ကျော်ငြိမ်းသည် နာမည်နှင့်လိုက်အောင် အငြိမ်း
ကံပါ၏။
လူပျိုပေါက်ဘဝ ရုပ်လေးဖြောင့် အ ပြောကောင်း
သဖြင့် တရွာလုံးရဲ့ အ ချော အ တောင့်စာရင်းဝင်
ညိုညို ကို ရခဲ့သည်။
တကယ်တော့ ညိုညိုက သူ့ကို ကြိုက်ခြင်းသည်
ကိုယ့်မယားကို ဝ အောင် လုပ်ကိုင်ကျွေးမည်ထင်
၍ ဖြစ်သည်။
သို့သော် လက်တွေ့ကျတော့ မောင် မင်းကြီး
သားက ခပ်ပျင်းပျင်း။ ဤမျှမက အ ပျော်ပါးက
ဝါသနာပါသေးသည်။ ဖဲဝိုင်း ည သန်းခေါင် ထိ
နေ၏။ ဘော်ဒါတွေ နှင့် အရက်ဝိုင်းလေးက ဖွဲ့
ပြန်သည်။
ဤတွင် ညိုညို တ ယောက် မိသားစု မျက်နှာ မ
ငယ် ရ အောင် စီးပွားထွက် ရှာရ ချေ၏။
ဒါကြောင့် ဘော်ဒါတွေက သူတို့ကို စကြသည်။
မောင် တထမ်း မယ်တရွက် မဟုတ် ။
မယ် တထမ်း မောင် တခွက် ။
xxx
ညိုညိုသည် ပခုက္ကူ ရှင် မ တောင် သနခါး ၁ သိန်း
ဘိုး ဝယ်ကာ ရန်ကုန် တက် ရောင်းသည်။
အ ဖော်က အိမ်နီးချင်းရွာသူ တ ယောက်။ သူတို့
ခေါင်းဆောင် က ရွာနဲ့ ရန်ကုန်ကို အမြဲကူးသန်း
နေ သော သနခါးပွဲစား ဦးလေးထူး။
ညိုညို တို့တည်းစရာ နေစရာ ဦးလေးထူးက
ဘဲစီစဉ်သည်။ သူ ငှားထားတဲ့ အခန်းမှာတည်း
ရ၏။ သူလိုက်ပြတဲ့ ဈေးမှာ ရောင်း။
တော် တော် မြတ်သည်။ ၂၀၀ တန် တဖြတ်ကို
၅၀၀/ ၆၀၀ ရောင်းရ၏။
ဦးလေးထူး စေတနာက ကောင်းလွန်းသည်။
ညိုညိုတို့စုချက်စားတဲ့ ဆန်ဆီဘိုး သူကဘဲပေး
သည်။ ညိုညိုတို့က ပေးတော့ စေတနာ စော်ကား
တာလား ဆိုပြီး ပိုက်ဆံ လွှင့်ပစ်သည်။
သည်တော့ ညိုညိုတို့၂ ယောက် သူ့ကို ခင် သ
ထက် ခင် လာကြ၏။
xxx
တည။
ဦးလေးထူး က ည နေ ၅ နာရီကတည်းက
မှော်ဘီ ကို ညအိပ်သွား၏။
ည ၆ နာရီ ကျတော့ ညိုညို ဘော်ဒါကို အိမ်နား
က ဈေးသည် ကောင် မ လေးက ရုပ် ရှင်ကြည့်
ဘို့ အ ဖော်ခေါ်သွားပြန်သည်။
အခန်းမှာ ညိုညို တ ယောက်ထဲ။
အလုပ် ကလည်း ပန်းသည်မို့စောစောအိပ်ဘို့
ပြင် သည်။
အ ပေါ်အင်္ကျ ီ ၊ ဗလာစီယာကို ချွတ်ပြီး လုံချည်
ကို ရင် လျားဝတ်လိုက်၏။ နောက် ခြင်ထောင် ကို
ချ အိပ်ယာပေါ်လှဲသည်။
အိပ် မ ပျော်။ ရွာက ယောက်ျားကို သတိရသည်။
သူ့ခမျာ ဆာနေရှာရော့မည်။ တကယ်တော့ သူမ
ကိုယ်တိုင် လည်း ဆာသည်ပင်။
စိတ်တွေ ဟိုဟိုဒီဒီ ရောက် ရင်း ညိုညို သည်
သူမ နို့ကို သူမ ပွတ် ကိုင် သည်။ လုံးလုံး မို့မို့
လေး။
ပေါင်ကြားကို လက်နဲ့ အုပ် ပွတ်ပြန်သည်။
မျက်စိထဲတွင် ဗလ တောင့်သော ယောကျ်ားတွေ
ရဲ့ ပေါင်ကြားကဟာကြီးတွေ မြင် နေ၏။
ဟင်း ! ဆာလိုက်တာနော်။
xxx
သည်အခိုက်
အခန်းတံခါး အသာ ဖွင့်သံ၊ ခြေသံတရှပ် ရှပ်နဲ့
ဝင် လာသံ ကြားရသည်။
ညိုညို မလှုပ်ဝံ့။ ဘယ်သူပါလိမ့်။ ဝင်းပေါက်သော့
က သူရယ်၊ သူ့အ ဖော်ရယ်၊ ဦးလေးထူးရယ် ၃
ယောက်ဘဲ ရှိ၏။ ဦးလေးထူးက မှော်ဘီမှာ။ အ
ဖော်က ရုပ် ရှင် မှာ။
သူခိုးလား။ အနုကြမ်းလား။
ခြေသံက သူမ ကုတင် ဆီဦးတည်လာ၏။
ခြင်ထောင် စ မ သလို ထင် ရသည်။ ဟုတ်သည်။
နောက် သူမ ခြေ ထောက် ကို လာစမ်းလေသည်။
ဘုရား ဘုရား။
ညိုညို ကြောက်၍ ချွေးပြန်နေ၏။
မှောင် ထဲကလူက ခြေသလုံးကို ကိုင် ရာမှ အ ပေါ်
ရွှေ့လာသည်။ ညိုညို၏ တင် သားတွေကို ဆုပ်ညှစ်
ကိုင်ပြန်သည်။
ညိုညို သ ဘောပေါက်ပြီ။သူမကို လုပ်ဘို့ဖြစ်မည်။
ဘယ်သူပါလိမ့်။ စဉ်းစားမရ။
အိမ်ရှေ့လက်ဘက် ရည်ဆိုင် က အ ဖျော် သမား
များလား။ အဲသည် နှာဘူးက ညိုညိုကို အမြဲ နှာ
ကြည့်ကြည့်သည်။
တွေ့ကြ သေးတာပေါ့။ တောသူမ သတ္တိပြလိုက်
ရ ဦးမည်။
အ မှောင် သမားက ညိုညိုလုံချည်ကို အောက်
က ဆွဲလှန်၏။ ပေါင်ကြားကို ထိုးနှိုက်ကာ ညိုညို
ဟာထဲ လက်ခလယ် ထိုးသွင်းသည်။
ညိုညိုလည်း ဆာတုန်းမို့ကောင်းလှပေမဲ့
မသာယာနိုင်။ ဖြတ်ကနဲ မီးခလုတ် ဖွင့်၊ ကုတင်
ခေါင်းရင်းက တွေ့ရာ တုတ် တ ချောင်းကိုင် ပြီး
ရိုက်ဘို့ရွယ်လိုက်သည်။
” ဟင် ! ဦးလေးထူး “
ညိ ုညိ ုအံ့သြသွား၏။
ဦးလေးထူးသည် ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်နှင့် သူမ အ
ပေါ် တက်ခွထားသည်။
ရင် အုပ် လက်မောင်းသားတွေ တောင့်တင်း သန်
မာဆဲ။ မျက်နှာက ရမက်ခိုးတွေ ဝေ နေသည်။
သူ့လက်ချောင်းတွေက ညိုညို့ပေါင်ကြားကို
အာသာငမ်းငမ်း နှိုက်နေ၏။
ဦးလေးထူးသည် ခိုးစားတုန်းလူမိသည်မို့ မျက်
နှာပျက်လျက်
ညိုလေးရယ် ။ ခွင့်လွှတ်ပါ နော်။
ဦးက ချစ်လွန်းလို့။ မ နေနိုင် လို့ပါကွာ။
ညိုညို တုတ်ကို ပစ်ချပြီး ငိုသည်။
ကြံမှ ကြံရက်ပ လေ ဦးလေးထူးရယ် ဟင့်ဟင့်။
ဦးလေးထူးက နောက်မဆုတ်။ ညိုလေး အ ပေါ်
ခွလျက်က အ ပေါ်တိုးကာ ဖြူဖွေး နွေးအိတဲ့ နို့
ကြီးတွေ ကုန်းစို့သည်။ တအင်းအင်း တအဲအဲ
နှာထသံတွေက ထွက်နေ၏။
ဦးလေးထူးရဲ့ အ ချောင်း မဲမဲ တုတ်တုတ်ကြီးက
ညိုလေး ခါးသိမ်ဖွေးဖွေးကို ထောက်လျက်။
ညိုလေး လက်ကို ဆွဲယူကာ သူ့ဟာကြီးကို ကိုင်
ခိုင်းပြန်သည်။ ညိုလေးက မကိုင်။ ရုန်းဖယ်၏။
ညိုလေးရယ်။
ဦးက တကယ်ချစ်လို့ပါ။ ပေးပါနော်။
အရမ်းစိတ်ထ နေပြီ။
ညိုရယ် ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့။ ဘသူမှ မသိပါဘူး။
ဟိုကောင် မ ပြန်မလာပါဘူး။ သူ့ညီမ ဝမ်းကွဲ
ရှိတဲ့ မင်္ဂလာဒုံကို သွားအိပ်မှာ။ ဦးက မှော်ဘီ
သွားအိပ်မယ်ဆိုတာလည်း အဲဒီဟာမ မရိပ်မိ
အောင် ဂွင် ဆင် လိုက်တာပါ။
ဒါတွေက ညိုလေးကို ချစ်လို့ကြံမိတာပါ။
ညိုညို စိတ် ရှုပ် ဝမ်းနည်းကာ ငိုသည်။
သို့သော် ဦးလေးထူးက မွှန်လေပြီ။ ညိုလေး
နို့ကြီးတွေ စို့ကာ ဆုပ်နယ်ကာ အသီးဖျားလေး
တွေ ရွရွ ညှပ်ချေကာ ညိုလေးခါးကို သူ့ဟာကြီး
နဲ့ ထိုးဖိသည်။
သည့်နောက် စောင်းအိပ်နေ သော ညိုလေးကို
ပက်လက် ဆွဲလှန်၏။
ညိုလေးက ဇွတ် မှောက်အိပ်သည်။ ပြီးတော့ သူ
မ ဟာကို ထိုးသွင်းမရ အောင် လက်နဲ့ ပိတ်ဖုံးထား
လိုက်သည်။
ဦးလေးထူးက ပါးစပ်မှလည်း က လေးမုန့်တောင်း
သကဲ့သို့ပေးပါညိုလေးရယ် တဖွဖွ တောင်းသလို ၊
လက်တွေ ကိုယ်တွေကလည်း သရမ်းလာ၏။
မှောက်အိပ်နေ သော ညိုလေးအ ပေါ် ထပ်အိပ်
ကာ ကိုယ်ချင်းပွတ် အရသာယူသည်။ နို့တွေကို
နှိုက် ကိုင် သလို ဖင်ကြားတွေကို ပွတ်သပ် နှူး၏။
ဒါပေမဲ့ ညိုလေးကို အ တော်ကြာအောင်
ပက်လက်ဆွဲလှန် မရ တော့ ဂွင်ပြောင်းသည်။
ညိုလေး ဖင်ကြားထဲ တံတွေးထွေးချကာ သူ့
ဟာကြီးကိုလည်း တံတွေးလိမ်းဆွတ်ပြီး ညိုလေး
ဖင် ထဲ ထည့်တော့သည်။
အ အ နာတယ်။
ညိုလေးက အော်တော့ ဦးလေးထူးက
ဒါဆို ပက်လက်လှန်လိုက်ပါ ခ လေးရယ် နော်။
ဟု ချော့၏။
ညိုလေးက မလှန်။
ဦးလေးထူးသည် ညိုလေး ဖင်ကြားထဲ တံတွေး
တွေ အများကြီး ထွေးချကာ သူ့ဟာကြီး ထပ်
ထည့် ပြန်သည်။
ပြွတ် ကနဲ အသံမြည်ကာ တအိအိ ဝင် သွား၏။
အား ကောင်းလိုက်တာ ညိုမ ရယ်။
ဦးလေးထူး လုပ်တော့သည်။ ပထမ ဖြေးဖြေးသွင်း
ဖြေးဖြေး ပြန်ထုတ်သည်။
နောက် တစတစ မြန်လာ သွက်လာ၏။
ညိုလေး တင် သား မို့မို့တွေက သူ့ကို ဆောင့်
ကောင်းအောင် ခံပေးသလိုဖြစ်နေသည်။
ဦးလေးထူးက ထန်ထန်လာသည်။ ညိုလေး နို့
လုံးကြီးကြီးတွေကို အတင်းနှိုက် ဆွဲကာ အားကုန်
လုပ်သည်။
ဖင် က အစပိုင်း ချောက်သွေ့နေ ပေမဲ့ နောက်ပိုင်း
ချောကနဲ လျှောကနဲ ဝင်တော့သည်။
ညိုလေး တစတစ စိတ်ပါချင် လာသည်။
ဦးလေးထူးရဲ့ ညည်းသံ ဖီးသံတွေက စိတ်ထ
အောင် ဆွနေသည်။ ပြီးတော့ ဦးလေးထူးရဲ့ အ
ချောင်းကြီးက သူမ ထင် တာထက် မာတောင်
ဖြတ် လတ်နေတုန်း။
ပို အဝင် ကောင်းအောင် ခါးကို နည်းနည်းကုန်း
ပေးကြည့်သည်။ ပို၍ ကွက်တိကျသွား၏။
ဦးလေးထူး ဟာကြီးက အဆုံးထိ ရှောကနဲ ဝင်
လာသည်။
အာ အာ အမ လေး။
ညိုလေးပါးစပ်က အသံသဲ့သဲ့မျှ ထွက်သွား၏။
ဘဲကြီးက အထာပေါက်သည်။
ချစ်တယ် ညိုမ ရယ်။
ကောင်းတယ်ကွာ။ အရမ်းကြီးကို ကောင်းနေပြီ။
နည်းနည်းကုန်းပါဦး အချစ်လေးရယ်။ အင့် အင့်။
ညိုလေးကလည်း ခါးကို နည်းနည်း ထပ် ကုန်းပေး
လိုက် ပြန်သည်။ ဦးလေးထူးက လေးငါးဆယ်ချက်
စွတ်ဆောင့် သွင်းလိုက်သည်။ ညိုလေးကလည်း
ပြန် တောင့်ခံ ပေး၏။ အ ချောင်းကြီး အရင်းနဲ့ သူ
မ ဖင် အဝ ထိကပ်နေသည်မှာ လေတိုး၍ပင် မရ။
ညိုလေး အရသာတွေ့နေခိုက် ခဏအကြာ
ဦးလေးထူးအ ချောင်းက ပြွတ်ကနဲ ထွက်သွား
ပြီး ပြန် ဝင် မလာ။
ညိုလေး ဖီးပျက်သွားစဉ် ဦးလေးထူးက သူမ ခါး
ကို ကိုင် ဆွဲ မ တင် လိုက်သည်။ အပီကုန်းတဲ့
အ နေအထားရောက်မှ ပြန် ဝင် လာပါချေသည်။
အောက် အ ပေါက်က။
” လူလည်ကြီး။”
ညိုလေးက ဦးလေးထူးရဲ့ ပေါင်ကြီးကို မနာအောင်
ဆွဲဆိတ်လိုက်သည်။
ဒါကမှ ပိုကောင်းတာ ညိုမ ရဲ့ ဟီးဟီး။
ဦးလေးထူး အသားကုန် အုပ်တော့သည်။
အသားချင်း ရိုက်သံ တဖတ်ဖတ် တဖျမ်းဖျမ်း
ဆူညံနေ၏။ ကောင်းလိုက်တာ ဆိုတဲ့ အသံ တွေ
ကလည်း နှစ်ယောက်လုံးဆီက အလုအယက်
ထွက်နေ ချေသည်။
ဦးလေးထူး နဲ့ ညိုလေးတို့ရဲ့
အဲသည် ခိုးချစ် ပထမည မှာ နှစ်ယောက်လုံး သိပ်
မအိပ်လိုက် ရ။ မောပြီး အိပ်ပျော်ပြီး ဖျတ်ကနဲ နိုး
တာနဲ့ ဦးလေးထူး နိုးရင် ညိုလေးကို လှုပ်နှိုး၍ လုပ်
သည်။
ထို့အတူ ညိုလေးက အရင် နိုးရင် လည်း
ဦးလေးထူး အ ချောင်းကို ပွတ် ဆွ ပြီး နှိုးကာ
ထပ်ခါ ထပ်ခါ လုပ်ကြပါသည်။
xxx
ညိုလေးကို ယောကျ်ား ကျော်ငြိမ်းက တခါတရံ
မိန်းမရာ ရွာထဲက ငါ့ကို နင့်လုပ်စာ အငြိမ်းထိုင်
စား နေတယ်။ နင့်ခမျာ ရှာကျွေးနေရတယ်လို့
ပြောကြတယ်။ နောက် တ ခေါက်တော့ သနခါး
ရောင်း ငါသွားမယ်ကွာ လို့ပြော၏။
ထိုအခါ ညိုလေးက
တော်က အ ရောင်းအဝယ် ဘာနားလည်လို့လဲ။
လွယ်လွယ်နဲ့ ငွေ ဝင် တယ် မထင် နဲ့။
ဘသူဘာပြောပြော အိမ်မှာတင် ဇိမ်နဲ့ သောက်
နေစမ်းပါတော်။ ကျုပ်သွားမှ လျှောကနဲလျှောကနဲ
ဝင် တာတော့် ဟူ၍ ပြောလေ့ရှိပါသည်။
ပြီးးးး
