမ် ကို သူပဲ ထိန်းသိမ်း စောက်ရှောက် ကွပ်ကဲ နေသည်။ ငယ်စဉ်က ကျောင်းဆရာမ ဝင်လုပ်ဖူးသော်လည်း အရွယ်ရလာတော့ လစာ ကလည်း မက်လောက်စရာ မရှိ မိဘ အမွေ နှင့် နေနိုင်သည်မို့ သူ့အမ အိမ်မှာ အတူလာနေ နေခြင်းပင် ဖြစ်တော့သည်။ ဇော်ဇော်မျိုး ငယ်စဉ် က အတူတူ အိပ်ခဲ့ သော်လည်း လူပျို ဖြစ်လာတော့ အိပ်ယာ ခွဲအိပ်ခဲ့ကြသည်။ ဇော်ဇော်မျိုး အိမ်သွားလည်တိုင်း သူ အန်တီနီလာ့ အိုးကြီးကိုမသိမသာ ခိုးကြည့်ရင်း ပြစ်မှားခဲ့ဖူးသည်။
“မင်း က ဖြစ်နိုင်ပါ့မလားကွ”
“အခြေအနေတော့ အတော်နီးစပ်နေပါပြီကွ”
ထိုသို့ ပြောဆို ပြီး တော့ နောက် စနေ တနင်္ဂနွေ ပိတ်သွားသည်။ နောက် တပတ်ကျောင်းတက်တော့ ဇော်ဇော်မျိုးကို မတွေ့ရ ဖုံး ခေါ်လို့လည်း မကိုင်၊ နောက်တရက်ကျမှ ဖုံးပြန်ဆက်သည်။ မနက်ဖြန်ကျောင်းပြန်လာမည်ဟု ဆိုသည်။ ပြောစာတွေ ရှိသည်ဟု လည်းပြောသည်။
နောက်နေ့ ကျတော့ ထိုင်နေကျ လဘက်ရည်ဆိုင်မှာ တွေ့ကြသည်။ ဇော်ဇော်မျိုး မျက်နှာ က ပြုံးဖြီးဖြီး ကြီးနှင့်။ သူ့ဖုံး ကို သန့်ဇော်လင်း အား ပေးပြီး ကြည့်လိုက်အုံး ဟု ဆိုသည်။ ပုံတွေကို ကြည့်လိုက်ရာ သန့်ဇော်လင်း ပင် ဖြုံသွားသည်။ ပုံတွေ က အန်တီနီလာပုံတွေ၊ ဒီတခါ ကတော့ အဝတ်အစား တွေ ဖရို ဖရဲ ၊ တွေလည်းပါသည်။ နောက်ပိုင်းက တော့ ကိုယ်လုံးတီး တွေပါလာသည်။ အန်တီနီလာ လီးစုပ်နေတာကိုလည်းအနီးကပ်ရိုက်ထားသေးသည်၊ ဇော်ဇော်မျိုး ကိုယ်တိုင် ရိုက်ထားတာပဲ ဖြစ်သည်။ နောက် စောက်ဖုတ်ထဲ က လရည် အဖြူတွေ တစွန်းတစ ထွက်ကျနေတာတွေပင် ရိုက်ထားသေးသည်။
“ဟာ မင်း အလုပ်ဖြစ်သွားပြီပေါ့၊ မြန်လှခြေလား ဟ”
“ခိခိ ဘယ်က မြန်ရမှာလည်း ငါကြိုးစားနေတာ ကြာလှပေါ့။ မင်း ကို ငါပြောပြတဲ့ နေ့က အဆုံးစွန် ရောက်ကာနီးပြီ။ အဲဒီ နောက်နေ့ပဲ ငါ့ အမေ အလုပ်ကိစ္စ နဲ့ ခရီးထွက်သွားတော့ ကိစ္စတုံး ပြစ်လိုက်တာ၊ အလုပ်ဖြစ်သွားတာပေါ့။ မနေ့ည က ငါ့အမေ ပြန်ရောက်လာလို့ ငါ ကျောင်းလာတက်တာ ဟားဟား ငါ့အမေသာ မပြန်လာသေးလို့ကတော့ ကျောင်းတက်မှာ မဟုတ်သေးဘူး အဟီး”
ဇော်ဇော်မျိုး ပြောပြတာကတော့ သူက တခါတလေ တယောက်ထဲ အိပ်ရတာ ပျင်းတယ်ဆိုပြီး အန်တီနီလာ့ အခန်းမှာ သွားသွားအိပ်တတ်သည်တဲ့။ ငယ်ငယ်ထဲက လည်းအတူအိပ်နေကြဆိုတော့ အန်တီနီလာကလည်း မငြင်း။ အထူးသဖြင့် သူ့မိဘတွေ မသိအောင် သွားအိပ်တတ်သလို အန်တီနီလာ ကလည်း သူ့မိဘတွေကို ဇော်ဇော်မျိုး သူမ အခန်းလာအိပ်တာကို အသိမပေး ဖုံးထားသည် ဆိုတော့သူ့အတွက် အခြေအနေကောင်းသည်ဆိုတာ ဇော်ဇော်မျိုးက သိသည်။ အိပ်တိုင်းလည်း အန်တီနီလာ ကို အနောက်မှ ခွခွ ပြီးအိပ်လေ့ရှိသည်။ သူ့လီးဖြင့် အန်တီနီလာ့ ဖင်ကြားထောက်ထောက်ပြီး အိပ်နေသည်မှာ နှစ်ယောက်စလုံး အသားကျ နေလေပြီ။ မထူးဆန်းတော့ ။ ထိုမှ တဆင့် ဇော်ဇော်မျိုး က မသိမသာ အန်တီနီလာ့ ထမိန်ကို လှန်လှန်တင်ပြီး လီးကြီး နှင့် အန်တီနီလာ့ ဖင်သားကြီးတွေကို ထိထိ ထားသည့် အဆင့်သို့ တိုးလာခဲ့သည်။ နောက်မှ သူသိရသည်မှာ အန်တီနီလာကလည်း သိရက် နှင့် မပြောခဲ့ဟု ဆိုသည်။ သူ့လီးနွေးနွေး ကြီး သူမ ပေါင်ကြား ဖင်ကြား လာကပ်နေတော့ သူမမှာ ရင်ဖို ခဲ့ရသည်ဟု ဆိုသည်။ အိပ်ပျော်ရင်း ဖက်အိပ်သလို ဖြင့် သူ့လက်တွေကို အန်တီနီလာ့ နို့ကြီးတွေပေါ် ကိုင်ကိုင် ထားပြီး မသိမသာ လည်း ဆုပ်နှယ်ပေးသည်။ အန်တီနီလာက လည်း နောက်ပိုင်း ဘရာဇီယာ မဝတ်ပဲ အပေါ်မှ တီရှပ် တထည်သာ ဝတ်အိပ်တာတွေ ရှိလာသည်။ ဘရာဇီယာ မဝတ်ထားသည့် အချိန် နို့သီးခေါင်းလေး တွေ ထောင်နေတာကို ဇော်ဇော်မျိုး လက်ဖဝါး မှာ လာထောက်နေလို့ သိနေရသည်။ နောက်တော့ ဇော်ဇော်မျိုးက မသိမသာ သူ့လက်ကလေးဖြင့် အန်တီနီလာ့ ပေါင်ကြား လျိုပြီး စမ်းကြည့်တော့ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အရည်တွေ ရွဲနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ နောက်တော့ သူ့လီး ထိပ်ကလေး ကို တေ့ကာ ဒစ်ဝင်ရုံလောက် အဝင်အထွက်လုပ်ပြီး လိုးလိုးပေးနေသည်ဟု ဆိုသည်။ ထိုအချိန်ထိ အန်တီနီလာက အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်တုံး ပင်။ ဇော်ဇော်မျိုး အမေ အလုပ်ကိစ္စဖြင့် ခရီးသွားသည့် ည က ဇော်ဇော်မျိုးက လီးကြီး အဆုံးအထိ ထည့်လိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ကြားဖူးနားဝ ဖြင့် ထိုည က အိပ်ယာဘေးက အန်တီနီလာ့ အုံးဆီပုလင်းမှ အုန်းဆီများဖြင့် သူ့လီးကြီးကို ရွဲနေအောင် သုပ်ပြီးမှ အန်တီနီလာ စောက်ဖုတ်ဝကို ဒစ်ဝင်ရုံ ထုံးစံအတိုင်း ဆွပေးနေရင်းက စောက်ရည်ကြည်တွေ ရွဲလာတာနှင့် ဆောင့်ထိုးချလိုက်တော့သည်။ အုန်းဆီ အရှိန်ကြောင့် စွတ်ကနဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။ အန်တီနီလာ နာလို့ အော်လိုက်သည်မှာ ကျယ်လောင်လှသည်။သူ့အမေ မရှိသဖြင့်ကံကောင်းသွားသည်။ အန်တီနီလာ အပျိုမြှေးပေါက်သွားလို့ဖြစ်သည်။ အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်မရသဖြင့် သူ့ကို တွန်းဖယ်ဖို့ ကျိုးစားသော်လည်း မွန်နေပြီ ဖြစ်သည့် ဇော်ဇော်မျိုးက လီးကြီးကို အဆုံးထိ သွင်းထားရင်းက အတင်းဖက်ထား လိုက်သည်။ နောက်တော့ ငြိမ်ကျသွားသော အန်တီနီလာကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးလိုက်သည်။ ပြီးကာနီး အန်တီနီလာ ကော့ကက်တက်လာပြီး သူ့ကို အတင်းသိမ်းကျူံး ဖက်လာတော့သည်။ ထိုမှ စပြီး သူတို့ နှစ်ယောက်ကြားဟန်ဆောင်မှု အလွှာကွာကျသွားခဲ့ ရတော့သည်။ ထိုည မှာပင် သုံးချီလောက် လိုးပြစ်လိုက်သည်။ နောက်နေ့ အန်တီနီလာ က နာသည်ဟု ဆိုတာ တနေ့လုံး အထိမခံခဲ့၊ ဖက်ရမ်း နမ်းရှုံ့ နို့စို့ စသည်ဖြင့် တနေ့ခင်းလုံး နူးခဲ့ရသည်ဆိုသည်။ ညဘက်ကျတော့ သူမ အခန်းလိုက်အိပ်မည်ဆိုတာကို မငြင်း၊ ထိုည မှာတော့ ဇော်ဇော်မျိုး အလောမကြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွပေးရင်းစောက်ဖုတ်ကို ကုံးရက်တော့ အပျိုကြီး မခံနိုင် လူးလွန့်ပြီး သူ့ဆံပင်တွေကို ပင်ဆောင့်ဆွဲပြီး လုပ်ချင်တာ လုပ်ခွင့် ပေးလာခဲ့သဖြင့် ထိုညက လေးချီလောက် လိုးပြစ်လိုက်သည်တဲ့။ အန်တီနီလာလည်း အရသာ ခံတတ်ပြီမို့ ကောင်းမှန်းသိလာရသည်တဲ့။ နောက်နေ့ တော့ အိပ်ယာနိုး မနက်စာ စားပြီးသည်နှင့် သမီးရီးစားတွေလို ဖက်ယမ်းနမ်းရှုံ့ရင်း လီးစုပ်ပေးဖို့ စည်းရုံးတာ အောင်မြင်သွားသည်တဲ့။ နောက်တော့ နေ့ခင်းဘက်ကြီး လိုးဖို့ လုပ်တော့ ပုံစံမျိုးစုံ စမ်းဖို့ ဇော်မျိုးက ကြိုးစားသည်။ သို့သော်လည်း အန်တီနီလာ့ကုတင်က တယောက်အိပ်မို့ လုပ်ရတာ အနေအထား က လိုသလို မရသဖြင့် သူ့မိဘများ အိပ်သော အခန်းထဲ က နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ပေါ်မှာ သွားလိုးကြသည်တဲ့။ သူ့မိဘတွေ အိပ်ယာခင်းမစွန်း မကွက်ရအောင်၊ အိပ်ယာခင်း အဟောင်းတခုကို အပေါ်မှ ထပ်ခင်းပြီး လုပ်ကြသည်တဲ့။ ဇော်ဇော်မျိုး ကလည်း နှာထန်ထန်၊ အပျိုကြီးကလည်း ခု မှ အရူးအမဲသားကျွေးမိသလို ဖြစ် ဆိုတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် စားချိန် သောက်ချိန် မှ လွဲလျှင် လိုးဖို့ ပဲ စိတ်ကူးနေကြသည်တဲ့။
သူ့အမေ အလုပ်ကိစ္စ ခရီးသွားရာက ပြန်မလာမချင်း ညားကာစ လင်မယား ဟန်းနီးမွန်းထွက်သလို အိမ်မှာ ကောင်းကောင်းကဲ ကြသည်။
ဇော်ဇော်မျိုး ဇာတ်လမ်းပြီးသွားတော့ သန့်ဇေ်လင်း ဘောပါ အောင့်ချင်လာသည်။ လဘက်ရည်ဆိုင် အိမ်သာထဲ ဝင်ပြီး ဂွေလှိမ့်လိုက်ရသည်။ ထိုနောက်ပိုင်းမှာ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းသော် ခေါ် သူ့တီဝင်းအပေါ် စိတ်ကစားလာခဲ့တော့သည်။
