အားလုံးပဲ မင်္ဂလာပါလို့ နှုတ်ခွန်းဆက်ပါရစေရှင် ။ နာမည်ကတော့ မျိုးမမ ပါ မျိုးလို့ပဲခေါ်ကျပေါ့နော်…တဆက်တည်း မျိုးရဲ့ အကြောင်းအရာလေးတခုကို ရင်ထဲမှာ သိမ်းထားရတာ ပျင်ပန်းလွန်းလို့ အကုန်လုံးရှေ့မှာ ဖွင်ပြပြောပြချင်တယ်…ပြောပြပါရစေနော်. .. ။ အသက်ကတော့ မပြောတော့ပါဘူးရှင် …အဲ မပြောလို့တော့ မဖြစ်သေးဘူး ကိုကို မောင်မောင် များကတော့ အသက်မသိပဲ မျိုးကို စိတ်ဝင်တစားရှိကျမှာ မဟုတ်ဘူးလေ ဟုတ်တယ်မလား။ အသက်ကတော့ ပြောရမှာတော့ ခက်ရှက်ရှက်ပါ …အဲလိုပြောလို့ အသက်၅၀ အဖွားကြီးလို့ မထင်လိုက်ကျပါနဲ့နော် မျိုးအသက်က ၃၀ ရှိပြီ အိမ်ထောင်သည်ပါ ။ မျိုးနဲ့ ကိုအောင်ကြီးတို့ လင်မယား သက်တမ်း တနှစ်ကျော်လောက်မှာ သားလေးတယောက် ထွန်းကားခဲ့ပါတယ်။ သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ သားလေးပါ ။ မျိုး ရယ် သားလေး ရယ် ကိုအောင်ကြီး တို့ မိသားစု သုံးယောက် ပျော်ရွှင်အောင်နေခဲ့ကျတယ် တယောက်ကို တယောက် အရမ်းချစ်သလို မျိုးလင်တော်မောင် ကိုအောင်ကြီးကလဲ အရမ်းကို အပြုအစု အယုအယ ကောင်းပြီး အလွန်ကြင်နာတတ်တဲ့ ယောကျာ်းကောင်းတယောက်ပေါ့။ ရုပ်ရည်ကတော့ မင်းသား ပြေငြိမ်းနဲ့တောင် ခက်စင်စင်ရယ် ဟီဟီ…ကြော်ငြာလေး ဝင်လိုက်အုံးမယ်။ မျိုးကတော့ အရပ် ငါးပေ သုံးလာက်မ တင် ခါး ရင် အချိုး အစားကတော့ ၃၆ ၂၈ ၃၄ ရှိတယ် အသားအရေက ဝါဝင်းလို့ နုညံ့ချောမွေ့တဲ့ အသားအရေပိုင်ရှင်တယောက်ပေါ့။ ဖေဖေက ဗမာ မေမေက ကရင်စပ်တော့ လှတာပေါ့နော် ကပြားတွေက သွေးရင်းတွေထက်ပိုလှတယ်ဆိုတာ ကြားဖူးကျမှာပါနော် အ ဟစ်…။ကြွားလုံးတွေထုတ်နေလို့ မျိုးကို အကြွားသန်သူတယောက်လို့တော့ မထင်လိုက်ပါနဲ့ အရှိကို အရှိတိုင်း ကိုကို မောင်မောင်တို့ကို ပြောတာပါနော်။
အသက်အရွယ် အားဖြင့် မကြီးသေးပေမဲ့ ထမီနဲ့ ရင်ဖုံးကို ဝတ်ရတာ ပိုပြီးသဘောကျတယ် တခါတလေတော့လဲ ဂျင် နဲ့ တီရှပ်ပွပွလေးတွေ ဝတ်တတ်ပါတယ် ….အ ဟီးး ဟတ် …ကိုအောင်ကြီး မရှိတဲ့ အခါမျိုးတွေ ဆိုရင်ပေါ့။ မျိုးရဲ့ အိမ်ထောင်သည်ဘ၀ လိင်မှုရေးရာကိစတွေမှာ အရမ်းကိုသာယာပြီး ပြီးပြည့်စုံတဲ့ ဘဝလေးကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူတယောက်လို့ အထင်ယောက်နေတဲ့ မျိုး တယောက် တညမှာတော့ တက်တက်ဆင်အောင် လွဲချော်နေတာကို မျိုးတွေ့လိုက်ရပါတော့တယ်။ အဲဒီ ညလေးကစပြီး လိင်ဆက်ဆံခြင်းကို အလွန်အမင်းခုံမင်တတ်လာခဲ့တော့တာပါပဲ။ မျိုးတို့ မိသားစု လေး ဗဟန်းဘက်က တိုက်ခန်းလေးတလုံးဝယ်ပြီးနေခဲ့ကျပါတယ်။ အဲဒီတိုက်ခန်းလေးက ကိုအောင်ကြီး သူငယ်ချင်း ကိုသန့် တို့မိသားစု နဲ့ အပေါ်ထပ် အောက်ထပ် ပေါ့။ မျိုးတို့အိမ်မှာ အိမ်အကူ ကောင်မလေးတယောက်ရယ် ကားဒရိုင်ဘာ တယောက်ရယ်ကို ခန့်ထားပါတယ်။ ကိုအောင်ကြီးက အလုပ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး တပတ်ကို တရက်ခရီး ပုံမှန်ထွက်လေ့ရှိပြီး ဝင်ငွေ အတော်အသင့်ကောင်းတဲ့ ရာထူးရှိသူတယောက်ပါ။ ကိုအောင့် အလုပ်က မျိုးတို့မိသားစု အတွက် ပြည့်စုံတဲ့ အပြင် ပိုတာကို တော်တော်များများ စုဆောင်းထားနိုင်ခဲ့ပါတယ်။
အပေါ်ထပ်နေတဲ့ ကိုသန့် အမျိုးသမီး မဝါဆို နဲ့တော့ မျိုးတို့ အသင်းတုတ်ဖော်တုတ်ဖက် အင်…မှားလို့ စကားပြောဖော်ပြောဖက် တယောက်ကို တယောက် ကူညီရိုင်းပင်းကျပြီး အလွန်နီးစပ်တဲ့ အိမ်နီးချင်းမိတ်ဆွေတွေ ဖြစ်ခဲ့ ကျပါတယ်။ ကိုသန့် အလုပ်နဲ့ အိမ်မှာမရှိရင် မဝါဆိုနဲ့ မျိုးတို့နှစ်ယောက် ရှော့ပင်ထွက်လိုက် ဟိုဟာသွားစားလိုက် ဒီဟာသွားစားလိုက်နဲ့ ( မုန့်သွားစားတာကို ပြောသည်) စကားတွေ ဖောင်ဖွဲ့ပြီး ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်း လွှတ်တော် အကြောင်း မလွှတ်တော်အကြောင်း ဟိုကောင်မအကြောင်း ဟိုကောင့်အကြောင်း ပြောမဆုံးပေါင် တော သုံးတောင် ကို ပြောဖြစ် လုပ်ဖြစ်ကျပါတယ်။
ကိုသန့်နဲ့ မဝါဆိုတို့က အိမ်ဆောက်ပစည်း လုပ်ငန်းငယ်လေးကို လုပ်ကိုင် ကျတယ် ။ သူတို့ကြည့်ရတာ တော်တော် အလုပ်ဖြစ်ပုံရပါတယ် အလုပ်အရမ်းများတဲ့ အခါဆို ဆိုင်က အလုပ်သမားလေးတွေတင် မနိုင်ပဲ မဝါဆို ကိုတိုင် ဟိုပြေးဒီပြေးနဲ့ သူကိုတိုင်ဝင်လုပ်ရတယ် ။ ကျမလဲ ကိုအောင်ကြီး ပေးတာစား ကြွေးတာယူတာထက်စာရင် အိမ်စီးပွားရေးကို တဖက်တလှမ်းက ကူညီရှာဖွေပေးချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာတယ်။ သူတို့လင်မယား ကိုကြည့်ရင်း မျိုးလဲ အလုပ်လုပ်ချင်သလို ဖြစ်လာမိတယ် သူတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် တက်ညီ လက်ညီ လုပ်နေကျတာကို မြင်တော့ မျိုးလဲ အားကျမိတာပေါ့ရှင် …ကိုက စားလိုက်သောက်လိုက ် ဟိုဟာလုပ်လိုက် ဒီဟာလုပ်လိုက်နဲ့ အိမ်မှာနေတာထက်စာရင် အလုပ်လေး လုပ်ကြည့်ရကောင်းမလားလို့ပေါ့။ ဒါနဲ့ ကိုသန့် နဲ့ ဝါဆိုကို မျိုးပါ သူတို့လုပ်ငန်းထဲ ရှယ်ယာဝင် လုပ်လိုတဲ့အကြောင်း ခွင့်တောင်းကြည့်မိတယ်။ ကိုအောင်ကြီးကတော့ အားပေးတယ် မိန်းမရေ လုပ်ပေါ့။ ကိုသန့်နဲ့ မဝါဆို ကလဲ လက်ခံတယ် ဒါနဲ့ မျိုး သူတို့ လုပ်ငန်းထဲမှာ ရှယ်ယာ အတော်အသင့် ဝင်ပြီး မျိုးအလုပ်စလုပ်တော့တာပေါ့။ မျိုးတို့ သုံးယောက် လုပ်ငန်း အတော် တွင်ကျယ်လာတော့ လုပ်ငန်းစီးဝေး တွေ လူမှုရေး အလုပ်တွေမှာ တယောက်တလဲ့ သွားကျရတယ် တခါတလေ သုံးယောက်စလုံး သွားရသလို တခါတလေလဲ နှစ်ယောက် ဒါမှမဟုတ် တစ်ယောက်ထဲလည် သွားရတယ်ရှင့်။ အလုပ်က တနေ့တခြားပိုများလာတယ်။ ကိုအောင်ကြီးကတော့ ဘာမှ ဝင်ပြောတာမရှိဘူး မျိုးကိုတောင် အမြဲချီးကျူးစကားပြောတာပေါ့ သူအဲလို ချီးကျူးလာပြီဆိုရင် မျိုးဖြစ်မနေတတ်အောင်ပဲ ကိုက ဘာမှ မလုပ်တတ်ကိုင်တတ် ရာကနေ ယောကျာ်းယူခဲ့ရတာကို ဖေဖေ မေမေ တို့နဲ့ နေတော့လဲ ဒီလိုပဲဘာမှ မယ်မယ်ရရ အလုပ်မလုပ်ခဲ့ဖူးဘူး ။ ဒါကြောင့် အခုလို မျိုး ရဲ့ အလုပ်လေး အောင်မြင်လာတော့ ကိုအောင်ကြီးကလဲ ဘာမှဝင်မပြောတဲ့ အပင် မျိုးသိသင့်တဲ့ စီးပွားရေး အကြောင်းအရာလေးတွေကို အကြံအညံ့ပေးတယ်။ သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ လင်တော်မောင်ပါ။ အလုပ်စလုပ် ခါစက ဘာမှ မတတ်လေတော့ ကို့ ရှယ်ယာဝေစု အကျိုးအမြတ်လေးပဲယူရင်း ကိုသန့်တို့လင်မယားကိုပဲ အများဆုံး ချင်းကပ်မှီခိုပြီး ကြိုးစား သင်ယူရတာပေါ့။ ကိုသန့်က မဝါဆိုတို့ကလဲ လက်တွဲခေါ်တယ်။
တနေ့ ပဲခူးကို သွားဖို့ အလုပ်တခုပေါ်လာတယ်ရှင့် ။ အဲဒီနေ့ ကိုသန့်က မျိုးကိုပြောတယ်
“ မမျိုးအောက်က လူတယောက်လောက် ကို ကျနော်နဲ့ ထည့်ပေးလိုက်ပါလား စာချုပ်စာတန်း ကိစဖြစ်နေလို့ပါ ခရီးကလဲ ပဲခူးထိဆိုတော့လေ …အကယ်ရျ်ညအိပ် ညနေ အခြေအနေမျိုးပေါ်လာရင် မသင့်ဘူးလားလို့ပါ “
ဆိုပြီး မျိုးကို အခွင့်တောင်းတယ်။ ဖြစ်ချင်တော့ မဝါဆိုက သူ့အမေနေသိပ်မကောင်းလို့ အိမ်ခဏပြန်နေတယ်။ ဒါဆိုရင်တော့ အနေအထားက မျိုးနဲ့ ကို သန့်နှစ်ယောက်ထဲ သွားဖို သေချာသလောက်ဖြစ်နေပြီ။ကိုအောင်ကြီးကတော့ သိတဲ့ အတိုင်း သူ့အလုပ်နဲ့ နယ်ဘက် ခရီးလွန်နေပါတယ်။ ကိုအောင်ကြီးရှိလဲ ဒီလောက်ဝေးတဲ့ ခရီးကို ကိုသန့်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ သွားဖို့ တားမှာမဟုတ်ပါဘူး ဒါက အလုပ်သဘောပဲလေ သူကမျိုးထက်တောင် အလုပ်သဘောကို ပိုနားလည်တဲ့သူမဟုတ်လား ကိုအောင်ကြီး ခွင့်ပြုမှာပါလေးလို့။စာချုပ်နဲ့ပတ်သက်တာဆိုတော့ အရေးကြီးတယ်လေး မျိုးကိုတိုင် လိုက်မှ ဖြစ်မှာပေါ့ ဒါနဲ့ ကိုသန့်ကို
“ ဟာ ကိုသန့်ကလဲ စာချုပ်နဲ့ ပတ်သက်တာဆိုရင်တော့ မျိုးကိုတိုင် လိုက်ခဲ့ပမယ်…ရတယ်မဟုတ်လား”
လို့ ကိုသန့်ကို မေးတော့
“အင် …ကောင်းတာပေါ့ မမျိုးကိုတိုင်လိုက်တော့ ပိုကောင်းတာပေါ့ လိုက်ခဲ့ပါ မမျိုး”
တဲ့
မျိုးလဲ ပထမတော့ အိမ်က ကားနဲ့ သွားဖို့ စီစဉ်လိုက်တယ်
သွားဖို့ အစဉ်သင့် ဖြစ်နေပြီ လိုအပ်တဲ့ ဖိုင်နဲ့ လက်ဆွဲအိတ်တွေ ဒေါကူမန့်တွေ အားလုံးကားပေါ်တင် လို့ ကားပေါ်တက် ကားစက်နိုးမှ စက်ကမနိုးဘူး ဖြစ်ပါလေရောရှင်။ ဒါရိုင်ဘာ ကိုမြကတော့ နည်အမျိုးမျိုးနဲ့နိုးကြည့် တယ်…ဟိုနိုက်ဒီနိုက်နဲ့ မိနစ် သုံးဆယ်လောက်ကြာတော့ ကိုသန့်နဲ့ မျိုးတို့နှစ်ယောက်စိတ်မရှည်တော့ဘူး။
ကားကို အပြစ် အမျိုးမျိုးရှာကြည့်တယ် ကိုမြတယောက် ချွေးတွေတာ တကိုလုံး ရွှဲလာတယ် ဘာ အပြစ်မှ မတွေ့ဘူး။ ဒါနဲ့ကိုသန့်က
“ မမျိုးရေ ကိုမြကိုတော့ အားကိုးလို့ရတော့မှာမဟုတ်ဘူး ကျနော်တို့ ကားတစီးငှားမှဖြစ်တော့မယ်”
လို့ စိတ်ပျက်အသံနဲ့ ဆိုလာတယ် … မျိုးတို့ ရုံးသုံး light truck လေးရှိတယ် အဲကားက မဝါဆို ယူသွားတော့ ကားပဲငှာရတော့မှာပေါ့။ ပဲခူးဆိုတော့ ခရီးကို ကားငှားသွားလို့က ကုန်လိုက်မဲ့ ပိုက်ဆံတွေ ကိုသွားလုပ်တဲ့ အလုပ်ကရတဲ့ အကျိုးအမြတ်တဝက်စာလောက်တောင် ပါသွားမလားပဲ ….မျိုးလဲ မဖြစ်သေးပါဘူးလေးလို့
“ ဟာ…ကိုသန့်ကလဲ ကားငှားလို့ ဘယ်ဖြစ်မလဲ ဈေးက ကြီးကကြီးနဲ့ ကားငှားတာမတန်ပါဘူး ရှင် …တခုခု ထပ်ကြံပါဦး”
ဆိုတော့ အင်…ခဏနော် မျိုး ဆိုပြီး ကိုသန့် စဉ်းနေရာက
“အာ ဟုတ်ပြီ မမျိုးရေ”
“ဘာများလဲ ကိုသန့်ရဲ့ ပြောပါဦး”
ဆိုပြီး မျိုးလဲ ဝမ်းသာအားရနဲ့ ပြန်မေးမိလိုက်တာ
“ ကျနော့မှာ အရင် ကျနော် စီးစီးနေတဲ့ ယာမဟာ တစင်းရှိတယ် …စက်က လုံး၀ အကောင်းရှိသေးတာ မြန်လဲမြန်ပြီး တက်တောင့်တက်သာရှိတယ် …မျိုး ဆိုင်ကယ်စီးရဲတယ်ဆိုရင် ကျနော်တို့ ဆိုင်ကယ်နဲ့ သွားကျတာပေါ့ ..ဘယ်လိုသဘောရလဲ မမျိုး?”
လို့ို ပြောတော့ မျိုးမျက်လုံးပြူးသွားမိတယ် ..ငယ်ငယ်ကတဲ့က ဆိုင်ကယ်မပြောနဲ့ စက်ဘီးပေါ်တောင် တက်ခွ ဖူးတာမဟုတ်တဲ့ မျိုးမမ တယောက် လန့်သွားမိတာပေါ့လို့
ကိုသန့်က မျိုးမျက်လုံး ပြူးသွားတာ မြင်တော့
“ အင်…ဟုတ်ပါရဲ့ မမျိုးက ဆိုင်ကယ်စီးရဲမှာတော့မဟုတ်တာပဲ ….အင်ခက်ပြီး စာချုပ်ကလဲ ဒီနေ့ အပြီးချုပ်မှ ဖြစ်မယ် …ဒါဆို မမျိုးမလိုက်ပါနဲ့တော့ မမျိုးတပည့်တယောက်ကိုပဲ ထည့်လိုက်ပါတော့နော် ..အားလုံးအစဉ်ေြ့ပပါစေရမယ် မမျိုး”
“ အော် ကိုသန့်ရယ် အဲလိုလဲမဟုတ်ပါဘူး မျိုးက ဆိုင်ကယ် စီး အတွေ့အကြုံမရှိတော့ နဲနဲ လန့်သွားမိတာပါ …ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီလိုအခက်အခဲကြုံလာမှတော့ မထူးတော့ပါဘူး ..မျိုးလိုက်စီးပါ့မယ်..ကိုသန့် ဆိုင်ကယ်မောင်းတာကိုတော့ ယုံပါရစေနော်”
ဆိုပြီး ပြုံစိစိနဲ့ ပြန်နောက်လိုက်မိတယ်
“ ဒါတော့မပူနဲ့ ဒေါ်မျိုးမမ ရေ ကျနော်ငယ်ငယ်က ဆိုင်ကယ် လမ်းသရဲဗျ ပဲခူးလောက်ကတော့ မျက်လုံးမိတ်မောင်းလို့ရတယ် မန်းလေးအထိ လက်လွတ်မောင်းပြမယ်ဗျာ”
လို့ မျိုးကို ပြန်နောက်ပါလေရော
“အမလေးတော် မျက်လုံးမိတ် လက်လွတ်တော့ မမောင်းပါနဲ့ ထိုင်းပဲရှိခိုးပါရစေ ကိုသန့်၇ယ် …ဒီကကြောက်ပါတယ်ဆို”
“ ဟာဟာ…နောက်တာပါ မမျိုးရာ ကျနော် ဆိုင်ကယ် ကို ကောင်းကောင်းကိုစီးတက်ပါတယ် ၁၅ နှစ်သားလောက်ကတဲ့က ဖေဖေ့ဆိုင်ကယ်ခိုးခိုးစီးလို့ အမြဲ အစော်ခံထိ တာ ဗျ…မကြောက်ပါနဲ့ဗျာ ကျနော်က နောက်တာပါ…ဒါပေမဲ့ မမျိုးက ထမီပဲဝတ်တာဆိုတော့ ကျနော့ ဆိုင်ကယ်မောင်းရတာ နဲနဲခက်မယ်ဗျ ဆိုင်ကယ်က ယောကျာ်းစီးဆိုတော့လေ”
မျိုးကလဲ မေးလေး ငေါ့ပြီး
” အမေလေး ကိုသန့်ရယ် မျိုးကလဲ ထမီကြီးနဲ့လိုက်မစီးပါဘူးနော် ခဏစောင့် မျိုးဂျင်းပန်သွားလဲလိုက်မယ်”
ဆိုပြီး အိမ်ထဲဝင် တီရှပ်အပြာပွပွ နဲ့ အောက်ကျင်းရိုင်ဒါ တထည်ကို လဲဝတ်လာခဲ့လိုက်တယ်။
အိမ်ရှေ့ထွက်လာတော့ ကိုသန့်က သူ့ဆိုင်ကယ်ကို ဟိုစစ်ဒီစစ်နဲ့ ဆက်နိုးပြီးအဆင်သင့် စောင့်နေလေရဲ့
မျိုးကိုမြင်တော့ မျက်လုံး အပြူးသားနဲ့
“ အမလေး ကိုသန့် မျက်လုံးကြီးကျွတ်ထွက်လာအုံးမယ် ဒါမျိုးမတွေ့ဖူးဘူးလား ရှင်”
“ ဟုတ်ရပါဘူး မမျိုးရယ်ကျနော်က ရင်ဖုံးနဲ့ ထမီတာ အမြဲဝတ်တတ်တဲ့ မမျိုးကို ဒီလို အလန်းဇယား စတိုင်နဲ့ တွေ့လိုက်လို့ အံ့သြသွားတာပါ”
တဲ့ အမလေး ကိုသန့်ရယ် ဒါမျိုးတွေရိုးနေပါပြီ …သူ့အကြည့်က ဒုသနသော အကြည့်ဆိုတာ မျိုးမမတို့က သိပြီး သားစ် ပါနော် ဟင် လို့ စိတ်ထဲ ရေရွတ်လိုက်မိတ်ယ်
“ ကဲ ဒါဆိုသွားကျရ အောင် မမျိုးရေ နေမဝင်မီ ရန်ကုန် ပြန်ရောက်အောင် တော့မောင်းရမယ်ဗျ”
မျိုးစလင်းဘက်ကို လက်မှာသိုင်းပြီး ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်မယ်အလုပ် ဆိုင်ကယ်ကို သေချာပြန်ကြည့်မိတယ်
ဆိုင်ကယ်က အားကစားစတိုင် ပြိုုင် ဘီး ပုံဆံလေးဆိုတော့ အနောက် ကယ်ရီရာထိုင်ခုံက အရမ်းတိုပြီး အရှေ့ကို လျှော်ကျနေတယ်။ အင် ..ဒီပုံနဲ့သာ တက်စီးလိုက်ရင်တော့ မျိုးတကိုယ်လုံး ကိုသန့် ကျောပြင်ပေါ်ကို ပူ:ကပ်ပြီးသားဖြစ်သွားမှာပဲလို့လေ … ဒိဆိုင်ကယ်အမျိုးအစားကို မျိုး မြင်ဖူးပါတယ် …ဒါမျိုးဆိုင်ကယ်က ချစ်သူရီးစား တွေ စီးတဲ့ ပုံမျိုး အနောက်က မိန်းကလေးက အရှေ့က ယောကျာ်းလေးကို အားရပါးရ ဖက်ထားပြီး လူရှေ့ စတိုင်ထုပ်စီရတာမျိုးလေ …မျိုးသိပ်သိတာပေါ့..ဒါပေမဲ့ ဒီအခြေအနေမှာတော့ မျိုးအတွက် ရွှေးချယ်စရာ မှမရှိတော့တာပဲ မဟုတ်လား…မျိုးဆိုင်ကယ်ကို ကြည့်ပြီး စဉ်းစားနေတာကို ကိုသန့်မြင်တော့
“ မမျိုး ဆိုင်ကယ်စီးရမှာ ကြောက်များနေသလား ….မကြောက်ပါနဲ့ဗျာ မမျိုး ဘာဆိုဘာမှမဖြစ်စေရဘူး မဲ့တပေါက်မစွန်းစေရပါဘူးဗျာ…မမျိုးတခုခုဖြစ်ရင် ကိုအောင်ကြီး ကျနော့ကို လာသတ်နေမှဖြစ် ..စိတ်ချ ကျနောဂရုတစိုက်မောင်းပါ့မယ် ဆိုင်ကယ်ပေါ်တကာတက်ပါ”
ဆိုပြီး လေကာ ဆိုင်ကယ် ဦးထုပ်တလုံးကို လှမ်းပေးတယ်
မျိုးလဲ ဆိုင်ကယ်ဦးထုပ်ကိုယူပြီး
“ အဲလိုတော့ မဟုတ်ပါဘူးကိုသန့် …မျိုး စီးလိုးအစဉ်ပြေမှာပါ ဆိုပြီး “
ဦးုထုပ်ကောက်စွပ်ပြီး ဆိုင်ကိုယ်ပေါ်တက်ခွလိုက်တာနဲ့ ထင်ထားတဲ့အတိုင်းပါပဲ မျိုးရဲ့ ရင်သားအစုံက ကိုသန့်နောက်ကျောမှာ ဖိကပ်မိလျက်သားလေးပေါ့ …မျိုးဖြစ်ကြက်သိမ်းတွေဖျန်ခနဲ့ဆို ထလိုက်တာရှှုင်း ကိုသန့်တယောက်တော့ဖြင့် ဆိုင်ကယ် ဦးထုပ်ထဲကနေ အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်နေတဲ့ မျက်နှာကြီးကို မျိုးတွေ့လိုက်မိတာ ကိုသန့်တော့ မျိုးသတိထားမိလိုက်မယ်လို့ ထင်ပုံမပေါ်ဘူးရှင့်။ ဒါနဲ့ ဆိုင်ကယ်ကို ဝေါကနဲ့ ထိုးမောင်းသွားတော့တာပဲ။ မျိုးရဲ့ ရင်သားတွေကို မျိုးလင်တော်မောင်ကလွဲလို့ တို့ထိ ခံစားခွင့်ရတဲ့ ပထမ ဦးဆုံးလူကတော့ ကိုသန့်ပါပဲ။ ဆိုင်ကယ်လေး အရှိန်နေးနေးနဲ့ ပြေနေတဲ့ အချိန်ခဏမှာတော့ မျိုးရင်သားတွေကို ကိုသန့်ကျောပြင်နဲ့ ထပ် မဖိမိအောင် ဆိုင်ကယ် နောက်က သံလက်ကိုင်လေးကို အားနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ခက်ခွာခွာလေးဖြစ်အောင် ကြိုးစား စီးလာမိပါသေးတယ်။ ခရီးအမြန်ရောက်ချင်ဇောနဲ့ ဆိုင်ကယ်လီဗာကို အရှိန်ပြင်းပြင်း စောင့် ဆွဲလိုက်တော့ မျိုးကိုလုံးလေး ဟန်ချက်လုံးဝပျက်သွားပြီး ပြုတ်ကျမလိုဖြစ်သွားပါတယ်။
မျိုးနှုတ်ဖျားကနေလဲ
“ ကိုသန့် !!!’
ဆိုတဲ့ အာမေဠိတ် တလုံး လွတ်ကနဲ့ထွက်သွားပြီး ကြောင်အားလန့်အားပဲ ကိုသန့်ခါးကို တအားကုန် ဖက်ထားမိလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ မျိုး့ဘယ်လိုမှ မတက်နိုင်တော့ပါဘူးရှင်။ မျိုးရင်တွေလဲ တဒိတ်ဒိတ်တုံလို့ မျိုးရင်သား ခေါင်းလေးတွေတင်မကဘူး မျိုးအရှေ့ခဏာကိုအစိတ်ပိုင်းတခုလုံး မျက်နှာ ရင်ဘက် ဗိုက်သား မျိုးရဲ့ဆီးခုံ ဆီးစပ်ပါမကျန် ကိုသန့် နောက်ကျော်ပြင်ပေါ်ကိုကြိုးနဲ့တင်းကျပ်နေအောင် တိုင်းချီထားသလားအောင့်မေ့ရလောက်အောင် ပူးကပ် သွားတာပေါ့ရှင်။
ခရီးက အခုမှ အစရယ်ရှိသေးတယ် သွားရမဲ့ခရီးက ပဲခူးထိ ….ဒါပေမဲ့ မျိုးတာဒီလိုမဖက်ထားရင် ပြုတ်ကျလို့ အသက်ထွက်ရုံပဲရှိတယ် အခုမှတော့ မထူး တော့ ပါဘူးလေ မျိုးမမရေလို့ သက်ပြင်းရှည်တချက်ချပြီး ချစ်သူရီးစား နှစ်ယောက်သဖွယ် ဆိုင်ကယ်လေးကို အတူစီးလာမိတော့တယ်။
ဆိုင်ကယ်လေးကို နှစ်ယောက် အတူ နှုတ်ဆိတ်စွားစီးလာရင်း ကိုသန့်ရဲ့ မေးခွန်းတွေနဲ့ မျိုးနဲ့ ကိုသန့်တို့ရဲ့ ၁၅ မိနစ်ခန့် တိတ်ဆိတ်သွားမှုကို ဖြိုခွင်းလိုက်ပါတယ်။
“ မမျိုးဒီနေ့ အော်ဒါတွေ ဘယ်နှစ်ခုလောက်လာလဲ ?”
“ အင်…သုံး ..လေးခုလောက်တော့ ဒီနေ့ ရှိမယ်ထင်တယ် ကိုသန့်”
မျိုးတို့နှစ်ယောက် ပြောရင်းဆိုရင်း ထွက်လာလိုက်တာ ၁နာရီ လောက်အကြာမှာတော့ ပဲခူးကိုရောက်ပါတယ်။
လုပ်ငန်းနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ စာချုပ်တွေအားလုံး အစဉ်ပြေပြေ ပါပဲ သူ့ ရဲ့ လက်မှတ်တွေအောက်မှာ မျိုးလက်မှတ်တွေကို ထိုးခိုင်းပါတယ် …အားလုံး ပြီးသွားတော့ မျိုး နဲ့ကိုသန့် အရမ်းကို ပျော်ရွှင်ကျရပါတယ်။
မျိုးတို့ရဲလုပ်ငန်းမှာ ပဲခူးက လုပ်ငန်းကန်ထရိုက်တွေလဲ ခုနှစ်ခု ရှစ်ခုလောက် ရလာခဲ့လို့ပါ။ လုပ်ငန်းအောင်မြင်တော့ ပျော်လွန်းလို့ ကိုအောင်ကြီးကို မျိုးတို့ရဲ့ အောင်မြင်မှုတွေကို လန်းဖုန်းဆက်ပြီး ကြွားလိုက်ပါသေးတယ်။ ကိုအောင်ကြီးကလဲ သူ့ မယားကို ချီးကျူးလို့ မဆုံးအောင်ပါပဲ။
မျိုး ကိုအောင်ကြီးကိုပြောနေတဲ့ အကြောင်းအရာတွေက အားလုံးမှန်ပေမဲ့ အိမ်က ကားပျက်လို့ ကိုသန့်ရဲ့ ဆိုင်ကယ်နဲ့ နစ်ယောက် ထဲ ပဲခူးကိုထွက်လာမိတဲ့အကြောင်း မဝါဆိုလဲ ပါမလာတဲ့ အကြောင်း ကိုတော့ ထည့်မပြောလိုက်ခဲ့မိဘူး။ အဲဒါတွေ အမှန်အတိုင်း ကိုအောင်ကြီးကို ပြောလိုက်မယ်ဆိုရင်လဲ ကိုအောင်ကြီး စိတ်တိုမှာလား ပေါ့ ….ဒါပေမဲ့ မျိုး ကိုအောင်ကြီးကို အားလုံးလိမ်ပြောနေမိတာကတော့ အမှန်ပါပဲ။ ကိုအောင်ကြီးနဲ့ မျိုးဖုန်းပြောနေတာကို ကိုသန့်တယောက် မျက်တောင်မခက်ပဲ မျိုးတကိုလုံးကို ချေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်ရင် မျိုး နဲ့ မျိုးလင်တော်မောင်တို့နှစ်ယောက် ပြောနေတဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို စူးစိုက်နားထောင်နေလေရဲ့။ ကိုသန့်ခါးကလေးကို ဖက်ပြီး ဆိုင်ကယ်အတူစီလားတဲ့ အကြောင်းကိုမပြောတော့ ကိုသန့်တယောက် သမင်လေးတကောင်ကို မစားခင် စော့မြူလို့ အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်နေတဲ့ မြေခွေးတကောင်ရဲ့ အပြုံးမျိုါ်နဲ့ မျိုး ကို ကြည့်နေတယ်ရှင်း ။ မျိုးလဲ သူ့မျက်လုံးတွေကို ပြန်ပြီး စိုက်ကြည့်လို့ တဖက်က လင်တော်မောင်ကို ညာလုံးတွေ ပစ်ကျွေးနေမိတယ်။ ကိုအောင်ကြီးနဲ့ ဖုန်းပြော အပြီးမှာတော့ ကိုသန့်က
“ မမျိုးရေ ကျနော်တို့ ဒီညတော့ ရန်ကုန်ပြန်မရောက်နိုင်တော့ဘူးထင်တယ်ဗျာ …နေတောင် အတော်စောင်းသွားပြီ မမျိုးဘယ်လိုလုပ်ချင်သလဲ ..ဟင်…မမျိုးလက်ခံမယ်ဆိုရင်တော့ ဒီည ပဲခူးက စားသောက်ဆိုင် တခုမှာ ကျနော်တို့ ရဲ့ လုပ်ငန်းအောင်ြျမင်တဲ့ အနေနဲ့ အထိန်းအမှတ် ပွဲလေးတခုကို လုပ်လို့ ဒီမှာပဲ ဒီည အနားယူလိုက်ကျရင်မကောင်းဘူးလား”
တဲ့ …အင် မျိုးဘယ်လိုလုပ်ရပါ့ မျိုး တော့ ဒီလိုအခြေအနေကြီးကို အဝေးရောက်နေတဲ့ လင်တော်မောင်တာသိရင် ချက်ချင်းလာများသတ်မလား …ကိုသန့်ပြောသလို အထိန်းအမှတ်ပွဲလေး တခုလုပ်ပြီး ဟိုတယ်တခုမှာ တယောက်တခန်း ငှားလို့ ပဲခူးမှာပဲ အနားယူလိုက်ရင်ကောင်းမလား ..စဉ်းစားရ အတော်ကျပ်သွားတယ်။ မျိုးစဉ်းစားရခက်နေတာကို ကိုသန့်က မြင်တော့
“မမျိုး ကျနော်တို့ ပြန်မယ်ဆိုရင်လဲ ည ၈ နာရိ ၉ နာရိလောက်မှ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်မှာဗျာ …ကျနော်က ညဆို ဆိုင်ကယ် သိပ်မမောင်းရဲဘူး အဲဒါ စဉ်းစားပါဦး မမျိုးရယ်’ကိုသန့်ရဲ့ တောင်းဆိုမှုကို လိုက်လျှော်လိုက်ရင် ဒီည ကိုသန့်နဲ့ မျိုး တို့ကို မဝါဆိုနဲ့ ကိုအောင် တို့ များထင်သွားကျမလဲ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးရှင် …. မလိုက်လျှော်ခဲ့ရင်လဲ….မျိုးဘယ်လိုလုပ်ရပါ့ …ရှင်း….
မျိုး ဘဝမှာ ဒါမျိုးလုပ်ဖို့ဆိုတာလုံး၀ မစဉ်းစားမိခဲ့ဘူး …အခုဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ရှင် …ပြောကျပါဦး
မျိုး ခေါင်းရှုပ်နေတုန်း တောင်းပန်တိုလျှိုးတဲ့ မျက်နှာငယ် အမူအယာနဲ့ ထပ်ပြီးသူ့အစီအစဉ် ကို ကိုသန့် တယောက် ထပ်ခါတလဲလဲ ခွင့်ပန်နေပြန်ပါတယ်။
ဒါနဲ့ မျိုးကိုသန့်ကို
“ ကိုသန့် …မျိုးနဲ့ ကိုသန့် နှစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်ပါ့မလားရှင် …မျိုးဒါမျိုးမစဉ်းစားခဲ့ဖူးဘူး…မဝါဆိုနဲ့ ကိုအောင်ကြီးသိရင် …တော့ အခက်တွေ တွေ့ကုန်ရော့မယ် ကိုသန့်ရယ်”
လို့ တောင်းပန်ပါတယ် မလုပ်ပါရစေနဲ့ရှင်ဆိုတဲ့ အမူအရာနဲ့ ကိုသန့်ကို မျိုးပြန်ေြ့ပာမိတယ်…ကိုသန့်က
“ ဒီ့အတွက် ဘာမှ မမူပါနဲ့ မျိုးရယ် …ဝါဆိုလဲ ဘယ်လိုမှ မသိနိုင်ပါဘူး ကိုသန့် ရန်ကုန်အိမ်မှာပဲလို့ ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်…ကိုအောင်ကြီးကလဲ အခု ရန်ကုန်မှာမှ မရှိတာ မျိုးမဆိုးရိမ်ပါနဲ့လား မျိုးရယ်”
တဲ့ မျိုးသူ့ အမူအရာ သူ့ အပြောအဆိုတွေကို လုံးဝခံနိုင်ရည်မရှိတော့တဲ့ နောက်ဆုံး
“ ကိုသန့် သဘောပါပဲရှင်”
လို့ ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ခွင့်ပြုလိုက်မိပါတော့တယ်…မျိုးတို့ မိုးခါးရေကို အတူ သောက်ကျရတော့မယ် ဆိုတဲ့ အတွေးက ရင်ကို တဒိတ်ဒိတ် တဒိတ်ဒတိနဲ့ပါပဲ …ကိုသန့်ကတော့ အောင်နိုင်သူ စစ်သူကြီး တယောက်လို့ အမူအရာနဲ့ မျိုးလက်ကလေးကို လှမ်းဆွဲလို့
“ ကဲ းးး မမမျိုးရေ … နောက်ကြောင်းပြန်လည့်ဖို့တော့ စဉ်းစားမနေပါနဲ့တော့ မျိုးပေးထားတဲ့ကတိ တည်ပါဗျာ “
လို့ ပြောရင်းက မျိုးစကားတလုံးမှ မဟခင်မှာပဲ ဆိုင်ကယ်ရှိရာကို ဆွဲခေါ်လို့
စားသောက်ဆိုင် တဆက်ထည်းပါတဲ့ ပဲခူးဟော်တယ်ကို ဆိုင်ကယ်နဲ့ နှစ်ယောက်သားထွက်လာမိပါတော့တယ်ရှင်း။
ဟော်တယ်ရောက်တော့ အရင် ဆုံး အခန်းနှစ်ခန်း ယူပြီး ဟိုတယ် ဘားရှိရာကို ထွက်လာလိုက်ကျပါတယ်။ ဘား မှာ နှစ်ယောက်သား ဘာမှမပြောမဆိုနဲ့ ထိုင်ချလိုက်ပြီး အဖျော်ဆရာကို ကိုသန့်က လေတချက်ချွန်ပြီး လှမ်းခေါ်လိုက်ပါတယ် ။ သူသောက်ဖို့ ဘလက် နှစ်ပတ်မှာလိုက်ပြီး မျိုးသောက်ဖို့အတွက်တော့ ဘော့ဒကာ တခွက် မှာလိုက်ပါတယ်။ ကိုသန့် မျိုးအတွက် vodka ကိုမှာပေးနေလို့ မျိုးအံသြေမသွားပါဘူး …မျိုးရယ် ကိုအောင်ကြီးရယ် မဝါဆို နဲ့ ကိုသန့် အပါအဝင် ကျမတို့ လေးယောက် ဟာ တခါတရံဆိုသလို အရက်ဘားတို့ ဘီယာဆိုင်တို့ အတူတူ သွားထိုင်လေ့ရှိပါတယ်။ မျိုးက အြျမဲ ဘောဒကာသောက်တာကိုလဲ ကိုသန့်က သိပြီးသားပဲလေ။ အတန်ကြာလို့ သောက်စရာတွေ ရှေ့ရောက်လာတော့ မျိုးကို ကိုသန့် ခွက်လှန်းကမ်းပြီး
“ကဲ ..မျိုးရေ ဒီနေ့ ကိုသန့်တို့ လုပ်ငန်းလေး တိုးတက်တဲ့ ရလဒ်ကောင်းလေး ရရှိတဲ့ အထိန်းအမှတ်အနေနဲ့ နဲနဲတော့ သောက် လိုက်ကျရအောင်နော်…ချီးယား “
ဆိုပြီး မျိုးနဲ့ ကိုသန့် ဖန်ခွက်ချင်းတိုက်လို့ တယောက် တငုံစီ ဆုပ်သောက်လိုက်ကျပါတယ်။ သောက်အပြီးတော့ စကားတလုံးမှ မပြောမိကျသေးပဲ မျိုးနဲ့ ကိုသန့် တို့ကြားမှာ တိတ်ဆိတ်မှုလေးက ခဏတာ ပြန်ဖုံးလွမ်းသွားပါတယ်။ မျိုးလဲ ဘာဆိုဘာမှ မပြောပဲ မျိုးရဲ့ ဘော့ဒကာ ကို တငုံပြီးတငုံ ဆုပ်သောက်လို့ အတွေးပင်လယ် ဝေနေမိတယ်။ အင် … ဒီညအဖို့ ရောက်ရှိလာမဲ့ စကန့် မိနစ် နာရီတွေ ဟာ ဘယ်လို အဓိပါယ်တွေ တက်ရောက်လာမလဲ ကိုအောင် နဲ့ မဝါဆိုများ သိသွားလို့ ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်ကျမလဲ ပေါ့ … စိတ်ထဲမှာ စိုးရိမ် မိသလို ဇာတ်ကားတကားရဲ့ အလွန့်ကို ရင်ဖိုလိုက်မောဖွယ် ကောင်းတဲ့ စွန့်စားခန်းတခုကို ကြည့်ရတော့ မလိုလိုလဲ မျိုး ရင်ထဲ ခံစားနေမိပါတယ်ရှင်း။
မျိုး ရဲ့ ဘော့ဒကာ လေးကိုသောက်လိုက် တွေးလိုက်လုပ်နေရင်း ကိုသန့်ကို ကြည့်ပြန်တော့ မူးလာလို့ပဲလား ဘား လေးရဲ့ မီးရောင်တွေကြောင့်ပဲလားတော့မသိဘူး ရောင်ပြန်လို တောက်ပနေတဲ့ ကိုသန့် မျက်လုံးတွေဟာ သူ့လက်ထဲ ကိုင်ထားတဲ့ အရက်ခွက်လေးကို စူးဆိုဒ်ကြည့်လို့ မျက်နှာပေါ်မှာလဲ လျှိ့ဝှက် အကြံအစီပါတဲ့ ပြုံးရိပ်တခုက အထင်းသားလေး ပေါနေတယ်လေ…ဒါဘာသဘောလေးလဲဆိုတာ မျိုး သိပါတယ်နော်။ မျိုး ဒီကိုလိုက်လာ မိကတဲ့က ဒီအပြုံးတွေ ဒီလို ခံစားမှုမျိုးတွေ ခံစားရမယ်ဆိုတာ မျိုး သိပြီးသားပဲဟာ ။ ဘား ထဲမှာတော့ လူက ခပ်ကျဲကျဲပါပဲ အင်္ဂလိပ် love songs တွေက တိုးတိုးညင်သာစွာပဲ တပုဒ်ပြီး တပုဒ် စပီကာထဲက ထွက်လို့နေတာပေါ့။ ခွက်ထဲက အရက်လဲ အတော် ကုန်သလောက် ရှိလာတော့ လူကပူနွေးလာပြီး ခုနက တွေဝေနေတဲ့အတွေးတွေ မချင့်မရဲ ဖြစ်နေတဲ့ အနဲငယ်သော ကြောက်စိတ်တွေ လုံး၀ ပျောက်ကွယ်လို့ သွားသလားပဲ…
ဒါနဲ့ မျိုးလဲ ဘာမပြောညာမပြောပဲ ကိုသန့် ဘက်ကို မျက်နှာလဲ့လိုက်ပြီး တခုခုကို အစီအစဉ်တကျ ကျိတ်ကြံနေတဲ့ ပုံပေါက်တဲ့ ကိုသန့်ကို လေသံ ခပ်တိုးတိုးနဲ့ လှန်းခေါ်လိုက်မိတယ်။
“ဟိတ် !!!!”
ကိုသန့် မျက်လုံးလေး ပြူးလို့ မျိုးကိုပြန်ကြည့်ပြီး … အော်…မျိုး… ဆိုပြီး ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့နဲ့
“ မျိုးမျိုး…ဘာလိုလဲဟင် …မျိုး …အော်သိပြီ”
မျိုးဖန်ခွက်ကို ထောင်ပြပြီး မျက်လုံးမှိတ်ပြလိုက်ပါတယ်။
“ အိုကေ …မျိုး ကို နောက်တခွက် ထပ်မှာပေးမယ်နော်”
ဆိုပြီး ဘာတန်ဒါကို လှန်းခေါ်မလို့ အလုပ်
“ ဘာတွေ အဲလောက် တွေးလို့ ဝဇီပိတ်ကျင့်နေတာလဲ ကိုကြီးသန့် ရေ”
လို့ ရွတ်နောက်နောက် လေသံ နဲ့ ကိုသန့်ကို မေးလိုက်တယ်
ကိုသန့် တယောက် သူခိုးလူမိသလို မျက်နှာဘေးနဲ့
“ ဘာရယ် မဟုတ်ပါဘူး …ဒေါ်မျိုးမမ ရယ် …ပျော်စရာ ကောင်းတဲ့ အစီအစဉ်လေးတွေ ဖန်တီးရကောင်းမလားလို့ပါ “
တဲ့
သူ့ အပြောကြောင့် မျိုး ကျက်သီးတွေ ထပ်ထရပြန်ပါတယ် …. အနဲငယ် ရှက်သယောင် အမူအရာနဲ့ ခေါင်းကိုငုံ့ထား လို့ သူ့ အကြည့်တွေစီကနေ မျိုး မျက်လုံးတွေကို ကြမ်းပြင် အောက်ကို ပို့လိုက်မိတာပေါ့..
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မျိုး လဲမိန်းမသားဆိုတော့ ရှက်တတ် တာပဲလေ
ပျက်သွားတဲ့ မျိုးအမူအရာကို ထိန်းအပြီး ကိုသန့်ဘက်ကို မျိုးပြန်လဲ့လို့
“ အင်း….ကိုသန့် အမှီးလေးလဲ တခုခု လုပ်ပါလား …မျိုးဒီလို ပလိင်းကြီး သောက်ရတာ …လည်ချောင်းထဲ ရှတတနဲ့ ..နော် …တခုခုလောက်”
ကိုသန့်ကလဲ
“ ဟုတ်သားပဲ မျိုး ပြောခါမှသတိရတယ် …ကိုလဲ ဘာတွေ ဖြစ်နေမှန်းမသိပါဘူး …နေ နေ ကိုသန့် အမှီး သုံးမျိုးလောက် မှာလိုက်မယ် …စောရီပဲ မျိုးရေ”
ဆိုပြီး ပြာပြာသလဲ ဘာတန်ဒါကို အရက် နောက် တခွက်နဲ့ စားစရာ အချို့ မှာပါတော့တယ်
ကိုသန့်ပြောတာ ကြားလိုက်ကျလား …အင်း…ကျနော်လဲ ဘာတွေတွေးနေမိလဲ မသိပါဘူးတဲ့ ?
အမလေး ကိုသန့်ရယ် … ကိုသန့်ကိုတိုင် မသိတဲ့ ဟာလေးကို မျိုးတော့ဖြစ် အလွန်သိ အရမ်းသိ ဆိုပြီး ပြောလိုက်ချင်သေးတယ် ..သိလာ…အဟစ်..ဟတ်…။ ကိုသန့်လဲ သူ့ခွက်ကုန်တော့ ထပ်မှာတယ် ဒါနဲ့ မျိုးနဲ့ ကိုသန့် လျှာတွက် အာတွက်တွေဖြစ်လာပြီး ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းပြော စကားတွေက တောင်ရောက်လိုက် မြှောက်ယောက်လိုက်နဲ့ တိတ်ဆိတ်သွားလိုက်နဲ့ ဘား ထည်းမှာတောင် လူ လေးငါးယောက်လောက်ပဲ၇ှိတော့တယ် ။ အချစ်သီချင်းလေးတွေကလဲ တပုဒ်ပုဒ်ပြီး တပုဒ်ကို မှန်မှန်လေး ထွက်လို့နေတယ်။ တချို့စာသားတွေကို မျိုးက နားထောင်ဖူးလို့ စာသားလေးတွေ အလွတ်ရတော့ မျိုးအသံ တိုးတိုး နဲ့ ညှည်းလိုက်တိုင်း ကိုသန့်ကပါ လိုက်ဆိုတယ် …ဒါနဲ့ နှစ်ယောက်သား မျက်လုံးခြင်းစုံကြည့်မိပြီး တခစ်..ခစ်နဲ့ ဆယ်ကျော်သက်တွေလို လွတ်လပ်ပေါ့ပါးစွာပဲ ရယ်မောပြစ်လိုက်ကျတယ်။ မျိုးတို့ရဲ့ ပျော်ရွှင်နေတဲ့ ခဏတာ လေးကို အချိန်တွေကတော့ မျက်နှာသာ မပေးဘူးသိလာ … တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ညကပိုနက်လာသလို ဘား ထဲမှာလဲ ဲ့ ဘားမန်းနဲ့ အတွဲတတွဲရယ် မျိုးတို့ နှစ်ယောက်ရယ် အားလုံးပေါင်း ငါးယောက်ပဲရှိတော့တယ်။ အတွဲကတော့ သူတို့ဟာသူတို့ မှောင်ရိပ်လေးထဲမှာ အလုပ်ရှုပ်လို့ တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်မော နေကျသလို ဘားမန်းကတော့ ခွက်တွေကို ဆေးကျော သုတ်သင်ရင်း ခွက်လေးတွေ အစီအရီ ပြန်ချိတ်နေတာ …ကြည့်ရတာ ဘား ပိတ်တော့မယ်ဆိုတဲ့ သဘောပါ။
ကိုသန့် က ဒါကို ရိပ်မိပြီး ဘားမန်းဘက်လဲ့လို့
“ ညီလေး ..ဘားပိတ်တော့မလား “
လို့မေးတော့ ဘားမန်းကလဲ
“ဟုတ်တယ် အကို …ပိတ်တော့မှာပါ ပုံမှန် ၁၂ နာရီဆိုပိတ်ပြီ ..အခုက အကိုတို့ အတွဲ နှစ်တွဲရှိနေလို့ ကျနော် စောင့်ပေးနေတာပါ”
ကိုသန့်က လဲ အားနာသွားတဲ့ အမူအရာနဲ့ ဘားမန်းကို ပြန်ပြီး
“ အော်…ဟုတ်လား..စောရီးကွာ အကိုတို့ စကားကောင်းနေတာနဲ့ …ညီလေးပိတ်မယ်ဆိုရင် အကိုတို့ ထပေးပါ့မယ် ..။”
လို့ အားနားတဲ့ လေသံလေးနဲ့ ဘားမန်းကို ကိုသန့် ပြောလိုက်တော့
“ဟာ ရတယ် အကို ..အကိုနဲ့ အမ က ဒီဟိုတယ်မှာပဲ တဲမဲ့ လူတွေမလား … ဒီမှာတဲတဲ့ လူတွေဆိုရင်တော့ မိုးလင်းတဲ့ အထိ ထိုင်သောက်လို့ရတယ် …ဘယ်သူ့ကိုမှ အနောက် အယှက်မဖြစ်ဘူး…ရတယ် ဆက်သာ ထိုင်ပါအကို ..ကျနော် သွားရင် ဘားမန်း နောက်တယောက်နဲ့ ဂျူတီလဲပေးမယ်..အားမနာနဲ့ ရတယ် အကို”
ဆိုတော့ ကိုသန့်ကလဲ သိတဲ့ အတိုင်း မျိုးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ အရမ်းကို ကောင်းနေတဲ့ အချိန်တွေကို ဘယ်အဆုံးအရှုံး ခံပါ့မလဲ ဟာ …ဟုတ်လား…ကျေးဇူးပါပဲ ညီလေးရာ အကိုတို့က ဒီဆိုင်လေးကို အရမ်းသဘောကျလွန်းလို့ … ဘား ထဲမှာ စကားပြောနေရတာကိုက အရမ်းကို ကျေနပ်ပျော်ရွင်နှစ်သက်မိလွန်းလို့ပါ ညီရာ…ကိုတို့ ခဏ ဆက် ကဲမယ်နော်…ဟဲဟဲ”
ဆိုပြီး အားရဝမ်းသာ အားမနာလျှာမကျိုး ပြန်ပြောတာပေါ့ …မျိုးလဲ ကိုသန့်ကို မျက်စောင်းလေး ပစ်ပြီး တော်တော် လဲ ပြောတတ်တဲ့ လူကြီးပဲဆိုတဲ့ အမူအရာနဲ့ ကြည့်ပစ်လိုက်တယ် သိလာ…သူများကိုတာ မျိုးက ပြောနေတာပါ …ဒီလိုဆို မျိုးမမ ရှင်ကကော မပျော်ဘူးလားလို့မေးရင် …ဟင် ဘယ်လိုမေးလိုက်ပါဘိ..ပျော်တာမှာ လွှတ်ကို ပျော်ပါသတဲ့ရှင်လို့ အရှက်ကင်းမဲ့စွာပြန်ဖြေမိမှာသိလား…ခစ်..ခစ်ခစ်
မျိုး နဲ့ ကိုသန့် အတော် အတန် သောက်ပြီးကျချိန်မှာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ရီဝေစပြုလာပါတော့တယ်။ ဒါနဲ့ မျိုးတို့ ပြောနေတဲ့ စကားတွေဟာ အလွန်ရင်နှီးတဲ့ မိတ်ဆွေနှစ်ဦးပြောလေ့ပြောထရှိတဲ့ သာမန် အကြောင်းအရာလေးတွေလောက်ပါပဲ အင်း…တခါတခါ တော့လဲ နဲနဲ ပိုတာပေါ့..ခစ်..ခစ် ။ ဟာသတွေကိုလဲ ကိုသန့် ကအရမ်းပြောတတ်တယ်ရှင့်။ သူစကား ပြောပုံ ပြောဟန်တွေကလဲ တမူထူးခြားနေတာတော့အမှန်ပဲ။ လူတယောက် ပါစပ်အဟောင်းသားလေးနဲ့ နားထောင်ရလောက်အောင် အပြောကောင်းပြီး ညို့ယူသိမ်းသွင်းထားနိုင်တဲ့ အစွမ်းလဲရှိတယ် သိလာ။ ဒီအချက်မှာတော့ လင်တော်မောင် ကိုအောင်ကြီးနဲ့ ကွာသွားပါပြီ။
ကိုအောင်က စကားပြောရင် တိုတိုတုတ်တုတ်နဲ့ ပဲပြောတတ်ဆိုတတ်ပါတယ်။ ပေရှည်ပြီး စိတ်ဝင်တစားဖြစ်အောင် ကိုသန့်လိုတော့ အကျယ်တဝင့် ပြောတာမျိုး မဟုတ်ဘူး။ ကိုအောင် က စကား အရှည်ကြီးမပြောပဲ တိုတိုနဲ့ လိုရင်းကို ပြောယုံနဲ့ သူပြောချင်တဲ့ ဆိုလိုရင်းကို နားလည်သဘောပေါက်အောင်တော့ ပြောတတ်တဲ့ အရည်အချင်းတော့ ရှိတယ်။
ဒါပေမဲ့ ကိုအောင်ကြီး စကားပြောပုံ ဆိုပေါက်ကို မျိုးကတော့ဖြစ် သဘောမကျလဘူး။ သိတဲ့ အတိုင်းပါပဲ မျိုး မှမဟုတ်ဘူး မိန်းမ အတော် များများကတော့ စကားကို စီကာပတ်ကုံး တဖွဲ့တနွဲ့နဲ့ ပြောတတ်တဲ့ ယောကျာ်းမျိုးကိုသာ သဘောကျလေ့ရှိကျတာပဲလေ။ ဒါနဲ့ ကိုသန့် စကားပြောနေရင် သူ့မျက်နှာ ဟန်ပန်အမူအရာက အရမ်းဆွဲဆောင်အားပါတယ် သိလာ။ ညို့ယူဖမ်းစားနိုင်တဲ့ အပြောအဆို အမူအရာမျိုး ပိုင်ဆိုင်ထားသူ လူချောတယောက် ဆိုတာ ကိုသန့့် ကိုသိတဲ့ ဘယ်မိန်းမ မဆို ငြင်းမှာ မဟုတ်ဘူး။ အခုလို အကဲခက်ကြည့်လိုက်မှပဲ မျိုးလဲ ကိုသန့်ရဲ့ စကားရေယှဉ်ကျောမှာ မျှောနေသူတယောက်ဆိုတာ သတိထားမိတော့တယ်။ သူပြောတဲ့ စကားတွေကို မိန်းမတွေ နှစ်သက် သဘောကျအောင် ပြောတတ်တဲ့ သူ့ရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်တခုလဲရှိသေးတယ်သိလာ။ အဲတာကတော့ တခြားဟုတ်ရိုးလား … မိန်းမသားများရဲ့ စိတ်ကို ထိုးစွလို့ ရာဂ တဏှာစိတ်မျိုး ကြီးမားလာအောင် လိင်နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ညစ်ညမ်းစကာလုံး တချို့ကို မသိမသာ ညှပ်လို့ ပြောဆို သုံးဆွဲတတ်တဲ့ အရည်အချင်းပါ။
အဲလိုစကာလုံးမျိုးကို ပညာညဏ် ရင့်ကျက်ပြီး တရားသဘောရှိသောမိန်းမ အရှက်တရားကြီးသော မိန်းမ များတော့ဖြစ် လက်ခံ နှစ်သက်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ အခု သူ မျိုးနဲ့ ဒီလို ပြောရဲလာတယ်ဆိုတာကလဲ ရန်ကုန်က စအထွက် သူစိမ်းယောကျာ်းတဦးနဲ့ အလွန်ပူးကပ် နီးစပ်စွာ ဆိုင်ကယ်အတူ စီးလာရလို့ ထိတွေ့ခဲ့ရတဲ့ အတွေ့အထိ တွေကြောင့် တဏှာမီး လုံးလုံး မလောင်ကျွမ်းမီ တငွေ့ငွေ့နဲ့ ထိုးတက်လို့ နေတဲ့ မျိုးရဲ့ ရာဂ အခိုးအငွေ့ အပူတွေကို ကိုသန့် တယောက် ကောင်းကောင်းကြီးမြင်နေရတာက တကြောင်း … တဏှာမီးကို အရှိန်နဲ့ ပိုမိုလောင်ကျွမ်းနိုင်အောင် ပြုလုပ်ပေးရာမှာ အလွန်အစွမးထက်တဲ့ တဏှာ ရာဂ လောင်စာဆီ ဓာတ်ဆီရယ်လို့ တနည်းအားဖြင့် ပြောလို့ရတဲ့ အရက်တွေ ပေကျံလို့ ရီေ၀ ထုံထိုင်းနေတဲ့ မိန်းမတယောက် ဖြစ်နေတာက တကြောင်း ..အဲဒီ အကြောင်းတွေ ကြောင့် ကိုသန့် မျိုးနဲ့ ညစ်ညစ် စကားလုံးတွေကို ဖောဖောသီသီ သုံးဆွဲ ပြောဆိုရဲတာပေါ့။ ဘာပဲပြောပြောပါ မျိုးတော့ ဒီအချိန်မှာ သူပြောသမျှကို အရမ်းကို နှစ်သက်ဆွဲလန်း နေတာတော့အမှန်ပါပဲ …မျိုး မငြင်းပါဘူးရှင်။
စကားတွေ ပြောနေရာက ကိုသန့် ရုတ် တရက် စကားပြောရပ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ မျိုးကိုလဲ စိုက်လို့ ကြည့်နေတော့တယ်။ ပထမ တော့ သူ့ အပြုအမူကို အံ့သြမိတယ်သိလာ ။ ကိုသန့် စကားပြောရပ်ပြီး မျိုး ကိုစိုက်ကြည့်နေရာက
“ မျိုး …မျိုးနဲ့ အခုဆို ကိုသန့်နဲ့က မောင်နှစ်မ အရင်းတွေလိုပဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ..ရှိနေကျပြီနော်”
ဟင်… သေချင်တယ် ..ကြည့်ပါအုံး သူပြောချင်ရာတွေ ပြော ပြီး အခုမှ မောင်နှစ်မ လိုလေး ဘာလေးနဲ့ ကိုသန့် တယောက် စိတ်မှ ကောင်းသေးရဲ့လားပေါ့။ မျိုး စိတ်ထဲ ကိုသန့်ကို ပြောလိုက်မိတယ်။
အင် အဲလိုပြောလိုက်လို့လဲ မကောင်းသေးပါဘူးလေး … သူက အခုလို မောင်နစ်မလေး ဘာလေးနဲ့ ပြောလာတာ သူပြောချင်တဲ့ အကြောင်းအရင်း တခုတော့ ရှိမှာပါဆိုပြီး မျိုး ကိုသန့်ကို ရေလိုက်ငါးလိုက် ပြန်ဖြေပေးခဲ့ပါတယ်
“ အင်…ဟုတ်ပါတယ် ကိုသန့် …ကိုသန့် ဘာများ ပြောချင်လို့လဲ”
လို့ သူ့ကို အံ့သြတဲ့ အမူအရာနဲ့ ပြန် ကြည့်ရင်း မေးလိုက်ပါတယ်
“ကိုသန့် …မေး…မေး…အင် မမေးတော့ပါဘူး မျိုးရယ် ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး”
ဆိုပြီး မမေးတော့ ပါဘူး တဲ့ …ကိုသန့်တော့ မျိုးကို ရူးအောင်လုပ်နေတလားမသိဘူး… မေးမယ်ဆိုပြီး မမေးတော့ဘူးဆိုတော့ မျိုး ကိုသန့်အပေါ် စိတ်တိုတဲ့ အမူအရာလေး လုပ်ပြလို့ မျက်စောင်းထိုးရင်း
“ ဟင်း…မရဘူး ကွာ ကိုသန့် မေးစရာရှိမေး …ခုနကမေးမယ်ဆိုပြီး အခုမမေးတော့ဘူးတဲ့ ..မရဘူး မေးရမယ် ဒါပဲ မမေးရင် ..အခုချက်ခြင်း ရန်ကုန် ပြန်မယ်”
ဆိုပြီး စိတ်တိုပြလိုက်တော့
“ဟို့ ..ဟို့ ဆရာမ မမျိုးမမ ရယ် အဲဒီလိုတော့ မလုပ်လိုက်ပါနဲ့ မေးပါ့မယ် ….”
“အင် မေး ဘာလဲ ကိုသန့် မျိုးစီက ဘာသိချင်လို့လဲ?”
“ မျိုး နဲ့ ကိုအောင်ကြီးတို့ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေး က သာယာရဲ့လား …အဲဒါ ..လေး…အဲဒါ ပြောပြလို့ရမလား”
“ အော် ..ဒါများ ကိုသန့်ရယ် …. သာယာတာမ စိမ်းလန်းစိုပြေလို့တောင်နေသေးတယ် ..ကဲဘာသိချင်လဲ “
ကိုသန့်က ခေါင်းလေးကုပ်လို့
“ အား…အဲတာ ပြောတာမဟုတ်ဘူး မျိုးရဲ့ …အိမ်ထောင်ရေးသာယာရဲ့လား ဆိုတာ …ကိုသန့် အဲလိုဆိုလိုပြီး မေးတာမဟုတ်ဘူး”
မျိုးကလဲ သက်ပြင်းတချက်ချပြီး …လေပူတချက်မုတ်ထုတ်လို့
“အင်းးးးးး….ဝူးးးးး…..ဒါဆို ကိုသန့်က ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ …ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပါ ကိုသန့်ရယ် မျိုး ဖြေမှာပေါ့ ဆိုပြီး “
လေသံ တိုးလေးနဲ့ တိုးတိုးလေး ကိုသန့်နားကပ်ပြီး ပြောလိုက်တယ်
“ဒီလို မျိုးရဲ့ …အိမ်ထောင်ရေး သာယာရဲ့လားဆိုတာ ..မျိုးနဲ့ ကိုအောင်ကြီးတို့ရဲ့ ကုတင်ပေါ်က ကိစစ လေ…တနည်းပြောရရင် မျိုးနဲ့ ကိုအောင်တို့ လိင်မှုဘ၀ လိင်ဆက်ဆံရာမှာ သာယာ ပျော်ရွှင်လို့ ပြည့်စုံမှုရှိရဲ့လားလို့ မေးတာ မျိုး”
မျိုးလဲ ရှက်သလိုအမူအရာလေး လုပ်လို့ ခေါင်းလေးငုတ်ပြီး
“ အို..ကိုသန့်ကလဲ အဲတာ သူများကို ပြောပြစရာလာ …ဟင့်..လူကြီးနော် ..မျိုးကိုဘာတွေလာမေးနေလဲမသိဘူး”
ဆိုပြီး ရယ်ကျဲကျဲ နဲ့ ရှက်သွေးဖြာသယောင် လေး မျိုး လုပ်ပြလို့ ကိုသန့်ကို ပြန်ပြောလိုက်တယ်…ကိုသန့် စမေးကတဲ့က ဒီမေးခွန်းဘာကို ဆိုလိုတာလဲဆိုတာ မျိုးသိပြီးသားပါ …ဒါပေမဲ့ မျိုးက အိမ်ထောင်သည် ကိုသန့်ဆိုသလို မောင်နှစ်မလို မျိုးတို့ ပွင့်လင်း မှုရှိတယ် ဆိုပေမဲ့ မျိုးလဲ မိန်းမသားပဲလေ …ဒီလောက်တော့ ရှက်ပြရမှာပေါ့ ဟုတ်ဝူးရာ။ ကိုသန့်ရဲ့ စကားလမ်းကြောင်းက မျိုးကို ဘယ်ခေါ်နေလဲဆိုတာလဲ မျိုးကောင်းကောင်းသိသားပဲ …ဟိုတယ် အပေါ်ထပ်က ကင်းဆိုဒ် ကုတင်ကြီးပေါ်ကိုလေး…
ကိုသန့် မျိုးကို
“ဟုတ်တယ် မျိုး …ကိုသန့် မျိုးတို့ ရဲ့ အိမ်ထောင်ရေးကို အရမ်းသိချင်မိတယ် …. ဘာလို့ဆို ကိုသန့် အိမ်ထောင်ရေးက သိပ်ပြီး ပြည့်စုံသာယာမှုမရှိတော့တာ နှနှစ်လောက် ရှိနေပြီလေး… သာယာအောင် ဘယ်လို ပြန်လုပ်ရမယ်ဆိုတာ မျိုး စီက အကြံအညံ တောင်းလို့ ရမလားလို့ ကိုသန့်လဲ မရှက်တော့ပဲမေးမိတာပါ”
ဆိုပြီး မျက်နှာလေး ညိုးလို့ ခေါင်းလေးငုံသွားပါယောလား….မျိုးလဲ ကိုသန့် အမူအရာလေးကိုကြည့်ပြီး ရင်ထဲ တမျိုးဖြစ်သွားတယ် ။ ဒါကြောင့် ဒီမေးခွန်းကို မျိုး ပြန်ဖြေမယ်ဆိုပြီး ဆုံးဖြတ်လို့
“ ကိုသန့်က တခြားလူမှမဟုတ်တာ မျိုးရဲ့ အကိုပဲလေ ဟုတ်ဘူးလာ..ခစ်..ခစ်…မျိုး ပြောပြရမှာပေါ့”
လို့ စပ်ဖီးဖီးလေး ပြုံးပြရင်း
“ အင်းးး….ဘယ်လိုပြောရမလဲ…..အမှန်အတိုင်း ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့ မကောင်းဘူး မသာယာဘူး အကိုရဲ့ ”
တဏှာ အခိုးအငွေ့တွေ လား စီးကရက် အငွေ့တွေပဲလားတော့ မျိုး လဲမသိဘူး ..ကိုသန့် မျိုး ပြောတာ နားစွန့် နေမျက်တောင် မခက်ပဲ မျိုးကို စိုက်ကြည့်လို့နေတာ ..မျိုး ..မနေတတ်အောင်ပဲဖြစ်မိတယ် သိလာ ..ဒါကြောင့် ဘား ပေါ်တင်ထားတဲ့ ဘောဒကာခွက်လေး လှန်းယူပြီး တငုံးစာ ယူသောက်လိုက်မိတယ်။
“ ဟင်း ဘာလို့လဲမျိုးရဲ့ …ဘာလို့များလဲဟင်း….မျိုးတို့ နှစ်ယောက် ကြည့်ရတာလဲ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ အရမ်း သာယာနေကျသလိုပါပဲ …. မျိုးပြောလိုက်တော့ဖြင့် မသာယာ မပြည့်စုံဘူးတဲ့ ဘာလို့လဲ့ မျိုး?”
ကိုသန့်တယောက် စိတ်ပူသွားတဲ့ အမူအရာနဲ့ မျက်နှာပျက်သွားပြီး ဖန်ခွက်ကိုင်ထားတဲ့ မျိုးရဲ့လက်ကလေးကို မပြောမဆိုနဲလာကိုင် ပါယောရှင်…. ဒီလိုပဲ လာမယ်ဆိုတာ မျိုးသိတာပေါ့လို့ ဒါနဲ့
ကိုသန့်က
“ အော် ..မျိုး ကိုသန့်ကို ပြောပြနိင်မလား… ကျနော်ကလဲ မပြည့်စုံနိုင်ဖြစ်နေတဲ့ လူတယောက်ဆိုတော့ ဒါကိုဘယ်လိုဖြေရှင်း ရကောင်းမလဲဆိုတာကို မျိုးစီက အကြံအညံ ရလိုရညှားသိချင်တာပါ မျိုးရယ်”
လို့ ပါစပ်ကလဲ ပြော လက်ကလဲ မျိုးလက်ဖဝါးတွေကို
သူ့လက်ထိပ်လေးတွေနဲ့ ပွတ်သပ်သို့ထိလို့ နားလည်ပေးပါ မျိုးရယ် ဆိုတဲ့ အကြည့် အသနားခံနေတဲ့ မျက်ဝန်းမျိုးတွေနဲ့ မျိုးကိုစိုက်ကြည့်နေလေရဲ့
မျိုး လဲ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်သွားတယ် ခေါင်းထဲမှာလဲ ရီဝေေ၀ဖြစ်လို့ ဗောဒကာ အစွမ်းက ရိပ်ရိပ် ရိပ်ရိပ်နဲ့ ပြနေပြီ …
တကယ်တမ်းကျတော့ ဒီလိုအတွေ့အကြုံမျိုးဆိုတာ အိမ်ထောင်သည်တယောက်အတွက် လွဲကူတဲ့ အရာတခုတော့မဟုတ်ဘူးရှင့် တော်တော့ကို ခက်ခဲပါတယ်။ ဒါနဲ့ ကိုအောင်ကြီးမျက်နှာကို အတွေးထဲပြေးပြေးမြင်လိုက် ဗောဒကာအစွမ်းနဲ့ ပြန်ပျောက်ကွယ်သွားလိုက်နဲ့ မျိုးစိတ်တွေ အရမ်းရှုပ်လာသလိုဖြစ်လာတယ် ..ဒါနဲ့
မျိုးလဲ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးလေဆိုတဲ့ အတွေးလေး ပေါ်လာပြီး ကိုသန့် ပွတ်သပ်နေတာခံနေရတဲ့ မျိုးလက်တွေကို ပြန်နောက်ဆုတ်ထားလိုက်မိတယ်။ တဆက်တည်း
“ ကိုသန့် မျိုးအိပ်ချင်ပြီ အခန်းထဲသွားတော့မယ် ဂွတ်နိက်ပါနော်ကိုသန့်”
ဆိုပြီး ယောကျာ်းတယောက်ရဲ့ သွေးဆောင်မှု ကျော့ကွင်းထဲက မျိုး ရုန်းထွက်လာလိုက်မိတယ်။ ကိုသန့်ကတော့ အံ့သြတဲ့ အမူအရာနဲ့ မျိုး အပေါ်ခန်းတက်သွားတာကို မျက်လုံး အပြူးသားနဲ့ လိုက်ကြည့်လို့ ကျန်ခဲ့ တာပေါ့။ မျိး အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ အိပ်ရာပေါ်ကို မျိုး အသာလဲချလို့ အသက်ကို တချက်ခက်ပြင်းပြင်းရှူပြီး လေပူတွေကို ပြန်မုတ်ထုတ်လိုက်မိတယ်။
အင်း….မ ဖြစ်ဘူး မ ဖြစ်ဘူး ဒီလိုသစစာ မဲ့မှုမျိုး မျိုး လုံးဝမလုပ်ဘူး မလုပ်ဘူးဆိုပြီး စိတ်ထဲက ပြောနေရင်းက ဗောဒကာ အရှိန်ကြောင့် မျက်စိတမိုတ်အတွင်းမျိုး အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။
ဒါနဲ့ တရေးနိုး ည ၁း၃၀ နာရီလောက်ကျတော့ မျိုး တရေးနိုးလို့လာပါတယ်။ ရေစာတာနဲ့ ရေခဲသေတာ ထဲက ရေတဗူးထုတ်ပြီး တော်တော်များများ မော့သောက်လိုက်မိတယ်။ ဒါနဲ့ အိပ်ရာပေါ်တက်ပြီး ပြန်အိပ်တော့ အိပ်မရတော့ဘူး ခေါင်းထဲကို အတွေးတခုက ဝင်လာပါလေရော…တခြားမဟုတ်ဘူး ပဲခူးထိ အရွယ်ရောက်ပြီးသား အိမ်ထောင်ရှင်နှစ်ယောက်က ချစ်သူရီးစားတွေလို ဆိုင်ကယ်ကိုစီးပြီး နီးနီးကပ်ကပ် ပူးပူး ကျတ်ကျတ် နဲ့ အိန်းကြီ ပါးလေးတွေတာမခံရင် ကိုသန့် ကျောပြင်နဲ့ မျိုး နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ဖိကပ် ပူးညှပ်နေမှာ သေချာဆုံးပဲ။ ဒီလို အရွယ်ရောက်ပြီးသား အိမ်ထောင်သည် ဖိုမ နှစ်ယောက်ဟာ ဝေးလံတဲ့ ပဲခူးကို နီးနီါ်ကပ်ကပ်နဲ့ လာခဲ့ကျတာ … ဒီလိုအခြေအနေမှာ ဘယ်လိုမိန်းမမဆို ညစ်ညမ်းတဲ့ အတွေးစလေး အများကြီးမဟုတ်ရင်တောင် နဲနဲတော့ တွေးမိကျမှာကြီးပဲ မျိုးမှ မဟုတ်ဘူးလေ ။ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းနဲ့ မထိန်းချုပ်နိုင်တာပဲကွာမယ် ကျန်တာကတော့ အားလုံး အတူတူဖြစ်နိုင်တယ်လို့ မျိုး တော့ယူစထားတယ် အဲလိုတွေးလို့ မျိုးကို အကျင့်ပျက်တဲ့ မိန်းမတယောက်ရယ်လို့တော့ ရိုးမယ်ဖွဲ့ ရမယ်ရှာ မစောကျပါနဲ့ ဖိုနဲ့မ ဆိုတာ ဘယ်လိုစိတ်ကွယ်ရာမျိုးမှာမဆို သူ့အလိုလို ထပေါက်ကွဲတတ်တယ် ကိုက ထိန်းချုပ်နိုင်မှ သတိထားနိုင်မှ လွှတ်လိမ့်မယ်။ လူအမျိုးမျိုး စိတ်အထွေထွေဆိုတော့ကာ အားလုံးဒီလိုကြီးပဲ စဉ်းစားမိကျမယ်လို့တော့ မျိုး မဆိုလိုပါဘူး အနဲနဲ့အများကို ပြောချင်တာပါ။
မျိုးက သာမန်မိန်းမတယောက်ပါ စိတ်အသွားအလာကလဲ သာမန်ပါပဲ ဒါပေမဲ့ ဒီလိုတွေ တွေးနေမိတာကတော့ ဘာကြောင့်လဲဆိုတာ မသိနိင်တော့ဘူးရှှုင်။
ဒါနဲ့ ကိုသန့်တယောက် အခန်းကောပြန်ရောက်ပြီလား မူးပြီးပဲ မောက်နေပြီလားဆိုတာတွေ စိတ်ပူမိလာပြီး ကိုသန့် ဟန်းဖုန်းကို ခေါ်ကြည့်လိုက်မိတယ်။
“ဟဲလို ကိုသန့် အခန်းထဲရောက်နေပြီလား “
တဖက်ကလဲ “ ရောက်နေပြီ မျိုးရေ အိပ်တောင် ပျော်သွားတယ် …ဘာများပြောစရာရှိလို့လဲ မျိုး “
မျိုးလဲ “ အော်… အထွေအထူးတော့မရှိပါဘူး ကိုသန့် သောက်တာများ များနေပြီလား အခန်းထဲကို အဆင်ပြေပြေနဲ့ ပြန်ရောက်နေပြီလားဆိုတာ သိချင်လို့ ဆက်လိုက်တာပါ ကိုသန့်”
ကိုသန့် က “ ဒါလား … ကျနော်မများပါဘူး မျိုး နဲနဲပါပဲ မမျိုးနဲ့ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပဲ ကျနော်တက်လာတာ”
သူအဲလိုပြောနေတာကိုနားထောင်နေရင်းက မျိုး အာရုံတွေဖုန်းထဲမရှိပဲ မှင်တက်မိနေတယ် …မျိုး အကြောင်းအရာတခုကို သွားပြီးစဉ်းစားလိုက်မိလို့ပါ ….မျိုး ဖက်က စက်ကန့်တော်တော်ကြာ တိတ်နေတော့ ကိုသန့် က” မျိုး …ဟဲလို …ဘာဖြစ်သွားပါလိမ့် …အိပ်ပျော်သွားပြီလားလို့ ဖုန်းထဲကနေလှမ်းမေးတယ်
မျိုးလဲ ရုတ်တရက် အတွေးနယ်ကျွံသွားရာက သတိပြန်ဝင်လာပြီး
“အော်…ကိုသန့် စောရီး စောရီး မျိုး အကြောင်းအရာတခု ခဏစဉ်းစားမိလိုက်လို့ပါ …. “
ကိုသန့်ကလဲ “ ရပါတယ် … မျိုး တခုတခု အကူအညီလိုအပ်ရင် ဖုန်းဆက်လိုက်နော် …ပြောစရာရှိလား မျိုး ပြောစရာရှိရင် ပြောပါ အားမနာပါနဲ့ “
တဲ့ တချိန်ထဲမှပဲ မျိုး ပြန်ပြီး တိတ်စိတ်သွားတော့ ကိုသန့်က “
ဟဲလို…မျိုး ..မျိုး “ လို့ ပြန်မေးနေတယ်
အတန်ငယ်ကြာမှ မျိုးကိုသန့်ကို စကားတခွန်းပြောလိုက်မိတယ် ကို့ကိုကိုတောင် မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်မိတဲ့ စကားလေးပါ
ဒါက “ မျိုး လေ…….” လို့ ပါစပ်ကထွက်ပြီး ကြက်သေသေနေမိတယ်
ကိုသန့်ကလဲ “ ပြောမျိုး …မျိုးပြောချင်တာ ပြောပါ နားထောင်နေတယ်”
“မျိုးလေ ….မျိုး တယောက်ထဲ ကြောက်သလို အထီးကျန်သလို ခံစားနေရတယ် အဲတာ ကိုသန့် မျိုးအခန်းထဲ မှာခဏလောက်များ နေပေးပြီး စကားပြောပေးလို့ရမလား ဟင်…မျိုးအိပ်ပျော်သွားရင် ကိုသန့်လဲ ကို့အခန်းကိုပြန်အိပ်ပေါ့ …ရလား ကိုသန့် လို့မျိုး ပြောလိုက်မိတယ်”
ကိုသန့်ဆိုတဲ့လူဟာ အရူးတယောက်တော့မဟုတ်ဘူး မျိုး ဘာကိုပြောချင်သလဲဆိုတာကို ကောင်းကောင်းကြီးသိတဲ့ ကျားဆိုမှ ကျား တကယ့်ယောကျာ်းတယောက်ပေမို့လေ ကိုသန့်က
“မျိုး … ရပါတယ် ..ကျနော်အခုလာခဲ့မယ် “ စကားကိုပလင်ခံမနေတော့ပဲ ပြောလိုက်တာများ ဘယ်လောက်တောင် ဒီအခွင့်အရေးကို စောင့်နေတဲ့လူလဲဆိုတာ …. ကျားများ ဒါမျိုးဆိုရင် အားလုံး အတူတူကြီးပဲနေမယ်ထင်တယ် …နှစ်ခါမခေါ်ရဘူး….ဟီးး ဟီးး
မျိုးဖက်ကနေ “ဟုတ်” ဆိုတဲ့ စကားတလုံးပြောပြီးတာနဲ့ ဖုန်းချလိုက်ပါတယ်။
ဒါနဲ့ သိပ်မကြာဘူး မျိုး အခန်းတခါးကို ဒေါက်ဒေါက်ဒေါက်ဆိုပြီး တံခါးလာခေါက်တဲ့ အသံထွက်လာတော့တာပေါ့…မလွဲပါဘူး ကိုသန့် ပဲဖြစ်ရမယ်ဆိုပြီး ခုတင်ပေါ်ကနေစင်းပြီး တံခါးပေါက်ရှိရာကို အမြန်ဆုံးသွားပြီး ဖွင့်ပေးလိုက်မိပါတယ်။ ကိုသန့်တယောက် ညဝတ် အိင်္ကျီဖားလာနဲ့ တံခါးဝမှာ ရပ်နေလေရဲ့
ဒါနဲ့ မျိုးက “ လာ..ကိုသန့် “
ဆိုပြီး မျိုးအခန်းထဲကို ဖိတ်ခေါ်လိုက်ပါတယ်… ကိုသန့်မျက်နှာမှာ ကျေနပ်မြူးတူးနေတဲ့ အပြုံးရိပ်တွေတန်းလို့ပေါ့။ ကိုသန့်နဲ့ မျိုးတို့နှစ်ယောက် ဘာမှမပြောပဲ မျိုးအခန်းထဲ ဝင်လာတယ်ဆိုရင်ပဲ မျိုးရဲ့ ဟန်းဖုန်းကနေ ဖုန်းဝင်လာပါတော့တယ် …ကဲ..ဘယ်လိုလုပ်ပ …ဒါလင်တော်မောင်ဖုန်းပဲ ဘယ်လိုဖြေရမလဲမသိဘူး အခု ကိုသန့်နဲ့ အခန်းတခန်းထဲမှာ ရောက်နေပါပြီလို့များ သူသိသွားရင် မိုးမီးလောင်ပြီ ဒါနဲ့ ကိုသန့်ဘက်လဲ့ပြီး ပါစပ်ကိုစိ လက်ညှိုးထောင်လေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ကပ်လို့ “ရှူး ..တိတ်တိတ် “ ဆိုတဲ့ အမူအရာလေးနဲ့ အချက်ပြလိုက်တယ်။ ပြီးတာနဲ့ လင်တော်မောင်ဖုန်းကို ကိုင်ပြီး
“ ဟဲလိုး…ကို …ဟဲလိုး”
“ဟဲလိုး ….မျိုး …..မျိုး ဘာလို့ ဖုန်းကိုင်တာနောက်ကျနေတာလဲ …. ဘာတွေ အလုပ်ရှုပ်နေရတာလဲ ငါ့မိန်းမရဲ့….ပြီးတော့ အလုပ်ကနေ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်တာလဲ ကို့စီဖုန်းမခေါ်ပါလား…တော်တော် အလုပ်ရှုပ်နေလား မျိုးရဲ့”
လင်တော်မောင်ကို အဖြစ်မှန်တိုင်း မကွယ်မဝှက်ပြောပြချင်ပါတယ် ဒါပေမဲ့ ဘယ်သောအခါမှ ပြောလို့လဲ မရနိုင်တာကို…
မျိုးလဲ အတန်ကြာ စဉ်းစားပြီး..” အော်…ကိုကလဲ မျိုး အိမ်ရောက်တော့ အရမ်းပျင်ပန်းနေတာနဲ့ အိပ်ပျော်သွားလို့ပါ “ လို့ တဖက်ဖုန်းထဲက လင်တော်မောင် ကို ပြန်ဖြေနေတုန်း ကိုသန့် တယောက် အရဲတင့်စွာနဲ့ပဲ မျိုးရဲ့ ကျောနောက်ကနေ ဂျိုင်းထဲ လက်လျှိုလိ ု့ မျိုးဗိုက်ပေါ်ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အနောက်ကနေ တအား ဆွဲဖက် ပူးကပ်လိုက်တယ်ရှင်..မျိုး မှာဖုန်းပြောနေရင်းက ရပ်တန့်သွားပြီး မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ်သွားမိတယ်။ မျိုးလဲ ရုတ်တရက် စကားထစ်သွားပေမဲ့ ဆက်ပြီး လင်တော်မောင်ကို မုသာဝါဒတွေ ဝေေ၀ဆာဆာ ဖြာကျဲနေမိတာပေါ့။ တီရှပ်တထည်တာ ခြားထားတဲ့ မျိုးဗိုက်သားတွေကို ပွတ်သပ်လိုက် အပေါ်ကို လက်နဲနဲတိုးပြီး မျိုးးရဲ့ နို့အုံကို ဖွဖွလေး အုပ်ကိုင်လိုက်နဲ့ ကိုသန့်တယောက် အရသာ ကောင်းကောင်းယူနေတာများ မုန်းဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့ လူပဲလို့ မျိုးစိတ်ထဲကနေ ပြုံးဖီးဖီးနဲ့ ပြောနေမိတယ်။
မျိုး ဖုန်းကိုမချသေးပါဘူး လင်တော်မောင်ကို အိမ်စောစော ရောတဲ့အကြောင်း ဟိုရှှုင်းပြဒီရှင်းပြလုပ်နေတုန်း ကိုသန့်လက်တွေက မချင့်မရဲ တွန့်ဆုပ်တွန့်ဆုပ် ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေရာက မျိုးရဲတီရှပ်အောက်ကနေလက်လျှိုပြီး ဘော်လီဝတ် အပေါ်ကနေ လက်တွေ အုပ်ဖိလို့ မျိုးရဲံ နို့တွေကို ညစ်စော့နေနေတယ်…မျိုး တော်တော့ကိုနေရခက်နေမိတယ်…ဒါပေမဲ့ အနတရာယ်အလွန်များပြီး ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ မြေအောင်း ပျားလပို့ ကို အမှောင်ထဲမှာ ခိုးစားလို့ အလွန်ချိုမြိန်တဲ့ ချိုမြိန်ခြင်းမျိုးခံစားမှုမျိုးကိုတော့ ခံစားနေရ သလိုပဲ သိလာ..ခစ်..ခစို ။ လင်တော်မောင် ပြောပြတာတွေကို တအင်..အင် နဲ့တာ ပြန်ဖြေနေတာ စိတ်တွေကတော့ ကိုသန့် စုပ်ညစ်လိုက် ပွတ်သပ်လိုက်လုပ်နေတဲ့ မျိုးခနာကိုက နို့အုံတွေ ဗိုက် သားတွေပေါ်မှာပဲ အာရုံရောက်နေမိတယ်။ ကိုသန့်ရဲ့လက်လေးတွေက သူ့နေရာနဲ့သူ လုပ်ရှားနေသလို ကိုသန့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းနဲ့ လျှာထိပ်လေးကတော့ မျိုးရဲ့ လည်တိုင်နဲ့ နာရွာက် စွန်းလေးတွေပေါ်မှာ ပွတ်သပ် နမ်းရှုံးလို့ နေလေရဲ့ …. တကယ်ကို အရသာရှိတဲ့ ခံစားမှု တခုပါပဲရှင်…။
ဟိုဖက်က လင်တော်မောင်က ဖုန်းနဲ့ ပြော ဒီက လင်ငယ်က နူးလို့နပ်လို့နဲ့ အာရုံများလာတော့ လင်တော်မောင် ဖုန်းကို ချချင်လာမိတယ်။ ဒါနဲ့
“ဟုတ်ပါပြီကိုရယ်…မျိုးမနက်စောစောကို ဖုန်းခေါ်လိုက်ပါ့မယ် အခုတော့ အရမ်းအိပ်ချင်နေပြီနော်..ကိုကို “
ဆိုပြီး ချော့မော့လို့ ဖုန်းချပြစ်လိုက်မိတယ်။ ဖုန်းချပြီးတာနဲ့ ကိုသန့်ကို
“ကိုသန့် …ရှှုင်ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ “
သူကတော့ ဘာမှမဖြစ်တဲ့ အမူအရာနဲ့
“ကိုက မျိုး လင်တော်မောင်နဲ့ ဖုန်းပြောနေတာကို နားထောင်ချင်လို့ မျိုးနားကယ်လာမိတာပါ …ဘာလဲ မျိုးက မကြိုက်လို့လား “ ဆိုပြီး မပြောမဆိုနဲ့ မျိုးရဲ့ ခါးလေးကို သူနဲ့ဆွဲကပ်လိုက်ပြီး မျိုးနှုတ်ခမ်းတွေပေါ်ကို ကိုသန့်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေက ပူကပ်ပြစ်ညစ်လို့ အနမ်းမိုးတွေ ရွာသွန်းဖြိုးတော့တာပေါ့။
ကိုသန့်ရဲ့ လျှာလိပ်လေးက မျိုး နှုတ်ခမ်းဝကနေ စိနေတဲ့ သွားတွေကို ခွဲထုတ်ပြီး မျိုး လျှာလိပ်လေးကို လာပြီး တို့ထိ ထိုးမွေလို့ အားရှိပါးရှိ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း ကပ်ဆင်ရိုက်နေတော့တယ်ရှင်း…အဲဒီ ဖီလင်ကို မျိုးတော့ အရမ်းနှစ်သက်တယ် လင်တောင်မောင် ကတော့ ဒီလိုအနမ်းမျိုး ဘယ်သောအခါကမှ မျိုးကို မပေးဖူးဘူး လေ။ လင်တော်မောင်နဲ့များ ကွာပ။ မျိုး ရင်တွေလဲ အရမ်းခုန်လာမိတယ်သိလာ.. ကြောက်လဲနဲနဲတော့ ကြောက်မိတယ်ရှင်း။
အနမ်းမိုးတွေ ရွာနေရင်းက မျိုး ရက်လိုက်ပါတယ်။ ကိုသန့်က မျိုး ခါးလေးကို တင်းတင်းဖတ်ရင်း
“ မျိုး ဘာလို့လဲ ဟင်း”
“မ သင့်တော်ဘူးထင်တယ် …ကိုသန့်..”
လို့ ပြောတော့ ကိုသန့်ဘာလုပ်တယ်ထင်လဲ မျိုးကို အခုပဲမင်္ဂလာဆောင်ပြီး လက်ထပ်ယူလာတဲ့ သတို့သမီးတယောက်လို အိပ်ရာပေါ်ကို မချီသွားတော့တယ်။ မျိုးလဲ
“ဟေ့…ကို ..သန့်!!!”
ဆိုတဲ့ အာမေဠိတ်လေးထွက်သွားပြီး အိပ်ရာပေါ်မှာပက်လပ်အနေအထားလေးနဲ့ အတင့်ပုံစံမျိုးဖြစ်လို့နေတာပေါ့
သူလဲ ဝတ်ထားတဲ့ ညဝတ်ကြီးကို ချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကို တက် မျိုးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကို ဖက်တော့တာပေါ့…ဖက်ရင်း နဲ့ မျိုးနဲ့ ကိုသန့် ကုတင်ပေါ်မှာ ဟိုလူး ဒီလိမ့်နဲ့ မဆုံးနိုင်လောက်တဲ့ ယစ်မူးသာယာဖွယ် အနမ်းပွဲကြီး ဆင်နွဲနေမိတယ်။ ဒါနဲ့ မျိုးလဲ
“ကိုသန့် မျိုးတို့ ဒါကြီးကို မြန်မြန်အဆုံးသတ်လိုက်ကျရအောင် “
“မျိုးရယ် အရမ်းအလျှင်လိုတာပဲ မျိုးနဲ့ ကိုသန့်ကြားမှာ ဒီထပ်ပိုတဲ့ ရင်းနှီးမှုမျိုးရှိဖို့လိုတယ်လေး ဒါကြောင့်ဒီလိုပဲခဏနေကျရအောင်နော်”
ဆိုပြီး အနမ်းမိုးတွေဆက်လို့ရွာနေတော့တယ် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မျိုး တီရှပ်လေးလဲ ချွတ်လိုက်လို့ ဘော်လီနဲ့ အောက်က ဂျင်ပန်ပဲကျန်တော့တယ် ဒါကို ကိုသန့် က သူ့ညာလက်နဲ့ မျိုး ဂျင်းပန်က ရပစ်လေးကို စမ်း ဖြုတ်လိုက်ပြီး ဇစ်ကိုဆွဲချလိုက်တယ် ။ လက်တဖက်ထည်းနဲ့ လုပ်နေတဲ့ ကိုသန့် ကိုကြည့်ပြီး အားမရတော့တာနဲ့ မျိုးရဲ့ ဂျင်းပန်လေးကို မျိုးကိုတိုင်ပဲ အောက်ထိဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်မိတယ် …ကဲ ခုဆိုရင် မျိုးကိုပေါ်မှာ ဘော်လီနဲ့ ပိုး ပန်တီ အပန်းရောင်နုနုလေး တထည်သာကျန်တော့တယ်။
ကိုသန့်ကတော့ အိပ်ရာပေါ်တက်လာကတဲ့က တုံးလုံးကြီးကို တက်လာတာဆိုတော့ ဘာမှချွတ်စရာကို မရှိဘူး မိမွှေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ကိုလုံးတီးနဲ့ပေါ့ … ဒါနဲ့ ပြောရအုံးမယ် သူ့ငယ်ပါကြီးက နဲနဲတော့ ကြီးသလားလို့လေ သူ ညဝတ်ကို ချွတ်လိုက်တော့ သူ့အောက်က ငယ်ပါကြီးက ဟိုရမ်းဒီလူးနဲ့ အရှည်က ၇ လက်မလောက်ရှိပြီး လုံးပတ်က ၂လက်မကျော်မယ်ထင်တယ် အတိအကျကြီးတော့ ခဏနေလောက်မှ သိရမှာဆိုတော့ အခုတော့ စိတ်မှန်းနဲ့ အဲလောက်တော့ရှိမယ်လို့ ယူစရတာပဲ။ ဒါတောင် တောင်မှာနေတာမဟုတ်ဘူးနော် မတောင့်တတောင် အရှိန်တက်ခါစ သွေးစဆူခါစ မိုလို့ထင်တယ် အရမ်းကြီး မာကျော တောင့်တင်းနေတာကို မျိုးမြင်လိုက်တာမဟုတ်ဘူးနော် ။
မျိုးလဲ လျှက်တပြက်ဆို မြင်လိုက်တာ ….ချွတ်ပြီးတာနဲ့ ကုတင်ပေါ်ကို ကိုသန့်က အလျှင်စလိုပဲခုန်တက်လာတော့ကာ မျိုး သေချာမတွေ့လိုက်မိတာပါ။ ကဲ…အခုတော့ အနီးကပ် ပူးရှက်ပြီး သူ့ဟာက မျိုးဆီးခုံကို လာထောက်လို့နေတယ်ရှင်း…။
လက်တွေကလဲ မျိုး ဘော်လီအောက်က နို့အုံတွေကို အားရှိနိုက်လို့ ပါစပ်ပေါက်နှစ်ပေါက်ကတော့ ဂဟေဆက်ထားသလို ပြန်ကိုမပြုတ်နိုင်တော့ပဲ တရဆက်ကို အားရှိပါးရှိ မျိုး ကို နမ်းဆုပ်လို့နေတော့တယ်။
မျိုးတို့နှစ်ယောက် အလုပ်ရှုတ်နေရာက မျိုး ရုတ်တရက် ရပ်တန့်လိုက်ပြီး ကိုသန့် မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်လို့
“ ကိုသန့် ဒီလိုဖြစ်ပုံမျိုး ရန်ကုန်မှာတော့ နဲနဲမှ ထပ်လုပ်ဖို့ မကြိုးစားမိပါစေနဲ့နော်…ဒါကိုမျိုးကို ကတိပေးနိုင်မလား အဲဒီကတိပေးနိုင်မှ ကိုသန့် ဆက်လုပ်ပါ မဟုတ်ရင် ကိုသန့် အခန်းကို ပြန်လို့ရတယ်”
လို့ မျိုး ကိုသန့်စီက ကတိတောင်းလိုက်တယ် ။ ကိုသန့်ကလဲ
“အော် …မျိုးရယ် ကိုသန့် အဲလောက် မမိုက်ပါဘူး အဲဒီလောက်လဲ စည်းကမ်းမပျက်ပါဘူး …ဘာမှမဖြစ်သလိုပဲ လူကြီးလူကောင်းတယောက်လို နေပေးပါ့မယ်… စိတ်ထဲက ဘယ်လောက်မျိုးအပေါ် ကျူးလွန်မိနေပါစေ ကိုသန့် ထိန်းပါ့မယ်နော်”
လို့ကတိပေးတယ်။
“ ဒါဆိုလဲပြီးသာပဲ “ လို့ မျက်စောင်းလေးတချက်ထိုးပြီး ကိုသန့် ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကို မျိုး နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေနဲ့ ဆုတ်ယူလိုက်မိတယ်”
“ အရမ်းလှတာပဲ မျိုးရယ်”
“အပိုတွေပါ …မမ ဝါဆိုက မျိုးထက်မလှဘူးလာ”
“ လှတယ်လို့တော့မဟုတ်ပါဘူး ဒါပေမဲ့ မျိုးလောက် လိင်ဆွဲဆောင်မှုမရှိဘူး “
ဆိုပြီး ကိုသန့်လက်ထိပ်လေးတွေက မျိုးနို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ညင်ညင်သာသာ ချေစော့ရင်း ပြောနေတယ်
“အော် …ဒါဆို မျိုးက လိင်ဆွဲဆောင်မှုရှိလို့ ပဲခူးထိခေါ်လာပြီးကျန်တာပေါ့ ဟုတ်လား…”
“ဒီလိုတော့ မဟုတ်ရပါဘူးမျိုးရယ်….အလုပ်ကအလုပ်သက်သက်ပါ “
ပြောရင်းဆိုရင်းက ကိုသန့် ညာလက်ကလေးက မျိုး ဆီးခုံပေါ်ကို ပွတ်ပေးနေရင်း ဆီးခံအောက် ဂွကြားထဲကို သူ့လက်ရောက်သွားတော့တယ်။ မျိုး အတွင်းခံပန်တီလေးပေါ်ကနေ ဝလုံးပုံ လည့်ပွတ်ပေးနေလိုက်တာ မျိုးဘောင်းဘီအောက်က အစိငုတ်လေးကို မထိသထိနဲ့ သွားသွား ပွတ်မိရင် မျိုး ကျက်သီးတွေ ဖြန်းခနဲ့ဆိုထထလာမိတယ် မျိုး အဂါၤဇတ်ကနေလဲ အရည်တွေ တဖြည်းဖြည်း ရွဲှလို့ လာနေတော့တယ်ရှှုင်း…သူကလဲပွတ် မျိုးကလဲ
မျက်လုံးလေးတွေ မှိတ်ရင် “ တ အင်း..အင်းနဲ့ ဖြည်းဖြည်း ညင်သာ အသံပေး လို့ ကိုသန့်ရဲ့ဦးဆောင်မှုအောက်မှာ တသဝေမသိမ် နာခံ လိုက်ပါစည်းမျှောနေမိတော့တယ်ရှင်း….
ကိုသန့်ကိုလဲ တင်းကျပ်နေအောင်ဖက်ထားလိုက်မိတယ် သိလာ …သူလက်တွေကလဲ မျိုးပေါင်ကြားထဲကို သူလက်ဖဝါးကြီးက တိုးဝင်သွားလိုက် ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်နဲ့ အားရအောင်ကို ပွတ်သပ်နေတော့တာပဲ…
“ကိုသန့် လုပ်စရာရှိ အမြန်လုပ်ကွာ မျိုးမနေတတ်တော့ဘူး …”
“အင်းပါ မျိုးလေးရယ် ကိုသန့် လုပ်ပေးမှာပေါ့ … အခုလိုပွတ်သပ်ပေးနေရတာကလဲ မျိုးနဲ့ ကိုသန့် အကြာကြီးချစ်လိုရအောင် ခံနိုင်ရည်ရှိအောင် လုပ်ပေးနေတာပါ”
အမလေးတော် အကြာကြီးချစ်လို့ရအောင်တဲ့ သူ့စကားကြားရတာ မျိုး အဂါၤဇတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေတောင်ကျုံု့သွားသလိုပဲ မိုးလင်းတဲ့ထိအောင်များ မျိုးကို လုပ်မလားမသိဘူး တွေးရင်းနဲ့ မျိုးပိပိလေးတောင် ရှုံးဝင်သွားသလိုခံစားလိုက်ရတယ်။
ပွတ်နေရင်းက တချက်မှာတော့ မျိုး ပင်တီလေးကို ကိုသန့်အောက်ထိဆွဲချွတ်လိုက်ပါတော့တယ်။
အခုတော့ မျိုး ကိုပေါ်မှာဘော်လီကလွဲလို့ အားလုံး လုံးတီး အော်ရဂျင်နယ်အတိုင်းပါပဲ …အတွင်းခံကျွတ်သွားတာနဲ့ မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေးဖြစ်နေတဲ့ မျိုး ပိပိအကွဲကြောင်းလေးထဲကို သူ့လက်သုံးချောင်းက ပွတ်ရင်းလူးရင်းနဲ့ မျိုး ရဲ့ ပိပိအခေါင်းလေးထဲကို ပြွတ်ကနဲ ဖိသွင်းလိုက်တယ်ရှှုင်း…
မျိုးလဲ “အား…ကို “
ဆိုတဲ့ အသံလေးနဲ့အတူ ကိုသန့်ရဲ့ လက်ချောင်တွေနဲ့ ထိုစွနှိုက်စော့နေတာကို မေးလို့ ခံနေရတော့တာပေါ့။
“ကိုရယ် …ဘယ်လိုတွေလုပ်နေ တာလဲ မျိုးဖြစ် မနေတတ်တော့ဘူးကွာ…”
“ခဏပါ ကွား …ချစ်လို့လုပ်ပေးနေတာ အသာလေး ငြိမ်နေပါနော်မျိုး”
“အင်းကွာ…လာမချစ်နဲ့ မမဝါဆိုရှိတာကို မမဝါဆိုကိုသွားချစ်ပေါ့”
“မမဝါဆိုက ချစ်လို့မကောင်းတော့ဘူး မျိုးရဲ့ … မျိုးကသူ့ထပ်ပိုချစ်ဖို့ကောင်းလို့ပါ”
“အော် …ကိုသန့်က မျိုး ကိုချစ်လို့ဝရင်လဲ မမလိုပဲ ပြစ်ထားမှာပေါ့ ..ဟုတ်လာ…အင်း …အင်း…ကိုသန့်”
ပြောနေရင်းက မျိုး အခေါင်းထဲကို အရမ်းကြီးဖိထိုးလာတော့ မျိုးဖြစ် အောင့်သွားတာပဲ
“ဖြည်းဖြည်းကွာ ကိုသန့် …မျိုးမေးတာဖြေလေး”
“အော် ဒီကောင်မလေးကလဲ…. မျိုးသာ ဆနဒရှိရင် ကိုသန့်က တသက်လုံးလုပ်ပေးမှာပါဗျာ”
“သွား အပိုတွေ….”
မျိုးနဲ့ ကိုသန့်တို့နှစ်ယောက်စလုံးကုတင်ပေါ်နေရာလပ် မကျန်အောင် လူလိမ့် တွန့်ခွေရင်း ကာမရေယှဉ်ကျောမှာ မျှောနေကျရာက အပြင်မှာလဲ မိုးတွေက တဝေါ်ဝေါ်နဲ့ ရွာသွန်းဖြိုးလို့ နေတော့တယ်
ကိုသန့်တယောက် မျိုး ပိပိကို ကြိုက်သလိုနှိုက်စော့ အပြီးမှာတော့ …မျိုးပိပိထဲက သူ့လက်သုံးချောင်းကို ပြန်ထုတ်လိုက်ပြီး သူ့ပါစပ်ထဲကို ထိုးသွင်းလို့ လက်သုံးချောင်းမှာပေနေတဲ့ မျိုးရဲ့ ပိပိ အရည်ကြည်တွေကို စုပ်သောက်ပြစ်လိုက်တာ အသဲယားစရာပြကွက်တခုလိုပါပဲ …လင်တော်မောင် ကိုအောင်ကြီးများ ဒီလိုပါစပ်ထဲထည့်ဖို့နေနေသာသာ လုပ်ပြီးတာနဲ့ သူ့ဟာကြီးကို ရေချိုးခန်းထဲ သွားစေးတော့တာပဲ။ အခု ကိုသန့်ကတော့ မျိုးပိပိထဲက ညစ်ညမ်းတဲ့ အရည်ကြည်တွေကို လျှာနဲ့ စုပ်သောက်လိုက်တာများ မျိုးရင်ထဲမှာလေး ကိုသန့်ကို ဘယ်လို့ ပြောရမှန်းမသိအောင် အားနာသွားမိတယ်
“ကိုသန့်ရယ် မရွံမရှာနဲ့ ….အားနာလိုက်တာရှင်း”
“အားနာမနေနဲ့ မမမျိုးရေ …ဒါအကင်းပဲရှိသေးတယ် …ကဲလာထား”
ဆိုပြီး မျိုး ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲဖြဲလို့ …မျိုးပေါင်ကြီး လေပေါ်ကားတက်နေတဲ့ အချိန် ကိုသန့် နှုတ်ခမ်းတွေက မျိုးပိပိပေါ်ကိုတချိန်ထဲကျလို့လာတော့တယ်ရှင်
“ကို…ကို….သန့် “
လို့သာ မျိုးအသံတိုးတိုးထွက်နိုင်ပြီး မျိုး ပိပိလေးကို သူ့လျှာနဲ့ တယူတယ မရွံမရှာ ယှက်ပေးနေပုံများ ကောင်းလွန်းလို့ မျိုးမျက်လုံးတွေ မေးစင်းလို့ ယူနေမိတော့တယ်ရှှုင်း။
“အိုးးး…..ကိုသန့်ရယ် မရွံမရှာကွယ် …အင်…အားးးး…ကို…ကို..သန့် တော်တော့ ….”
မျိုးကိုသန့်ကို အားနာမိတယ် … အားလဲနာ ကောင်းလဲအရမ်းကောင်းနေတော့ ဘယ်လိုမလုပ်နဲ့လို့ပြောပြော ကိုသန့်ပြုသမျှနုနေရတော့တယ် ….သူ့ခမျာ အရမ်းချစ်ရတဲ့ မယားကို မရွံမရှာ မငြိုမငြင်နဲ့ ပြုစုပေးနေသယောင် အမုတ်အယုက်ကလဲ အခုမှ မျိုးကခံဖူးတာရယ်…. ဒီလောက်ကောင်းလိမ့်မယ်လို့ မထင်ခဲ့မိဘုူး ကောင်းလိုက်တာရှင်း…ရင်တွေလဲ တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ ခုန်လို့ပေါ့ ..ကိုသန့်ကတော့ မျိုးရဲ့ ပိပိ နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ပါစပ်လေးနဲ့ ညှပ်ဆွဲလိုက် အကွဲကြောင်းတလျှောက်ကို လျှာနဲ့ တဆုံးကော်ထိုးလိုက် အခေါင်းထဲကို လျှာအဆုံးထိ ထိုးသွင်းလိုက် အစိလေးကို လျှာထိပ်နဲ့ ကလိလိုက်နဲ့ မျိုးကို မပြောပြတတ်လောက်အောင် ကောင်းတဲ့ အကြင်နာတွေ ပေးနေပုံများ ချစ်လိုက်တာရှင်း…..တပျက်..ပျက် ..ပြွတ်..ပြွတ် ..ပလပ် ..ပလပ် နဲ့ မျိုးတို့ ဟော်တယ်ခန်းထဲက မျောက်ဇတ်ကနေတဲ့ အသံဗလံတွေက တိုတိုး ညင်သာစွာနဲ့ ပဲ ညနက်ထဲမှာ လွင်လွင်လေး ထွက်လို့နေတာပေါ့…
ကိုသန့် တယောက် မျိုး တချီတမောင်းပြီးတဲ့ အထိအောင်ကို မုတ်ပေးနေတာပါ …ကိုသန့် ရဲ့ လျှာနဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေရဲ့ တို့ထိ ပွတ်သပ် တိုက်ခိုက်မှုတွေကြောင့် မျိုးရဲ့ ခနဓာကိုယ်တ ခုလုံး အပေါ်ကို ကြွတက်လာပြီး လူလဲ တဖျပ်ဖျပ်နဲ့ တချက်နှစ်ချက် တွန့်တွန့်ပြီး ငြိမ်ကျသွားပါတော့တယ်…. မျိုး ပိပိလေးထဲကနေ အဖြူရောင်သုတ်တွေ ဖြူပျစ်ပျစ်နဲ့ ရိုကျလတော့တာပေါ့ …ကိုသန့်ရဲ့ ပါစပ် တဝိုက်မှာလဲ မျိုးရဲ့ အရည်ကြည်တွေနဲ့ စိုလို့ရှင်း….
“ကိုသန့် မကောင်းဘူးကွာ”
“ဟင်..မကောင်းလို့ပဲ မျိုး ပြီးသွားပြီလေ….”
“ဟာ….ကိုသန့်ကလဲ အဲတာပြောတာမဟုတ်ဘူး ဘာလို့မျိုးဟာကို အဲလောက် တမက်တမောနဲ့ နမ်းပေးရတာလဲ ကိုသန့်ရယ်”
ဆိုပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲက ကိုသန့်မျက်နှာလေးကို မျိုး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲမလိုက်ပြီး မျိုးအပေါ်မှာ ကိုသန့်ရဲ့ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးကလဲ အုပ်မိုးလို့သွားတာပေါ့…မျိုး ဘော်လီကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး ကုတင်အောက်ကို ပစ်ချလိုက်ပါတယ်။ ကိုသန့်ကတော့ မျိုး ကားပေးထားတဲ့ ပေါင်ကြားထဲမှာ သူ့ငယ်ပါကြီးကို တယုတယ ပွတ်သပ်နေရင်း အသင့်နေရာယူလို့ထားတာပေါ့။ မျိုး အပေါ်မှာအုပ်မိုးထားတဲ့ ကိုသန့် မျက်နှာကို အောက်ကနေ ဆွဲပြီး ကိုသန့် နှုတ်ခမ်းတွေကို အားရှိပါးရှိ နမ်းရှုံ့ပြစ်လိုက်တယ်။
“ကောင်းလိုက်တာ ကိုသန့်ရယ်”
လို့လဲပါစပ်ကပြော မျိုးရဲ့ ရင်အုပ် အစုံကို အခုဆိုရင် ကိုသန့်ရဲ့ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးနဲ့ ဖိထားတော့ မျိုးရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ပိပြီး နိုအုံထဲကို နစ်ဝင်လို့နေတာပေါ့….မျိုးရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကိုတော့ အစွမ်းကုန်ကားထားပေးပြီး ဒူးကွေးထာပေးမိတယ်… လုပ်ပါတော့ကိုသန့်ရယ်လို့ ပါစပ်က မပြောယုံတမယ်ပဲ
ကိုသန့် ငယ်ပါကြီးက မျိုးရဲ့ အကွဲကြောင်းလေးကို ထောက်မိနေတယ်… ချောဆီတွေလဲထွက်လို့ပေါ့…မျိုး ပိပိလေးကလဲ သူမုတ်ထားလို့ ဆိုရွဲနေတာဆိုတော့ ကိုသန့် အခုထည့်လိုက်မယ်ဆိုရင်တောင် မျိုးအရမ်းနာကြင်မှာမဟုတ်ဘူး…. ဘာလို့ဆို သူ့ငယ်ပါက အကြီးကြီးရယ် မျိုးပိပိနဲ့ကောစံ့ပါ့မလား မျိုးစိတ်ပူမိတယ်…လင်တော်မောင်ရဲ့ ငယ်ပါထက် နှစ်ဆ သုံးဆ ကြီးမယ်ထင်တာပဲ။ မျိုးက ကလေးတယောက်တာရထားတာ ကလေးကခွဲမွေးထားတော့ မျိုး အဂါၤဇာတ်က မပျက်စီးသေးဘူးလေ။
မျိုး အောက်ကနေ ပေါင်လေးကားထားပေးရာက ကိုသန့်မျက်လုံးတွေကို စူးစိုက်လို့ ကြည့်ပစ်လိုက်မိတယ်…
သဘောကတော့ လုပ်ပါတော့ ရှင်ရယ် ….ထိုးသွင်းလိုက်ပါတော့လို့ မျက်လုံးနဲ့ နားလည်မှုပေးလိုက်တဲ့သဘောပါ။ ကိုသန့်လဲ သဘောပေါက်ပြီး ကောက်ပြုံးလေး တချက်ပြုံးလို့ သူ့ငယ်ပါကြီးကို မျိုး ပိပိထဲ ဇွတ်ကနဲ့ ထိုးထည့်လိုက်ပါရောလား…
“အ..မေ့…”
မျိုးဖြစ် ကြယ်တွေလတွေတောင် မြင်သွားလားမသိဘူး ကြီးလိုက်တာရှှုင်း သူ့ဟာကြီးကို မျိုးအပေါက်ထဲ တချက်လေး စောင့်ထဲ့ယုံရှိသေးတယ် နှစ်လက်မ သုံးလက်မလောက်ပဲ ဝင်သေးတယ် နာလိုက်တာ မပြောပါနဲ့ …. ကိုသန့်အတွက်တော့ မျိုးက ပါကင် နီးနီး ကိုဖြစ်နေပြီးလားမသိဘူး…အရမ်းကျပ်တာပဲသိလာ….
“အား…အား…..ကိုသန့်ရယ် ကြီးလိုက်တာရှင်”
လို့ မျိုးပါစပ်ကနေ တိုးတိုး ငြီးညူမိလိုက်တော့
“ မကြောက်ပါနဲ့ မျိုး၇ယ် ကိုသန့် ဖြည်းဖြည်းလုပ်မှာပါ…နော်”
“ဟုတ်…ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါနော်..ကို…အ….”
မျိုးကနာတယ်လို့တာပြောတာ ကိုသန့်ကတော့ သူ့ဟာကြီးကို ပြန်ဆွဲမထုတ်ဘူးရှင် …ထိုးထည့်ထားတဲ့ပမာဏအတိုင်း ဒီအတိုင်း ထိုးထားပြီး ချော့သွင်းဖို့ ကြိုးစားနေတာပေါ့
ပြန်ဆွဲထုတ်သွားမှာကိုတော့ မျိုးလဲ မလိုလားဘူးရှင်
ဒါနဲ့ ကိုသန့် သူ့ဟာကို နဲနဲချင်းစီ ထိုးသွင်းလိုက် နဲနဲ ပြန်ထုတ်လိုက် အဆုံးပြန်ထည့်လိုက်နဲ့ နောက်ဆုံးတော့ မျိုးရဲ့ အဂါၤဇာတ်အတွင်းနံရံအဆုံးထိကို ရောက်လို့နေတော့တာပေါ့…တခါးမှ ဒီလို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် တဲ့ အရသာမျိုးမခံစားခဲ့ဖူးတာ အမှန်ပါရှင်…အရမ်းကို ကောင်းပြီး မျိုး ပိပိလေးတခုလုံးဟာလဲ နေရာလွတ်လေဟာပြင်မရှိအောင် ကိုသန့် လိင်တံစာကြီးက ပြည့်ကျပ်နေအောင် နေရာယူလို့ထားတာပါပဲရှင်..
မျိုးနဲ့ ကိုသန့် တို့ရဲ့ လိင်အဂါၤတွေက ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်နဲ့ လုပ်နေတော့ကာ မျိုး အဂါၤဇာတ်ကထွက်တဲ့ ချောဆီတွေ နဲ့ ကိုသန့် လိင်တံကြီးကထွက်တဲ့ ချောဆီတွေရောလျှက်ပွတ်သပ်လို့ ထွက်လာတဲ့ တဗြွတ်ဗြွတ်..တပျပ်ပျပ် ဆိုတဲ့ အသံတွေလဲ အတန်ကြာတော့ တခန်းလုံး လှိုင်လှိုင်တိုးတိုးနဲ့ ပုံမှန်ထွက်လို့လာနေတော့တာပေါ့
မျိုးကို ကိုသန့်တယောက် သားမယားအဖြစ် ပေါင်းသင်းနေပါပြီ လင်ရှိမယားတယောက်ကို ဟိုတယ် တခုရဲ့ အခန်းတခန်းထဲမှာ ကောင်းကောင်းကြီး လိင်ဆက်ဆံလို့နေပါပြီရှင်း…ဒီအတွေးတွေကြောင့်ပဲလားမသိဘူး…အခုကိုသန့်နဲ့ ဆက်ယှက်နေရတာ ဘာနဲ့မှမတူအောင်ကို အာသာရမက်တွေ ပြည့်စုံ လို့ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်နေသလိုပါပဲ …. တကယ့်နတ်စည်းစိမ်ပါပဲ ရှင်…ကိုသန့်လဲ သူ့ငယ်ပါကို ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်ထိုးသွင်းနေရာက အရှိန် ကိုဖြည်းဖြည်းမြင့်လို့ အထုတ်အသွင်းတွေ ပိုလို့သွက်လာတာပေါ့…အခန်းထဲမှာလဲ
ဗျွတ်ဗျွတ် ဗျက်ဗျက်ဆိုတဲ့ အသံတွေက ပိုကျယ်ကျယ်လာပြီး အသံထွက်တွေလဲ စိတ်လို့လာတော့တယ်
အောက်ကလဲ လုပ် အပေါ်ကလဲ နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ပြီး တကယ့်ညားခါစ လင်မယားတွေလို အငမ်းမရကို နမ်းမိနေကျတယ်
ကိုအောင်လက်တွေကတော့ ကုတင်တဖက်တချက်စီကို ထောက်လို့ ….တဖြည်းဖြည်း ညှာတာနုညံ့တဲ့ စောင့်ချက်တွေကနေ ညာတာထောက်ထားမှုမရှိတဲ့ ခက်ပြင်းပြင်းစောင့်ချက်တွေနဲ့ မျိုး ပေါင်ကြားက အမွေးပျောက်ပျောက်ထနေတ ဲ့ ဖုဖောင်းဖောင်း မျိုးပိပိလေးကို အားကြိုးမှန်တက် ထိုးလုပ်လို့နေတာပေါ့
မျိုးပါစပ်ကနေ အင်း…အင်း…အ….အမေ့…..ကိုသန့်…ကို……အင်း…အင်း….ဆိုတဲ့ အသံတွေကလွဲရင် ဘာကိုမှမပြောနိုင်အောင်ကို တရဆက် စောင့်လိုးနေတော့တာပေါ့
မျိုးတို့နှစ်ယောက် အားကြိုးမှန်တက် လုပ်နေလိုက်ကျတာ တလောကလုံးကိုတောင် မေ့နေမိတယ်….
ကိုသန့်ကလဲ တဗျွတ်ဗျွတ်နဲ့ မျိုး ပိပိလေးကို မညာမတာ ကို စောင့်လုပ်နေတော့တာပဲ …ဒါပေမဲ့ မျိုး မငြိုငြင်ပါဘူး…အဲလို အရမ်းကြီး စောင့်နေတာကိုပဲ မျိုး အရမ်းကြိုက်လို့ အသဲထည်ထိအောင် ခိုက်နေမိတာပေါ့လို့
မျိုးလဲ အားကျမခံ အောက်ကနေ ပြန်ပြန်ကော့ ပေးနေမိတယ်…ဲ ကိုသန့် တံစာကြီး ဆွဲထုတ်သွားတိုင်း မျိုးပိပိလေးရဲ့ ကြွက်သားတွေနဲ့ ညစ်ညစ်လို့ ကြင်နာပေးနေမိတယ်။ အောက်ကနေ ဒူးကွေးပေါင်ကား အနေအထားနဲ့ အပေါ်ကနေ စိတ်ရှိတိုင်း စောင့်လုပ်နေတဲ့ ကိုသန့်ကို အလိုက်သင့်လေး ကော့ကော့ပေးမိတယ်
အိပ်ရာပေါ်ခွ ထောက်ထားတဲ့ ကိုသန့်လက်တွေက မျိုးရဲ့ နို့အုံ ပေါ်ကျလာပြီး နို့နှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်နဲ့ အားရပါးရညစ်ဆွဲ ပြီး စောင့်စောင့်လိုက်တာများ မျိုးလေ ရင်ထဲမှာကို ဟာကနဲနေအောင်ကို အရသာရှိတာများ
ကောင်းလိုက်တာရှင်း….
အဲလိုဆွဲညစ်ပြီး စောင့်လိုက်တိုင်း မျိုးရဲ့ အဂါၤအတွင်း သားအိမ်နာရံထိသွားသွားထောက်တိုင်း မျိုး …ပါစပ်ကနေ
“အား…အား…” ဆိုတဲ့ အသံတွေ တခန်းလုံး ညံစီသွားတာပဲ
တကယ့်ကို မျိုးရဲ့ အဂါၤဇာတ်အနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာထိကို ကိုသန့် လိင်တံကြီးက ထိုးခွဲလို့ ဝင်းသွားလိုက်တာများ မျိုး မျက်ရည်ကျမတတ်ကို ခံစားမှုတွေက အမြင့်ဆုံးအရှိန်ထိကို တက်တက်သွားသလိုပဲ
ကိုသန့်လဲ အားနဲ့ မှာန်နဲ့ အပေါ်ကနေစောင့် မျိုးလဲ အောင်ကနေ ကိုသန့် လည်ပင်းကိုလှမ်းဖက်ထားပြီး ပေါင်တွေကိုလဲ အစွမ်းကုန်ဖြဲကားပေးထားလိုက်မိတယ်။
လုပ်နေရာက နောက်ဆုံး ပြီးခါနီးအချိန်ကို မျိုးရောက်တော့မယ် ကိုသန့်တော့ ပြီးမပြီးမသိဘူး…မျိုးတော့ အရမ်းကိုပြီးချင်နေပြီ…ဒါကြောင့် မျိုးပါစပ်ကနေ
“လုပ်..ကိုသန့် …နာနာ စောင့်ပါ….အား..အမေ့…လုပ်…..အရမ်းစောင့်ပေး…အ…အ…ဟုတ်တယ်…ကွဲသွားတဲ့အထိတာစောင့့်ပါတော့..ကိုရယ်…………………..” ဆိုတဲ့ အသံပေါင်းစုံကို မရှက်နိုင် မကြောက်နိုင် ထွက်လာတော့တာပဲ။
ကိုသန့်ရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းကတော့ …ထုတ်လိုက်ထည့်လိုက် ထုတ်လိုက်ထည်လိုက်နဲ့ ကားပစ်စတင်လို ဆက်တိုက်ဆိုသလို ထိုးညောင့်နေတာများ မျိုး လေ အ..အ…အ…အမေ့ ဆိုတဲ့ အသံ သဲသဲတာ ထွက်နိုင်တယ် ရှင်း ..တကယ်ကို လုပ်နိုင်တဲ့ လူပဲလို့ မျိုးချီးကျူးမိတယ်သိလာ။
အတန်ကြာတော့ ကိုသန့် တယောက် အံတွေကျိတ် မေးကျောတွေတင်းပြီး ဆက်တိုက်စောင့် နေရာက
“အား…………………….”ဆိုပြီးဟစ်အော်ကြုံးဝါးလို့ မျိုးရဲ့ ပိပိ အခေါင်းထဲကို သုတ်ရည်တွေ ဒလဟော လွတ်ချလိုက်တော့တယ်ရှင်း….မျိုးရဲ့ အဖုတ်လေးတခုလုံးလဲ ထုံကျင်ပြီး အတွင်းခေါင်းလေးထဲမှာတော့ ကိုသန့်ရဲ့ သုတ်၇ည်ဖြူတွေလွတ်လိုက်တိုင်း နွေးကနဲ နွေးကနဲ ဖြစ်သွားလိုက်တာများ….မျိုးလေ…အရမ်းကိုကြည်နူးဝမ်းသာမိတယ်သိလား…သူပြီးတာနဲ့ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပဲ မျိုးလဲ ကျက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်းထ ကိုသန့် တစာကို မျိုးအဖုတ်နဲ့ တအားကို ညစ်ညစ်ပြီး မျိုးရဲ့ ပိပိလေးကနေ သုတ်ရည်ပူတွေ လွတ်ထုတ်လိုက်မိတော့တယ် ရှင်း…မျိုးနဲ့ ကိုသန့်တို့နှစ်ယောက် ပြီးသွားတဲ့ အထိ အတန်ကြာအောင် လူချင်းလဲမခွာ ထိုးစိုက်ထားတဲ့ သူ့လိင်တစာကြီးလဲ မျိုးဟာထဲကဆွဲမထုတ်သေးပဲ ထပ်ရပ်မိန်းနေလိုက်ကျတယ်…အားလုံး အားလုံးကို မေ့လို့ ကိုအောင်ကြီးနဲ့ မဝါဆို ကိုလဲ ရှိတယ်လို့တောင် သဘောမထားမိပြီး အရာအားလုံး မေ့လို့ မျိုးနဲ့ကိုသန့်ရဲ့ ချစ်ပွဲကြမ်းကြီးကို စိတ်ရှိတိုင်း ကဲပြစ်လိုက်ကျတာပေါ့….
ဒီလိုနဲ့ တညလုံး မအိပ်ပဲကို မျိုးတို့နှစ်ယောက် အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံသော အကွက်စမ်းများနဲ့ လုပ်လိုက်ကျတာ မနက်မိုးလင်းလို့ ရန်ကုန်ပြန်ရမဲ့ အချိန်ထိပါပဲ ရှှုင်။ တယောက်ကိုတယောက်လဲ အရမ်းကိုချစ်မိသွားပြီး
ရန်ကုန်ရောက်ရင်လုံး-အစမဖော်ဖို့တားမြစ်ထားတဲ့ မျိုး ကိုတိုင်ကပဲကိုသန့်ကို
“ကိုသန့်…မျိုး ကိုသန့်နဲ့ အဝေးကြီးမှာ မနေချင်တော့ဘူးသိလာ…ကိုသန့်နားမှာအမြဲနေချင်တယ်…..ဒါပေမဲ့ မမဝါဆိုရှိနေတော့ မျိုး အားငယ်မိတယ် ကိုရယ်”
“အော်…မျိုးလေးကလဲကွယ် …ဘာမှ အားမငယ်နဲ့ ကိုသန့်နဲ့မျိုး တနေ့ကျရင် အားလုံးစွန့်ပြီး ထွက်ပြေးကျမယ်လေး..မကောင်းဘူးလား….”
“အင်…ကောင်းတယ် ကို မျိုးကိုနဲ့ မခွဲနိုင်တော့ဘူးသိလား အရမ်းချစ်နေမိပြီ….သားလေးနဲ့ ကိုအောင်ကြီးကိုတော့ မျိုးသနာမိတယ် ကိုသန့်ရယ်….ဘယ်လိုလုပ်ရပ”
“ဒါလဲမပူပါနဲ့ မျိုးရယ် သားလေးကိုလဲ ခေါ်သွားကျတာပေါ့လို့ “
နှစ်ယောက်သား စောင်ခြုံအောက်မှာ ပူးကပ် ဖက်တွယ်ရင်း စကားတွေပြောနေမိကျရာက ရန်ကုန်ပြန်ဖို့ အချိန်တောင် အတော့ကို ကျော်လွန်လို့ သွားခဲ့ ပါပေါ့လားရှှုင်
ပြီးပါပြီ
